Piosenka „Grendel” zespołu Marillion, epicki utwór pochodzący z singla „Market Square Heroes” wydanego w 1982 roku, a także z reedycji albumu Script for a Jester's Tear z 1983 roku, stanowi fascynującą reinterpretację staroangielskiego eposu Beowulf z perspektywy samego potwora – Grendela. Zamiast przedstawiać go jako bezmyślną bestię, teksty autorstwa Fisha (Dereka Williama Dicka) malują portret istoty odrzuconej i niezrozumianej, która w akcie przemocy znajduje pewnego rodzaju usprawiedliwienie i zemstę. Utwór, choć oparty na antycznej legendzie, dotyka uniwersalnych tematów alienacji, hipokryzji i cienkiej granicy między potworem a ofiarą.

Pierwsza część utworu, Heorot's Plea And Grendel's Awakening, wprowadza atmosferę wszechogarniającego strachu, który sparaliżował mieszkańców Heorot. Obrazy takie jak „Midnight sun bids moors farewell, retreats from charging dusk” czy „The panic seeps through bloodstained floors as Grendel stalks the night” doskonale oddają poczucie beznadziei. Ludzie, którzy „place their faith in oaken doors, cower in candlelight”, symbolizują cywilizację uwięzioną w lęku przed nieznanym, przed tym, co odrzucają i czego nie rozumieją. W tej sekcji Grendel jawi się jako niepowstrzymana siła natury, „Earth rim walker seeks his meals”, istota pierwotna, której nie mogą ukoić ani „shaper's songs” (pieśni skaldów, czyli poezja i kultura), ani „wooden figures, pagan gods” (religia). W wywiadzie dla serwisu The Progressive Aspect z 2021 roku, Fish, zapytany o wczesne inspiracje liryczne, wspomniał o swoim zamiłowaniu do mitologii i opowiadania historii z nieoczekiwanych perspektyw. Ta zdolność do odwracania narracji jest kluczowa dla zrozumienia „Grendela”.

W części Grendel's Journey następuje pogłębienie psychologicznego portretu potwora. Grendel jest tu przedstawiony jako „Mother nature's bastard child shunned by leaf and stream”, co sugeruje jego fundamentalną inność i wykluczenie ze świata, który z natury powinien być jego domem. Jest to „An alien in an alien land seeks solace within dreams”. Ta linia jest szczególnie poruszająca, ukazując Grendela nie tylko jako zagrożenie, ale także jako istotę poszukującą ukojenia i przynależności. Odrzucony przez naturę i ludzi, staje się samotnym wędrowcem, którego motywacje są znacznie bardziej złożone niż czysta żądza krwi. To poczucie bycia „bękartem Matki Natury” może być interpretowane jako alegoria marginalizacji i napiętnowania, które prowadzą do frustracji i wrogości.

Kulminacja następuje w części Lurker At The Threshold, gdzie Grendel bezpośrednio zwraca się do swoich oprawców. Jego monolog jest pełen gorzkiej ironii i oskarżeń o hipokryzję. Słowa „So you thought that your bolts and your locks would keep me out / You should have known better after all this time” wyrażają pogardę dla ludzkich, daremnych prób obrony i ignorancji. Grendel zarzuca im „vicious slander” i „ugly pale skins and your putrid blue eyes”, co może być odczytywane jako echo rasizmu i ksenofobii, a także obrzydzenia do ludzkiej słabości. Jego linia „Why should I feel pity when you kill your own and feel no shame / God's on my side, sure as hell, I'm gonna take no blame” jest centralnym punktem interpretacji. Grendel nie widzi swojej winy, lecz jedynie konsekwencje ludzkiej obłudy. Oskarża ich o bratobójstwo i wojny, podczas gdy jego własna przemoc jest jedynie odpowiedzią na ich grzechy i uprzedzenia. To właśnie w tym momencie, jak wielokrotnie podkreślał Fish w wywiadach (np. dla Classic Rock w 2017 roku), piosenka przestaje być tylko opowieścią fantasy, a staje się komentarzem na temat ludzkiej kondycji, zdolności do dehumanizacji innych i usprawiedliwiania własnych okrucieństw.

Grendel demaskuje także ich rzekomą moralność: „You lust for gold with your sharpened knives / Oh when your hoards are gathered and your enemies left to rot / You pray with your bloodstained hands at the feet of your pagan gods”. Widzi ich jako chciwych i wojowniczych, a ich religijność jako pustą fasadę. W jego oczach to ludzie są prawdziwymi potworami, a on sam jedynie narzędziem sprawiedliwości, która „exposes your throats to my righteous claws”. W 2019 roku, w wywiadzie dla Prog Magazine, Fish podkreślił, że teksty Marillion często miały na celu zmuszenie słuchaczy do spojrzenia na świat z innej perspektywy, kwestionowania przyjętych narracji i rozpoznawania „potworności” w samym człowieku. „Grendel” jest tego doskonałym przykładem, oferując głębokie, emocjonalne i niepokojące spojrzenie na granice dobra i zła, winy i kary, zmuszając do refleksji nad tym, kto naprawdę jest potworem w tej antycznej opowieści.