Utwór "Gdzie jesteś Jaworku?" autorstwa Kuki'ego to przykład hip-hopu komediowego, który w specyficzny, pełen czarnego humoru sposób, komentuje głośne wydarzenia społeczne. Piosenka, wydana 14 czerwca 2024 roku jako część albumu "Summertime Holocaust vol. 4", stanowi satyryczną interpretację przedłużających się poszukiwań Jacka Jaworka, poszukiwanego w Polsce za potrójne zabójstwo, którego sprawa stała się obiektem licznych żartów i memów internetowych ze względu na jego długotrwałą nieuchwytność. Ciekawostką jest fakt, że utwór ukazał się na miesiąc przed oficjalnym potwierdzeniem odnalezienia zwłok Jacka Jaworka w lipcu 2024 roku, co nadało tekstowi jeszcze bardziej aktualny i trafny kontekst w momencie jego premiery.

Narrator piosenki przedstawia się jako postać ogarnięta obsesyjnym poszukiwaniem Jaworka, co jest oczywiście celową hiperbolą. Zaczyna od prostej frazy "Szukam cię, szukam, jak po omacku" i wielokrotnie powtarzanego refrenu "Gdzie, gdzie jesteś Jacku? Gdzie jesteś Jaworku?", co buduje wrażenie desperacji, choć w kontekście utworu jest to desperacja na wskroś ironiczna. Podkreślona zostaje wszechobecność poszukiwań: "Może autem stoisz w korku / Zatłoczonym Nowym Jorku", co odzwierciedla skalę medialnego zainteresowania sprawą i poczucia, że zbieg mógł znaleźć się wszędzie.

Kluczowe dla zrozumienia utworu jest zdanie "Bo zwyciężyłeś ten konkurs". W przypadku Jacka Jaworka, który przez lata skutecznie unikał wymiaru sprawiedliwości, "wygrana" w tym makabrycznym "konkursie" ucieczki stała się faktem, zanim ostatecznie odnaleziono jego ciało. Ten wers zyskuje dodatkowy wydźwięk w świetle późniejszych wydarzeń. Kuki z premedytacją porusza granice dobrego smaku, kiedy narrator lamentuje, że Jacek "Pochowany jak bratowa, bratanek i brat", co jest bezpośrednim i cynicznym nawiązaniem do ofiar zbrodni, za którą ścigano Jaworka. To właśnie ten rodzaj "czarnego humoru" charakteryzuje twórczość Kuki'ego i jego duetu 2NP.

Dalsze fragmenty tekstu pogłębiają absurdalność poszukiwań. Narrator, z udawaną troską, martwi się o komfort zbiega w zimie: "Bo martwię się o to czy ma ciepły polar / Ciepłe skarpety, zimową czapkę", co jest jaskrawym kontrastem do powagi zarzucanych Jaworkowi czynów. Wyszukiwanie "wykrywaczem do metali", ponieważ "Jacek to facet z jajami ze stali", to kolejny element budowania mitycznego wręcz wizerunku uciekiniera, którego determinacja jest karykaturalnie podziwiana.

Piosenka osiąga szczyty hiperboli, kiedy narrator twierdzi, że "Znalazłem Ejsa, znalazłem Nemo / Arkę przymierza, Titanica wrak" oraz "Złoto Nazistów na Wyspie Marshalla", ale Jaworka nadal nie ma. Te kulturowe odniesienia do niemożliwych do odnalezienia skarbów i postaci, które w końcu udało się odszukać, podkreślają totalną bezsilność w obliczu tajemniczego zniknięcia Jacka. Nawet odnalezienie "jebanej igły w stogu siana" czy picie "browara ze Świętego Graala" nie przynoszą upragnionego rozwiązania. Ironia polega na tym, że narrator wolałby Jaworka niż wszystkie te mityczne znaleziska, co uwypukla wagę, jaką społeczeństwo, a w tym przypadku podmiot liryczny, przywiązywało do zakończenia tej sprawy. Finałowe fantazje o Jaworku "Ulicami w Atlantydzie" lub "Wcina obiad na Jowiszu" tylko wzmacniają surrealistyczny obraz jego nieuchwytności, który zagościł w świadomości Polaków.

W ostatecznym rozrachunku, utwór Kuki'ego "Gdzie jesteś Jaworku?" to nie tylko piosenka, ale także socjologiczny komentarz. Artysta, znany ze swojej umiejętności poruszania tematów tabu i łączenia ich z groteskowym humorem, doskonale uchwycił zbiorowe nastroje i fascynację przypadkiem Jacka Jaworka. Zamiast oferować głęboką analizę, Kuki bawi się konwencją, tworząc piosenkę-mem, która w humorystyczny, choć momentami kontrowersyjny, sposób przetwarza publiczne obsesje i lęki, stając się odzwierciedleniem specyficznego polskiego poczucia humoru w obliczu medialnej sensacji.