Interpretacja Dziećmi jesteśmy tylko raz - Łejery

Piosenka "Dziećmi jesteśmy tylko raz" autorstwa poznańskiego zespołu Łejery to nie tylko chwytliwa melodia i wzruszający tekst, ale przede wszystkim manifest dziecięcych pragnień i apel o uwagę skierowany do zabieganych rodziców. Utwór ten, skomponowany i napisany przez Grzegorza Tomczaka, zyskał popularność jako symbol walki o prawa dziecka do obecności i miłości rodzicielskiej. Łejery, będące początkowo dziecięcym teatrem gromadnym, a następnie szkołą podstawową o profilu teatralnym, od lat promują wychowanie przez sztukę, optymistyczny styl życia i rodzinność, wciągając w swoje działania całe rodziny.

Tekst piosenki ukazuje perspektywę dziecka, które w kolejnych dniach tygodnia mierzy się z nieobecnością i zapracowaniem rodziców. Od poniedziałku do piątku mama jest "długo w pracy" lub "wyjechała z delegacją", a tata ma "ważne sprawy" lub "spał", korzystając z dnia wolnego. To obrazek smutnej codzienności wielu rodzin, gdzie zawodowe obowiązki dorosłych skutecznie ograniczają czas poświęcony dzieciom. Nawet wujek Bonifacy, choć pojawia się w środę, nie wypełnia luki po rodzicach. Kulminacją tej frustracji jest sobota, kiedy dzieci, "z całych sił", śpiewają swój apel. To moment, w którym ich bezgłośne dotąd prośby materializują się w formie piosenki, stając się bezpośrednim i odważnym przesłaniem.

Refren "Dziećmi jesteśmy tylko raz i nie będzie już drugiego razu, więc warto dla nas znaleźć czas, by nie było straconego czasu" to sedno utworu. Podkreśla on niepowtarzalność i ulotność dzieciństwa. Piosenka przypomina, że praca, choć ważna, może i powinna być pogodzena z życiem rodzinnym, a dzieci pragną rodziców obecnych nie tylko "w snach", ale i w rzeczywistości, jako "ukochanych, ukochanych, ukochanych rodziców". To głębokie wezwanie do refleksji nad priorytetami w życiu dorosłych. Jak trafnie ujęto w opisie do jednej z wersji utworu, "dziecko – trudno je zrozumieć, łatwo je stracić. Dziecko – wciąż trzeba uczyć się je kochać. Tak często zapominamy, że naszym dzieciom jest potrzebna miłość i rozmowa".

Na szczęście, piosenka "Dziećmi jesteśmy tylko raz" ma optymistyczne zakończenie. Druga zwrotka ukazuje radykalną zmianę w postawie rodziców, wynikającą z wzruszenia i zrozumienia po usłyszeniu dziecięcego śpiewu. "Mama spojrzała na tatę, tata coś szepnął do mamy, my wiedzieliśmy, że od dziś już nie będziemy sami". Kolejny tydzień jest już wypełniony wspólnymi aktywnościami: gra w scrabble, czytanie książek, radosne spotkanie z wujkiem Bonifacym, wspólne tłumaczenie wzorów chemicznych czy rowerowy rajd. Dzieci z dumą konstatują, że mają "takich fajnych, takich naj" rodziców. To przejmująca ilustracja tego, jak niewiele potrzeba, by zbudować silną więź i poczucie bezpieczeństwa – wystarczy obecność i zaangażowanie.

Utwór ten jest ściśle związany z misją Łejerów, teatru szkolnego założonego w 1975 roku przez Jerzego Hamerskiego w Poznaniu. Celem tej instytucji jest wykorzystanie teatru i wychowania przez sztukę do wspomagania wszechstronnego rozwoju dzieci, rozwijania ich wrażliwości i refleksji. Samo słowo "Łejery" pochodzi z gwary poznańskiej i oznacza "o rety!", "o jejku!" lub "olaboga!", wyrażając radosne zadziwienie światem, co idealnie oddaje filozofię grupy. Film ilustrujący piosenkę "Dziećmi jesteśmy tylko raz" został nagrany pod patronatem Rzecznika Praw Dziecka i Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu, co podkreśla jego uniwersalne przesłanie w kontekście praw dziecka do miłości i troski. Łejery od początku istnienia promują niekonwencjonalne myślenie i rodzinność, wciągając całe rodziny w działania wychowawcze i artystyczne, a piosenka jest doskonałym przykładem tej filozofii. Dzieci ze Szkoły Łejery i przyjaciele Łejerów wzięli udział w nagraniu teledysku, co dodatkowo wzmacnia autentyczność i oddźwięk utworu. Jerzy Hamerski, twórca Łejerów, jest pedagogiem z Orderem Uśmiechu, znanym z tworzenia programów telewizyjnych promujących wychowanie przez sztukę, co dodatkowo świadczy o głębokim kontekście pedagogicznym tego i innych utworów zespołu.