Interpretacja Piosenka z pasków TVP o Tusku - Paweł Kieler

Paweł Kieler, artysta znany z muzycznego komentowania bieżących wydarzeń politycznych i społecznych w Polsce, stworzył Piosenkę z pasków TVP o Tusku jako satyryczne odzwierciedlenie narracji publicznej telewizji. Utwór, wydany 23 kwietnia 2022 roku, jest kompilacją autentycznych fragmentów i haseł, które pojawiały się na tzw. „paskach” informacyjnych w programach TVP, zwłaszcza „Wiadomościach” i TVP Info, a także w nagłówkach portalu internetowego TVP Info, a jego celem było podkreślenie absurdalnego poziomu propagandy.

Kieler, który nie zajmuje się profesjonalnie muzyką, traktuje ją jako hobby i odskocznię od studiów, grając na gitarze od dziewiątego roku życia i pisząc piosenki od siedmiu lat. Jest aktywny na platformie YouTube, gdzie jego twórczość, w tym utwory takie jak „Gdyby Wiadomości były piosenką” czy „Gdyby Strajk był piosenką”, zyskała dużą popularność. Pomysł na wykorzystanie pasków TVP narodził się z obserwacji wielu absurdalnych komunikatów pojawiających się w Telewizji Polskiej, a Kieler uznał, że może to być zabawne. Chociaż jego twórczość jest głównie humorystyczna, to jednocześnie stanowi formę zwrócenia uwagi na poziom absurdu, do którego wzniosła się telewizja publiczna, celowo strasząc ludzi "przeciwną opcją polityczną".

Tekst piosenki jest zbiorem oskarżeń i insynuacji, które przez lata dominowały w przekazie TVP wobec Donalda Tuska. Powtarzające się frazy, takie jak „Planuje zwolnić dziennikarzy, / Powrócił z afer bagażem, / Na elektrycznej hulajnodze, / Lepiej nie spotkać go na drodze”, stanowią refren, który podkreśla powtarzalność i schematyczność zarzutów. Narracja piosenki przedstawia Tuska jako postać negatywną, zagrożenie dla Polski i jej obywateli, co bezpośrednio nawiązuje do propagandy, która usiłowała stworzyć z niego "antybohatera" polskiej sceny politycznej.

W kolejnych zwrotkach pojawiają się konkretne zarzuty, które były regularnie eksponowane w mediach publicznych. Mowa o „nieudanym powrocie do platformy”, „luksusie Tuska złotym, ale skromnym” oraz sugestii, że „jego powrót Niemców ucieszył” i „podatek Tuska w Polaków uderzył”. Te fragmenty odzwierciedlają m.in. próby powiązania Tuska z interesami niemieckimi oraz przypisywanie mu odpowiedzialności za negatywne skutki gospodarcze, takie jak podwyżki cen czy bezrobocie, nawet gdy nie sprawował władzy. W tekście pojawia się również ironiczne odniesienie do „ruskiego ładu” i oskarżenie o planowanie „puczu w Polsce”, co jest echem realnych oskarżeń formułowanych przez polityków rządzącej partii.

Piosenka piętnuje również „kłamstwa” Tuska „na potrzeby kampanii” oraz rzekome „drenowanie kieszeni Polaków”. Szczególnie wymowny jest fragment „Tusk w klubie przyjaciół Putina / Czemu Niemcom tak bardzo on sprzyja?”, który odnosi się do często powtarzanych w TVP insynuacji dotyczących jego rzekomych powiązań z Rosją i zbyt uległej postawy wobec Niemiec.

Kieler w swoim utworze wplata również bardziej osobiste ataki, takie jak oskarżenie o „granie tragedią młodej kobiety” czy wzmianka o „córce [która] dostała torebkę za trzydzieści tysięcy” oraz zarzut, że „przerwał objazd po Polsce, mówią że mu się nie chce”. Te detale, często wyolbrzymiane lub wyjęte z kontekstu w przekazie propagandowym, miały na celu zdyskredytowanie polityka w oczach opinii publicznej.

Ostatnia zwrotka podsumowuje „efekt Tuska” jako „wzrost cen energii” i przewiduje „więcej agresji” po jego powrocie. Powtarza się również motyw jego „pokory wobec Niemców” i określenie go jako „szkodnika” w opozycji. Frazę „Für Deutschland już ponad 100 razy wybrzmiało w jego ustach” można uznać za kulminację zarzutów o proniemieckie nastawienie, co w narracji TVP miało sugerować działanie wbrew polskim interesom.

Piosenka z pasków TVP o Tusku to nie tylko tekst piosenki, ale również muzyczny reportaż i ironiczny komentarz do stanu polskiej telewizji publicznej w pewnym okresie. Paweł Kieler poprzez prostą, acz trafną kompilację, demaskuje metody manipulacji informacją i budowania negatywnego wizerunku politycznego oponenta. Utwór ten zyskał popularność właśnie dzięki temu, że w sposób humorystyczno-rozrywkowy oddał istotę propagandowego przekazu, który był codziennością dla wielu widzów.