Interpretacja Wooden Soldiers - Modest Mouse

"Wooden Soldiers" z albumu The Golden Casket Modest Mouse, to utwór, który z jednej strony kontynuuje pesymistyczne i cyniczne spojrzenie Isaaca Brocka na świat, a z drugiej wprowadza zaskakującą nutę akceptacji i ulgi, zwłaszcza w swojej końcówce. Piosenka, wydana w 2021 roku, jest częścią albumu, który krytycy określili jako próbę pogodzenia młodzieńczego sceptycyzmu z dojrzałą wdzięcznością, częściowo wynikającą z ojcostwa Brocka. W tym kontekście "Wooden Soldiers" wyróżnia się jako emocjonalna podróż, przechodząca od rozczarowania do swoistego ukojenia.

Początkowe wersy "Making plans in the sands as the tides roll in / Didn't plan it, didn't plan it" malują obraz daremności ludzkich wysiłków. Tworzymy plany na niestabilnym gruncie, pod okiem "different planets stare down on us / Never blinking, sort of winking / Indifferent as deceiving". To symbolizuje poczucie bycia obserwowanym przez obojętny wszechświat, gdzie nasze ambicje są kruche i ulotne, niczym zamki z piasku zmywane przez przypływ. Metafora "sitting in the stove 'Cause outside it's sure been cold / The garbage can's refrigerated / Since that's where the food goes" to groteskowy obraz adaptacji do absurdalnych i trudnych warunków, gdzie normalność zostaje wywrócona do góry nogami. Może to być odniesienie do poczucia izolacji i adaptacji do nienormalnych realiów, z jakimi mierzyła się ludzkość w ostatnich latach, w tym do pandemii COVID-19.

Wzmianka o "Wooden soldiers storm through burning buildings / On the top floor lives the zoo king's neckties / Preventing them from breathing" wprowadza surrealistyczny i krytyczny komentarz społeczny. "Drewniani żołnierze" mogą symbolizować bezwolnych wykonawców rozkazów, działających w obliczu katastrofy (płonące budynki), podczas gdy prawdziwa władza ("zoo king's neckties") pozostaje na szczycie, odpowiedzialna za opresję lub bezczynność. Niektórzy interpretują to jako odniesienie do kryzysu klimatycznego, gdzie "drewniani żołnierze" to zwykli ludzie próbujący gasić pożary spowodowane przez "krawaty króla zoo", które symbolizują elity korporacyjne lub polityczne, a "dym" uniemożliwiający oddychanie to zanieczyszczenie. Ta "fuzzy feeling" związana z "making plans" może być gorzką ironią – poczuciem niepokoju lub fałszywego bezpieczeństwa wynikającego z próby kontrolowania niekontrolowalnego.

Linie takie jak "Gasoline flows out the ends of matchsticks used as pens / And I've been writing some pretty big checks with them" sugerują lekkomyślne i autodestrukcyjne działania, gdzie słowa i decyzje mają potężne, wybuchowe konsekwencje. "I gave the boat a persons name / So when it sinks I'll know who to blame" to cyniczna próba zrzucenia odpowiedzialności lub przynajmniej spersonalizowania porażki, podkreślająca ludzką skłonność do szukania winnych, nawet jeśli los jest nieunikniony. "The tiger isn't tame / But it's toothless just the same" może odnosić się do zagrożeń, które wydają się groźne, ale w rzeczywistości są pozbawione mocy, albo do utraty siły do walki w obliczu przytłaczających problemów. Niektórzy widzą w tym nawet nawiązanie do "Tiger King", popularnego serialu z początków pandemii, co wzmacnia interpretację utworu jako refleksji nad współczesnymi absurdami.

Druga część utworu kontynuuje krytykę społeczeństwa: "These fuckers wanted guilt / They tore me down, and I rebuilt / Much better, oh, much better than before". To świadczy o odporności i ewolucji, być może samego Brocka lub ludzkości w obliczu osądów i presji. Obraz z Indii, gdzie kubki "turn to mud, pull it out / And make them as they were before", to silna metafora cykliczności zniszczenia i odrodzenia, zdolności do naprawy i ponownego tworzenia siebie.

Krytyka konsumpcjonizmu i powierzchowności pojawia się w "Since we shop at the same store / But hate each other at the core / And neither one is getting a fair deal" oraz w wersach o "sex appeal", "hashtags" i "photo bragging". Brock zwraca uwagę na fałsz współczesnych relacji i kultury, gdzie "No one's even sort of real / No wonder no one feels better than before". To odzwierciedla ogólną tendencję Modest Mouse do poruszania tematów alienacji, technologii i wpływu mediów społecznościowych.

Jednak prawdziwą transformację przynosi coda utworu, która zdaniem wielu fanów jest jedną z najbardziej emocjonalnych i rozstrzygających części w całej dyskografii Modest Mouse. "It's level at the peak / Our words don't speak / Calm down, retreat / You just being here now is enough for me" – te słowa, powtarzane z narastającą delikatnością, symbolizują odejście od poprzedniego cynizmu w stronę akceptacji i docenienia prostego istnienia. Isaac Brock, znany z eksplorowania egzystencjalnych niepokojów i doczesności życia w utworach takich jak "Float On" czy "The Good Times Are Killing Me", tutaj znajduje spokój w teraźniejszości. W wywiadach Brock mówił o tym, jak ojcostwo wpłynęło na jego perspektywę, a album The Golden Casket odzwierciedla to przejście ku wdzięczności za chwilę obecną. Muzycznie, ta sekcja często przechodzi z tonacji molowej do durowej, co potęguje poczucie ulgi i rozwiązania.

Końcowe wersy "Even death just may not be / We'll cross that bridge sometime and see / But just being here now is enough for me" to zaskakujące pogodzenie się z niepewnością przyszłości i nawet samej śmierci. Nie ma już gorączkowego planowania ani obwiniania. Jest tylko prosty, spokojny i głęboki wniosek: obecność – własna i drugiej osoby – jest wystarczająca. To swoisty manifest stoicyzmu i mindfulness, radykalne, ale kojące odejście od pesymizmu, które często definiowało wczesne utwory zespołu. "Wooden Soldiers" to zatem miniatura terapii, która rozkłada na czynniki pierwsze współczesne lęki, by na koniec złożyć słuchacza w stan ukojenia i akceptacji.