Utwór "Niebieska Karta" autorstwa rapera Kuki'ego (Kamil Rymaszewski) to kompozycja, która od pierwszych wersów zanurza słuchacza w brutalny i wulgarny świat przemocy domowej. Tekst piosenki, niezwykle dosadny i pozbawiony jakichkolwiek eufemizmów, stanowi jaskrawy, wręcz szokujący opis fizycznej i psychicznej agresji wobec kobiety, nacechowany mizoginią i dehumanizacją. Kuki posługuje się językiem prostackim, a nawet odrażającym, aby stworzyć poczucie bezwzględnej realności i surowości przedstawionej sytuacji.

Centralnym punktem utworu jest powtarzający się refren, bezpośrednio odwołujący się do tytułu: "Masz oczy niebieskie, jak niebieska karta". To sformułowanie jest kluczowe dla interpretacji, ponieważ "Niebieska Karta" w polskim kontekście to formalna procedura przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jest to system interwencji, uruchamiany przez organy takie jak policja, pracownicy socjalni, personel medyczny czy nauczyciele, mający na celu ochronę ofiar i podjęcie działań wobec sprawców, często niezależnie od zgody osoby pokrzywdzonej. W piosence, "niebieskie oczy" stają się makabrycznym symbolem siniaków i fizycznych śladów pobicia, łącząc cierpienie ofiary z nazwą mechanizmu prawnego, który ma temu cierpieniu zapobiegać, co tworzy gorzki i ironiczny kontekst.

Tekst utworu stopniowo eskaluje w opisie agresji. Początkowe uderzenia i "gra w darta na twarzy" szybko przechodzą w otwarte groźby: "Kurwo, zaraz ci coś zrobię". Narrator otwarcie deklaruje, że "bije babę sobie, bo kobieta to nie człowiek", używając brutalnych porównań, np. "Szpadlem po wątrobie jakbym robił na budowie". Każda kolejna strofa dodaje nowe, coraz bardziej drastyczne szczegóły: rozbijanie butelki szampana na głowie, duszenie, rzucanie o ścianę, a nawet przypalanie skóry. To celowe nagromadzenie okrucieństwa ma za zadanie wywołać silną reakcję u słuchacza i, w kontekście gatunku, sprowokować dyskusję.

Kuki, czyli Kamil Rymaszewski, to polski raper, który rozpoczął swoją karierę około 2010 roku i jest znany z kontrowersyjnych tekstów, często wpisujących się w niszę horrorcore'u lub wicked shitem. Te gatunki muzyczne charakteryzują się ekstremalną liryką, czerpiącą z motywów grozy, przemocy i dewiacji, często z intencją szoku i prowokacji. Sam artysta w wywiadach podkreśla, że rap jest dla niego czymś więcej niż muzyką – to jego pasja i styl życia, a także odskocznia od rzeczywistości. Opisuje siebie jako "uzdolnionego i szczerego rapera" z dystansem do siebie i świata. Ta "szczerość" w nurcie horrorcore'u może oznaczać bezkompromisowe wyrażanie najciemniejszych aspektów ludzkiej psychiki, nawet jeśli są one przerysowane lub hiperboliczne. Piosenka "Niebieska Karta" znalazła się na jego EP-ce "Pocztówka z Choroszczy" wydanej w 2023 roku.

Warto zwrócić uwagę na fragmenty tekstu, które można interpretować jako gorzkie refleksje na temat konsekwencji przemocy, choć przedstawione w cyniczny sposób: "Spierdalasz do kibla - dzwonisz po psy" czy "Uderz w kobietę - a odezwą się bagiety". Te sformułowania sugerują świadomość konsekwencji prawnych, z którymi wiąże się uruchomienie procedury "Niebieskiej Karty" i interwencje policji. Pojawia się także próba usprawiedliwienia agresji: "Nie jestem zły, to wszystko dziwko przez filmy i gry", co może być zarówno ironicznym komentarzem do popularnych argumentów, jak i próbą przerzucenia odpowiedzialności za własne czyny. Zakończenie utworu frazą "Kobiety nie stoły - żałuję niestety" jest szczególnie dwuznaczne – czy jest to żal z powodu cierpienia, czy raczej cyniczne stwierdzenie, że kobiety nie są przedmiotami, co utrudnia agresję bez ponoszenia konsekwencji? Biorąc pod uwagę cały kontekst utworu, bardziej prawdopodobna wydaje się ta druga, ironiczna interpretacja, wpisująca się w prowokacyjny charakter artysty.

Interpretacja utworu "Niebieska Karta" musi uwzględniać jego prowokacyjny charakter i przynależność gatunkową. To nie tyle dokumentalny reportaż, ile ekstremalna fikcja, mająca na celu wstrząśnięcie słuchaczem. Utwór Kuki'ego jest lustrem, które w hiperboliczny sposób odbija problem przemocy domowej i mizoginii, zmuszając do konfrontacji z najciemniejszymi aspektami tej patologii. Czy jest to czysta prowokacja, czy też próba, choć radykalna, zwrócenia uwagi na problem – pozostaje otwarte na dyskusję, jednakże nie da się zaprzeczyć, że Kuki w "Niebieskiej Karcie" tworzy obraz, który celowo oburza i zmusza do refleksji nad granicami artystycznego wyrazu w poruszaniu tak wrażliwych i tragicznych tematów.