Interpretacja Zankyou Zanka - Aimer

Utwór „Zankyou Zanka” artystki Aimer, wydany jako singiel cyfrowy 6 grudnia 2021 roku, a następnie 12 stycznia 2022 roku w ramach dwustronnego singla „Zankyou Sanka/Asa ga Kuru” pod szyldem SACRA MUSIC, to hymn o niezłomności ducha i determinacji, który natychmiast stał się ikoniczny jako piosenka otwierająca arc Dzielnica Rozkoszy anime Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba. Tekst piosenki, którego autorką jest sama Aimer, posługująca się pseudonimem aimerrhythm, w połączeniu z kompozycją Masahiro Tobinai i aranżacją, za którą odpowiadają Masahiro Tobinai i Kenji Tamai, tworzy monumentalne dzieło, które wykracza poza ramy ścieżki dźwiękowej.

Tytułowe „Zankyou Sanka” jest intrygującą grą słów. „Zankyou” oznacza rezonans lub echo, natomiast „Sanka” to neologizm stworzony przez Aimer, łączący „san” (rozproszyć się, rozsypać jak kwiaty, a nawet umrzeć szlachetną śmiercią) z „ka” (pieśń). Można to odczytywać jako „Pieśń Rozproszenia” lub „Rezonująca Pieśń”, co nadaje tekstowi warstwę tragizmu i piękna, nawiązując jednocześnie do tradycyjnego „sanka” (賛歌) oznaczającego hymn lub pieśń pochwalną. Podobnie „Genka” (幻花 – phantom flower, czyli iluzoryczny kwiat) w pierwszych wersach „Dare ga sode ni saku genka / Tada soko ni ai wo otoshita” (Iluzoryczny kwiat zakwitł na czyimś rękawie / Po prostu tam upuściłem indygo miłości) odnosi się do demonów przyjmujących ludzką postać w Dzielnicy Rozkoszy, w szczególności do demonicy Daki, której ludzkie imię, Ume, oznacza śliwę – kwiat o symbolicznym znaczeniu w japońskiej poezji.

Głównym przesłaniem utworu jest wezwanie do walki z przeciwnościami losu i odnalezienia siły w sobie. Wersy „Korogaru you ni kaze wo kitte / Tsumazuku koto ni tsuyoku natta” (Przecinałem wiatr jakby tocząc się / Stawałem się silniejszy z każdym potknięciem) malują obraz protagonisty, który nie boi się upadków, lecz czerpie z nich moc. To doświadczenie jest uniwersalne, ale w kontekście Demon Slayer doskonale oddaje ducha bohaterów, którzy nieustannie mierzą się z niebezpieczeństwami, a ich rany hartują ich charaktery. Podkreśla to również kolejna linia: „Hikari mo itami mo ikari mo zenbu dakishimete” (Obejmę wszystko: światło, ból i gniew), sugerująca, że prawdziwa siła tkwi w akceptacji i zintegrowaniu wszystkich emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych.

Kluczowe dla interpretacji jest również potężne stwierdzenie: „Eraba renakereba erabeba ii” (Jeśli nie zostałeś wybrany, wybierz sam). To deklaracja samostanowienia i niezależności, która inspiruje do przejęcia kontroli nad własnym losem, nawet gdy okoliczności zdają się nieprzychylne. W wywiadzie Aimer podkreśliła, że tworząc „Zankyou Zanka”, dążyła do „dopasowania energii serii i pasji fanów”. Ta linia idealnie odzwierciedla ducha demonobójców, którzy muszą podejmować trudne decyzje i stawiać czoła niemożliwym wyzwaniom.

Aimer, znana ze swojego charakterystycznego, chrapliwego głosu, często buduje intensywność w swoich utworach stopniowo. W rozmowie na temat procesu twórczego wyjaśniła: „Zawsze zaczynam śpiewać bardzo delikatnie i stopniowo zwiększam intensywność. Również w tej piosence nie szłam na pełną moc od początku – budowałam intensywność powoli. Wierzę, że przez ‘śpiewanie delikatnie, delikatnie’ jestem w stanie wyrazić rzeczy jeszcze potężniej”. To podejście jest wyraźnie słyszalne w „Zankyou Zanka”, gdzie początkowa subtelność przechodzi w potężny wokalny crescendo, symbolizujący wybuch ukrytej mocy.

Piosenka jest również nasycona odniesieniami do świata Demon Slayer. „Ginshu no tsuki” (srebrzysto-czerwony/cynobrowy księżyc) może być aluzją do postaci Tengena Uzui, Filaru Dźwięku, który ma srebrne włosy i czerwone oczy, co doskonale wpisuje się w wizualną estetykę arc Dzielnica Rozkoszy. Aimer sama przyznała, że do stworzenia utworu, który oddałby japońską atmosferę i fajerwerki pojawiające się w tym konkretnym arcu, „włączyła instrumenty dęte blaszane, których wcześniej nigdy nie używała”. To świadczy o jej dbałości o szczegóły i pragnieniu, by muzyka idealnie współgrała z wizją anime.

Refren „Koe yo todoroke yoru no sono mukou e / Namida de nijin deta / Anna ni tooku no keshiki made / Hibiki watare” (Głosie, zagrzmij poza nocą / Rozmazaną łzami / Niech się rozlegnie aż po tak odległy krajobraz) to potężne wezwanie do wyrażenia siebie, by dźwięk, a zatem i przesłanie, dotarły nawet do najdalszych zakątków, rozpraszając mrok. To podkreślenie roli głosu i pieśni jako narzędzia do przezwyciężania wewnętrznych i zewnętrznych konfliktów. Nawet w niepewności – „Futashika na mama de ii” (W porządku, jeśli pozostanie to niepewne) – ważne jest, by puścić w ruch te emocje. „Donna ni kurai kanjou mo / Donna ni nagai kattou mo / Uta to chire, zankyou” (Jakiekolwiek by nie były mroczne uczucia / Jakiejkolwiek by nie były długie zmagania / Rozproszcie się wraz z pieśnią, echem) to wyzwolenie od ciężarów przeszłości i wewnętrznych walk, przekształcenie ich w coś rezonującego i potężnego.

Późniejsze wersy, takie jak „Nigedasu tame koko made kitan janai daro?” (Nie przyszedłem aż tutaj, żeby uciec, prawda?), wzmacniają motyw nieustępliwości i odwagi w obliczu trudności. To pytanie retoryczne, które służy jako osobiste przypomnienie o celu i drodze, jaką się przebyło. Końcowe fragmenty piosenki, „Donna ni fukai koukai mo / Donna ni takai genkai mo / Kakike shite, zankyou” (Jakiekolwiek by nie były głębokie wyrzuty sumienia / Jakiekolwiek by nie były wysokie granice / Zetrzyjcie je, echem) to ostateczne wezwanie do przekroczenia własnych ograniczeń i odrzucenia żalu, pozwalając, by moc pieśni zmyła wszelkie wątpliwości i bariery.

„Zankyou Zanka” stało się ogromnym sukcesem, osiągając pierwsze miejsce zarówno na liście Oricon, jak i Billboard Japan's Hot 100. Świadczy to o uniwersalności jej przesłania – o odwadze, wytrwałości i sile wyrażania siebie w obliczu ciemności – które rezonuje z szeroką publicznością, daleko poza fanami anime. Aimer stworzyła utwór, który jest nie tylko muzycznym uzupełnieniem epickiej historii, ale także samodzielnym wołaniem o niezłomność w codziennych zmaganiach.