Piosenka „Brudna księżniczko” autorstwa AReSa, czyli Piotra Bordona, to utwór głęboko zakorzeniony w osobistych przeżyciach artysty, co staje się jasne w kontekście jego albumu „Bordonline”, z którego singiel ten pochodzi. Sam tytuł albumu, będący grą słów od nazwiska rapera oraz terminu borderline (graniczne zaburzenie osobowości), dostarcza kluczowych wskazówek do interpretacji tekstu. Jak podano w opisie płyty, krążek ten jest „follow-upem do Borderline” i porusza tematykę „niezwykle silnego pragnienia bardzo bliskiej, wyłącznej relacji z drugą osobą i jednoczesnego lęku dwojakiego rodzaju: lęku przed «pochłonięciem» przez drugą osobę, a po drugie – lęku przed porzuceniem przez nią”, co prowadzi do „stanu silnego napięcia emocjonalnego”. Ta wiedza jest fundamentalna dla zrozumienia burzliwych i często sprzecznych emocji wyrażanych w utworze.

Utwór rozpoczyna się od powtarzającego się refrenu, który natychmiast wprowadza w atmosferę głębokiego rozczarowania i utraty. Podmiot liryczny nie poznaje osoby, którą nazywa „Brudną księżniczką”. To określenie jest metaforycznym obrazem upadku, utraty niewinności lub moralnego skalania. Zestawienie szlachetnego tytułu „księżniczki” z epitetem „brudna” podkreśla, jak bardzo zmienił się jej wizerunek w oczach podmiotu. Pytania „kto będzie dzisiaj Ci wycierał łzy?” i „z kim będziesz witać świt?” sugerują dawną intymność i troskę, które teraz zostały zastąpione goryczą i dystansem. Podmiot liryczny czuje się porzucony i zdradzony, widząc w swojej byłej partnerce kogoś zupełnie obcego.

Następnie następuje gwałtowne odcięcie się od przeszłości: „Nie pisz do mnie więcej, nie chce, czerwonym wyłączam fon”. To ostateczne zerwanie, potęgowane przez rozkaz „ubierz spodnie po podróży zdeptaj róże, przytul go”. Sugeruje on, że „księżniczka” była niewierna, odbyła „podróż” z innym, a podmiot liryczny, zraniony do głębi, każe jej symbolicznie zniszczyć ich wspólną przeszłość (zdeptać róże, czyli symbole miłości) i w pełni oddać się nowemu partnerowi.

W kolejnych wersach poznajemy ból i spustoszenie wewnątrz podmiotu lirycznego. „Ciągle żyje, ale w środku jestem martwy.. Nie wiesz nic.” To wyraz emocjonalnego zdrętwienia i osamotnienia w cierpieniu. Wspomnienia, reprezentowane przez zdjęcia, stają się „szare” i „niszczą syf”, co oznacza, że to, co kiedyś było piękne, teraz jest skażone i bolesne. Złamane marzenia, w których „księżniczka” miała być obecna, są konsekwencją jej błędów: „przejebałaś kartę”. Jej słowa straciły wartość, a podmiot liryczny deklaruje, że znalazł „młodą damę, nie jest taka jaka Ty”. Może to być próba ucieczki od bólu, stworzenia fasady, lub po prostu manifestacja typowej dla BPD niestabilności w relacjach, gdzie partnerzy są idealizowani, a następnie dewaluowani.

Dalsza część tekstu ukazuje spiralę auto-destrukcji i nihilizmu, w którą popada podmiot liryczny. Deklaracja „Dziś nie mogę żyć inaczej, jak nie jebać każdej z nich” wyraża głębokie rozgoryczenie i cyniczne podejście do intymności, być może jako forma zemsty na wszystkich kobietach, będącej odzwierciedleniem bólu zadanego przez jedną. Wzmianki o narkotykach („Znowu zajebałem kreskę i zwałę”) i utracie siebie („Znowu tu nie widzę Siebie wcale”) świadczą o zaawansowanym stadium rozpadu wewnętrznego. Opisy przypadkowych, pozbawionych emocji kontaktów seksualnych „w lasach jebiąc ją, nie słyszę żadnych pisków kiedy niszcze się” potęgują obraz pustki i samounicestwienia. Podmiot liryczny „wynosi tylko syf i wypluwa z siebie ścierwo”, co metaforycznie odnosi się do jego wewnętrznego brudu i zepsucia, będącego skutkiem rozczarowania.

Mimo wyraźnej pogardy, pojawia się przebłysk nostalgii i utraconej bliskości: „A jak dochodziłem w Tobie, uśmiech miałaś szczery”. Ta linijka kontrastuje z obecnym stanem i podkreśla głębię zranienia. Podmiot liryczny przewiduje również przyszłe rozczarowanie „księżniczki” w jej nowym związku, choć „nie chce wierzyć” w to. Wątek zemsty staje się coraz wyraźniejszy: „Niszcze życie Ci, bo nie żyjesz tu jak zechce / Dzisiaj zniszczę Tobie życie, nic innego nie mam w planach”. Ta bezwzględna chęć odwetu, wspierana przez obecność „młodej damy, w dłoniach trzyma plan”, wskazuje na zaplanowane działanie mające na celu zranienie byłej partnerki. Jednocześnie podmiot liryczny zdaje sobie sprawę, że to nie przyniesie mu satysfakcji: „nie usłyszę braw”.

Zakończenie utworu to apogeum emocjonalnego chaosu. „Już nie chce widzieć Ciebie i mnie, nie chce widzieć nas. Potem płomień zgasł”. To ostateczne zerwanie, po którym następuje desperackie wezwanie i wyraz totalnego rozbicia: „Słyszysz? Kurwa / Rozjebałaś mi tą głowę / Znowu nie widzę tu Siebie, a te światła kolorowe zbytnio.... Co się stało młoda dziwko? Co?” Ostatnie wersy, pełne wulgaryzmów i dezorientacji, mogą sugerować wpływ substancji psychoaktywnych (kolorowe światła) na jego percepcję, ale przede wszystkim ukazują całkowite załamanie psychiczne. Pytanie „Co się stało młoda dziwko? Co?” jest ostatnim, bezsilnym wołaniem o zrozumienie przyczyn upadku, zarówno jej, jak i jego samego.

W kontekście wspomnianego zaburzenia borderline, tekst AReSa staje się niezwykle spójny. Nasilone emocje, idealizacja przechodząca w dewaluację, lęk przed porzuceniem, impulsywność, autodestrukcyjne zachowania (narkotyki, przypadkowy seks), oraz trudność w utrzymaniu stabilnych relacji to typowe cechy tego zaburzenia. Piosenka jest emocjonalnym pamiętnikiem osoby zmagającej się z traumą zdrady i odrzucenia, która, nie potrafiąc sobie poradzić z intensywnością bólu, popada w autodestrukcję i pragnienie zemsty, jednocześnie desperacko poszukując odpowiedzi na pytanie, co poszło nie tak. To poruszający portret wewnętrznego rozpadu, gdzie miłość i zaufanie zostały zastąpione goryczą i pustką.