Interpretacja Świąteczne Piosenki w 2070 roku - Przemek Kucyk

Przemek Kucyk, artysta kojarzony głównie z komediowymi filmami na TikToku i kanałem YouTube, gdzie czyta zabawne historie swoich widzów, w utworze „Świąteczne Piosenki w 2070 roku” serwuje słuchaczom obraz polskiego Bożego Narodzenia, który w zaskakujący sposób opiera się upływowi czasu i futurystycznym zmianom. Już sam tytuł – „Świąteczne Piosenki w 2070 roku” – jest zabawnym oksymoronem, sugerującym, że mimo postępu technologicznego i kulturowego, esencja polskich świąt pozostaje nienaruszona, a wręcz ugruntowana w pewnym uroczym chaosie. To nie jest wizja futurystycznego high-tech świętowania, ale raczej potwierdzenie, że pewne tradycje są odporne na „unowocześnianie”.

Tekst piosenki rozpoczyna się od klasycznych, choć nieco przerysowanych, symboli polskiej Wigilii: „Pada śniegu kupa” i „Barszcz to pyszna zupa”. Szybko jednak autor wprowadza element absurdu i humorystycznego zderzenia z rzeczywistością. Ryba pływająca w wannie, nazywana pieszczotliwie „Karpłom”, to archetypiczny obraz przygotowań do świąt, który w 2070 roku wydaje się równie żywy, co współcześnie. Postać Agatki, która „do niej często zwraca / Gdy z melanżu wraca”, dodaje piosence nuty współczesnego luzu i dystansu, pokazując, że nawet w przyszłości młode pokolenie będzie łączyło świąteczne spotkania z bardziej swobodnymi formami spędzania czasu.

W kolejnej zwrotce humor osiąga zenit, gdy w kuchni „drze się matka” z powodu zjedzonej sałatki, krzycząc „Nie rusz, to na święta”. To zdanie, będące niemal narodowym memem, doskonale oddaje stres i napięcie towarzyszące świątecznym przygotowaniom w polskich domach, jednocześnie podkreślając, że nawet za kilkadziesiąt lat ten motyw pozostanie niezmienny. Kontrast między kuzynem z laptopem a podmiotem lirycznym, który „dostałeś kopa / Grzeczny znów nie byłeś / I się fest roztyłeś”, to z kolei ironiczny komentarz na temat rodzinnych porównań i świątecznego obżarstwa, z którym identyfikuje się wielu Polaków. Piosenki Przemka Kucyka często czerpią z humorystycznego ujęcia codzienności i popkultury, jak widać to również w innych jego utworach takich jak "Obiad u babci" czy "Balladyna".

Refren „Takie święta to ja lubię / Lepiej bawię się niż w klubie” jest kluczowy dla zrozumienia wydźwięku utworu. Pomimo wszystkich niedoskonałości, hałasu, obżarstwa i rodzinnych złośliwości (ciotka pytająca o pannice), podmiot liryczny akceptuje i ceni ten specyficzny klimat. Nawet „zaśnieżona cała sala” czy „na pasterce dobra biba” zamiast tradycyjnej, poważnej mszy, świadczą o luźnym podejściu do formy świętowania, które jednak nie umniejsza jego znaczenia. Wzmianka o „greckiej rybie” zamiast karpia może być subtelną aluzją do zmieniających się gustów kulinarnych, globalizacji, a może po prostu do kreatywności w kuchni, gdy tradycyjny składnik staje się trudnodostępny lub niemodny w odległej przyszłości.

Ostatnia zwrotka podkreśla skalę świątecznego "rozgardiaszu": „Polska kocha święta / Impra niepojęta / Barszcz znowu wylany / Dywan do wymiany”. Scena z „babcią po zawale”, która „nie bawi się wcale”, to przykład czarnego humoru, który jednak nie brzmi złośliwie, a jedynie podkreśla intensywność świątecznych przeżyć i ich wpływ na wszystkich członków rodziny. Zakończenie „Drapię się po piętach / No i znów po świętach?” idealnie oddaje poczucie ulgi po szaleństwie, ale też nostalgii za minionym czasem, który mimo wszystko jest wyczekiwany przez cały rok.

Powtórzenia strof i refrenów w piosence „Świąteczne Piosenki w 2070 roku” pełnią funkcję wzmocnienia idei cykliczności i niezmienności tych wydarzeń. Niezależnie od dekady, polskie święta to ten sam mikrokosmos rodzinnych rytuałów, drobnych katastrof i niezapomnianych chwil. Przemek Kucyk, znany ze swojego specyficznego humoru i umiejętności obserwacji polskiej rzeczywistości, stworzył utwór, który jest jednocześnie zabawną kroniką obyczajową, satyrycznym spojrzeniem na przyszłość i ciepłym hołdem dla unikalnego charakteru polskich świąt. Piosenka nie tylko bawi, ale też skłania do refleksji nad tym, co w tradycji jest naprawdę istotne i odporne na wszelkie zmiany, nawet te najbardziej futurystyczne.