"Wielki Mizogin" Odrazy to utwór niezwykle introspektywny i mroczny, stanowiący brutalny portret zagubienia, dekadencji i zmagania z egzystencjalną pustką. Słowa piosenki, nasycone wulgaryzmami i dosadnymi obrazami, wzywają do porzucenia wszelkich zahamowań i zanurzenia się w otchłani samozniszczenia. Powtarzające się zwroty "Nie bój się kurwo" nie są jedynie prowokacją, lecz mogą odnosić się do wewnętrznego głosu, który namawia podmiot liryczny (lub odbiorcę) do przyjęcia postawy całkowitego upadku, do stania się "kurwą" w sensie moralnym – kimś, kto oddaje się na pastwę niskich instynktów i hedonizmu, nie zważając na konsekwencje. To także apel o porzucenie lęku przed byciem ocenianym, przed społecznym odium.

Tekst piosenki jest przesiąknięty motywem alkoholu jako fałszywego wybawiciela: "Nie bój się wódy, ta nigdy nie zwodzi". Alkohol jawi się tu jako ucieczka, jedyny pewnik w świecie pozbawionym nadziei, narzędzie do znieczulenia się na ból istnienia. Wódka ma pomóc w "rozmienieniu na drobne tych, co we łzach sieją", co sugeruje pogardę dla ckliwości, słabości i być może dla tych, którzy wciąż wierzą w wartość cierpienia czy odkupienia. To nihilistyczna wizja, gdzie jedyną sensowną postawą jest bezpardonowe odrzucenie moralności i brawurowe kroczenie drogą autodestrukcji. Odraza, znana z bezkompromisowego podejścia do tekstów, często porusza tematykę związaną z dekadencją i alkoholizmem, co potwierdza Stawrogin w wywiadzie, mówiąc: „Spektakularnie pokonujemy drogą od stanu, gdy alkohol pozwala być wszystkim do momentu, gdy możemy być co najwyżej nikim”.

Wizja poranka ("Poranek się zbliża") nie przynosi ulgi, lecz zapowiada jedynie kontynuację beznadziei. Motyw "upadłych u krzyża" może odnosić się do odrzucenia wartości chrześcijańskich, kpiny z religijnych symboli i moralności, która dla podmiotu lirycznego wydaje się pusta i bezsensowna. Krzyże są "nie pomne na winy", co dodatkowo podkreśla brak poczucia grzechu czy żalu. To postawa antynomiczna, buntownicza, gdzie jedyną prawdą staje się "ulica, ulica, ulica!" – symbol surowej, brutalnej rzeczywistości, ale też być może miejsca, gdzie można być prawdziwym, nieudawanym. Ulica to przestrzeń bez zasad, gdzie wszelkie maski opadają.

Centralnym punktem utworu jest jednak monotonia, która "smaga" podmiot liryczny. Opisy "Rdzawy świt", "Cierpki rum", "Lepki brzuch", "Wielki grat", "Mokry bat", "Śmiech za strach", "Wapno, piach" tworzą klaustrofobiczną i odpychającą wizję codzienności, przesiąkniętej nudą, obrzydzeniem i poczuciem beznadziei. "Estrogenem szyte sny" mogą sugerować zmęczenie męskością, jej oczekiwaniami, bądź ironiczne spojrzenie na subtelniejsze, "kobiece" marzenia, które w tym świecie jawią się jako nieosiągalne lub po prostu śmieszne. "Wielki Mizogin" z tytułu może być więc nie tylko dosłownym określeniem osoby nienawidzącej kobiet, ale także odnosić się do szerszej idei mizoginii jako degradacji wszystkiego, co subtelne, wrażliwe, życiodajne. To mizoginia wymierzona w życie samo w sobie, w nadzieję i czystość. Może to być także autoironiczny komentarz do własnego upadku, gdzie podmiot liryczny staje się „wielkim mizoginem” wobec samego siebie, niszcząc własną wrażliwość i człowieczeństwo.

Zespół Odraza, a zwłaszcza duet Stawrogin i Priest, w swojej twórczości eksploruje mroczne zakamarki ludzkiej psychiki i miejskiej dekadencji, często posługując się odrażającą estetyką i brutalnym językiem. "Wielki Mizogin" z albumu "Esperalem tkane" (wydanego w 2014 roku) jest tego doskonałym przykładem, utwierdzając pozycję zespołu w nurcie ekstremalnego metalu z silnym naciskiem na symbolikę i głębokie, choć często pesymistyczne, przesłanie. Recenzje albumów Odrazy często podkreślają ich zdolność do "upadlania się" w tekstach i muzyce, tworząc materiał, który nie potrzebuje "wysokoprocentowych trunków", aby wywołać reakcję. To właśnie ta bezkompromisowość i zdolność do oddania intensywnych emocji, nawet tych najbardziej negatywnych, sprawia, że utwór pozostaje tak uderzający i zapadający w pamięć.