Interpretacja Coyotes - Modest Mouse

W melancholijnej balladzie "Coyotes", pochodzącej z albumu Strangers to Ourselves wydanego 17 marca 2015 roku, Modest Mouse, a zwłaszcza autor tekstów Isaac Brock, zaprasza słuchacza do refleksji nad złożoną i często niepokojącą relacją człowieka z naturą. Utwór ten, z jego hipnotycznym tempem i sugestywnymi obrazami, jest nie tylko liryczną opowieścią, ale także przejmującym komentarzem do współczesnych problemów ekologicznych i moralnych.

Piosenka rozpoczyna się od obrazu "Coyotes tiptoe in the snow after dark / At home with the ghosts in the national parks". Te słowa malują wizję dzikiej przyrody, która cichaczem porusza się po zmroku, współistniejąc z "duchami" w parkach narodowych. W interpretacjach fanów Modest Mouse na platformie Reddit, "duchy" te są często postrzegane jako metafory dawnych, obfitych ekosystemów, które zostały wyparte przez nieustanną ekspansję człowieka. Kojoty, zwierzęta znane ze swojej zdolności adaptacji do zmienionego przez ludzi środowiska, stają się tu symbolami przetrwania w świecie, który coraz bardziej odchodzi od swojego pierwotnego stanu. Co ciekawe, te konkretne wersy zostały zainspirowane prawdziwym wydarzeniem z 2002 roku, kiedy to kojot wjechał do tramwaju MAX Light Rail w Portland, co później stało się miejską legendą.

Zupełnie odmiennie przedstawia się w piosence ludzkość: "Mankind's behavin' like some serial killers / Giant ol' monsters afraid of the sharks". To mocne porównanie podkreśla destrukcyjną naturę działalności człowieka wobec środowiska. Człowiek, pomimo swojej pozycji "gigantycznego potwora" o nieograniczonej mocy, paradoksalnie boi się mniejszych, naturalnych drapieżników, takich jak rekiny, co według niektórych interpretacji, nawiązuje do filmu "Szczęki" i irracjonalnej ludzkiej reakcji na zagrożenia, prowadzącej do bezmyślnego niszczenia. Isaac Brock, który wychował się w "hipisowskiej komunie" w Helenie w Montanie, często wplata w swoje teksty tematy środowiskowe, a Strangers to Ourselves jest uznawany za album z bardzo wyraźnym przekazem ekologicznym. W komentarzu audio do utworu "Coyotes", Brock wyraził swoje największe życzenie: "żebyśmy mogli znaleźć sposób, by żyć z naturą, zamiast na niej".

Refren "And we're in love with all of it / And we say: 'What can we say?'" jest jednym z najbardziej enigmatycznych i jednocześnie najbardziej dojmujących fragmentów piosenki. Sugeruje on pewnego rodzaju rezygnację, apatyczne pogodzenie się z obecnym stanem rzeczy lub nawet perwersyjną fascynację autodestrukcyjnym kursem, jaki obrała ludzkość. Ludzie zdają się być bezsilni wobec własnych działań lub po prostu nie chcą nic zmieniać, uznając obecny stan za nieuchronny. Jak zauważono w artykule na stronie Public Pressure, ogólna ignorancja i brak zrozumienia przekazu utworu, widoczny np. w reakcjach na kampanię zespołu w mediach społecznościowych promującą "Coyotes", tylko pogłębiają obawy Brocka, potwierdzając ludzką bierność.

Kolejne zwrotki kontynuują ten pesymistyczny obraz: "Another branch on the timber-bound tree / Birds flying lower, lookin' downwards to feed". Wskazuje to na stałą degradację środowiska, gdzie drzewa są "przeznaczone na drewno", a ptaki, zmuszone przez kurczące się zasoby, latają niżej, szukając pożywienia. To kontynuacja motywu utraty i zniszczenia, który jest obecny w całej twórczości Modest Mouse, zwłaszcza w kontekście urbanizacji i jej wpływu na dziką przyrodę, o czym Isaac Brock mówił w wywiadach, wspominając o "znikających lasach" w jego rodzinnych stronach.

Wielokrotne powtórzenia refrenu, zakończone mocnym "And we lie; love to lie.", dodają głębokości tej interpretacji. To ostatnie zdanie jest kluczem do zrozumienia przesłania utworu. Nie chodzi tylko o ignorancję czy apatię, ale o aktywną, świadomą postawę kłamstwa i samooszukiwania się. Ludzie kłamią sobie nawzajem, a co ważniejsze, kłamią samym sobie na temat konsekwencji swoich działań, być może "kochając" to kłamstwo, bo pozwala im ono unikać odpowiedzialności. W ten sposób, "Coyotes" staje się nie tylko lamentem nad niszczoną planetą, ale także ostrą krytyką ludzkiej hipokryzji i niezdolności do konfrontacji z niewygodną prawdą.

Piosenka "Coyotes" jest przykładem charakterystycznego dla Modest Mouse, nieco cynicznego, mrocznego, a jednocześnie niezwykle szczerego sposobu wyrażania poglądów na świat. W warstwie muzycznej utwór prezentuje spokojniejszą, bardziej refleksyjną stronę zespołu, z delikatną perkusją i subtelną gitarą, co stanowi kontrapunkt dla mocnego i ostrego przekazu lirycznego. W ten sposób, Isaac Brock, jako główny tekściarz i wokalista zespołu, wykorzystuje kontrast, by podkreślić swoje zdumienie pozorami bezpieczeństwa w miejskim środowisku i kruchymi barierami oddzielającymi zwierzęta od ich zniszczonych siedlisk. Jak powiedział sam Brock, nie pisze on piosenek stricte politycznych, ponieważ "szybko się starzeją", ale raczej dąży do uniwersalizacji przesłania, które "może przetrwać przez lata". "Coyotes" jest tego doskonałym przykładem, pozostając aktualnym i skłaniającym do refleksji utworem o człowieku, naturze i trudnej prawdzie o nas samych.