Interpretacja Gdyby 2024 Był Piosenką - Paweł Kieler

Paweł Kieler w utworze "Gdyby 2024 Był Piosenką" tworzy satyryczny, a zarazem przejmujący obraz minionego roku, kompilując szereg wydarzeń politycznych, społecznych, kulturowych i popkulturowych, które zdefiniowały polską i światową rzeczywistość. Piosenka, będąca swego rodzaju kroniką, w inteligentny sposób zderza ze sobą kwestie o globalnym zasięgu z lokalnymi, często absurdalnymi, fenomenami. Z informacji dostępnych online wynika, że Paweł Kieler jest twórcą znanym z krótkich, humorystycznych podsumowań roku, często w formie piosenki, co potwierdza charakter tego utworu jako retrospekcji i komentarza.

Utwór rozpoczyna się od gorzkiej konstatacji, że rok 2024 „nie jest jak w raju”, co od razu narzuca ton krytycznej obserwacji. Propozycja, by „polecieć z Akunem do Dubaju”, jest prawdopodobnie aluzją do popularnego wśród niektórych influencerów stylu życia i ucieczki od problemów. Dalej, Kieler szybko przechodzi do poważniejszych tematów: „Znów polski rolnik na ulicę wychodzi” odnosi się do licznych protestów rolniczych, które faktycznie miały miejsce w Polsce w 2024 roku, spowodowanych m.in. napływem produktów z Ukrainy i polityką Zielonego Ładu. Ostrzeżenie przed „skutkami powodzi” nawiązuje do obaw związanych ze zmianami klimatycznymi i ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi, które dotykały różne regiony świata. Niezmiennie obecne są też tragiczne konflikty: „Trwa dalej wojna Rosji z Ukrainą, trwa dalej wojna Izraela z Palestyną”, co podkreśla ich ciągłość i brutalność. W kontraście do tych globalnych tragedii, artysta z ironicznym humorem zestawia „przepychanie się Biedronki z Lidlem”, czyli wojny cenowe gigantów handlowych w Polsce, uwypuklając powierzchowność niektórych krajowych problemów w obliczu światowych kataklizmów.

Refren jest istnym przeglądem nagłówków 2024 roku. „Komisja do spraw Pegasusa” przypomina o kontrowersjach związanych z użyciem oprogramowania szpiegowskiego w polskiej polityce, których wyjaśnianie kontynuowano w 2024 roku. Wzmianka o tym, że „Donald wygrał wybory w USA” jest zaskakującą, choć w kontekście utworu satyrycznego, dopuszczalną, prognozą lub komentarzem na temat dynamiki politycznej w Stanach Zjednoczonych, gdzie wybory prezydenckie odbyły się pod koniec 2024 roku. Choć ostateczny wynik był znany w listopadzie 2024, piosenka mogła być wydana przed tym faktem lub celowo go antycypować. Problemy z „rynkiem mieszkań” to nieustający bolączka Polaków, a podwyższenie świadczenia „800 złotych” na dziecko od stycznia 2024 roku było znaczącą zmianą w polityce socjalnej. Igrzyska Olimpijskie w Paryżu, które odbyły się latem 2024 roku, są kolejnym ważnym wydarzeniem. Zaskakująca wzmianka o tym, że „otworzył je Lennon, ten komunista”, jest jawnym absurdem, który podkreśla surrealizm i dezinformację obecną w przestrzeni publicznej, a może też ironicznym komentarzem na temat popkulturowego "kanibalizmu" historycznych postaci. „Drillowcy” grasujący „w galerii Poznania” to odniesienie do zjawisk subkulturowych i związanych z nimi incydentów w przestrzeni miejskiej. Z kolei „Red Bulla nie kupią już nieletni chłopcy” nawiązuje do faktycznego zakazu sprzedaży napojów energetycznych osobom poniżej 18 roku życia, który wszedł w życie na początku 2024 roku.

Druga zwrotka kontynuuje ten kaleidoskop wydarzeń. „Alko-tubki to zamknięty wątek” prawdopodobnie odnosi się do jakiegoś krótkotrwałego trendu lub produktu, który szybko zniknął z przestrzeni publicznej. W kontraście do tego, „napój z Igi Świątek” symbolizuje komercyjny sukces polskiej tenisistki, której popularność jest wykorzystywana w marketingu. Wzmianki o influencerach takich jak „IShowSpeed” pijący „wodę z mocnym gazem” czy „Robert Pasut” „przegina[jący] raz za razem” to bezpośrednie nawiązania do świata internetowych twórców i ich często kontrowersyjnych działań, które angażowały publiczność w 2024 roku. „Kanał Zero nadaje od lutego” to precyzyjne wskazanie daty startu popularnego projektu medialnego Krzysztofa Stanowskiego, który szybko zyskał duże grono odbiorców. Lista P. Diddy’ego to aluzja do poważnych oskarżeń i problemów prawnych, które dotknęły rapera w 2024 roku. Sportowe wzmianki, takie jak „Szczęsny został bramkarzem Barcelony” (co byłoby sensacyjnym, choć niepotwierdzonym transferem w 2024 roku) i „Udział w Euro znowu w grupie zakończony” (odnoszące się do, niestety, typowego dla polskiej reprezentacji piłkarskiej wyniku na Mistrzostwach Europy 2024), ukazują mieszankę nadziei i rozczarowań. Tragiczna informacja o „Prezesie UnitedHealthcare zabitym” to odniesienie do prawdziwego wydarzenia z 2024 roku. Kontrowersyjny symbolicznie jest także akcent dotyczący Elona Muska, który „odwiedza Oświęcim”, co miało miejsce w styczniu 2024 roku w kontekście jego walki z antysemityzmem. Finał zwrotki, „W obronie Palestyny w całym kraju strajkują studenci”, odwołuje się do masowych protestów na uniwersytetach na całym świecie, w tym w Polsce, w 2024 roku, związanych z konfliktem na Bliskim Wschodzie.

Ostatnia zwrotka wprowadza kolejne barwne postacie i wydarzenia: „Prezydent Wrocławia miał problem z dyplomem” to odniesienie do medialnej burzy wokół wykształcenia Jacka Sutryka, prezydenta Wrocławia. Absurdalna informacja o aresztowaniu Buddy ponownie wplata element surrealizmu, podobnie jak Lennon otwierający Igrzyska. Wzmianka o „Hawk Tuah Girl” to ukłon w stronę viralowych fenomenów internetu, które w 2024 roku potrafiły wynieść osoby do nagłej sławy za sprawą jednej wypowiedzi. „Bandycka Jazda” jako „szczyt poezji” i „Wojtek pokazał dokument” to kolejne, prawdopodobnie, odniesienia do internetowych memów, kontrowersji lub wydarzeń, które zyskały chwilową popularność w polskim internecie w 2024 roku. Piosenka kończy się gorzką refleksją nad wpływem nowoczesnych technologii: „AI kradnie pracę, lecz tu nie pomoże”, co symbolizuje obawy przed sztuczną inteligencją, a całość zamyka się w poczuciu zagubienia: „W tym roku już nic nie rozumiem”.

Paweł Kieler, czerpiąc z bogactwa wydarzeń 2024 roku, stworzył utwór, który jest zarazem kroniką, satyrą i autentycznym wyrazem zagubienia w obliczu pędzącego świata. Piosenka, mimo swojego humorystycznego charakteru, zmusza do refleksji nad tym, jak szybko zmienia się rzeczywistość i jak wiele sprzecznych informacji i zdarzeń musimy przetwarzać każdego dnia. To trafny komentarz do współczesnej kultury informacyjnej, w której powaga wojny sąsiaduje z absurdami influencerów i politycznymi skandalami, a wszystko to zlewa się w jeden, często niezrozumiały, strumień.