Interpretacja I Don't Want To Grow Up - The Ramones

I Don't Want To Grow Up w wykonaniu The Ramones to kultowy hymn buntu przeciwko dorosłości, który pomimo swojej prostoty, rezonuje z pokoleniami słuchaczy. Piosenka, choć jest ściśle kojarzona z nowojorskimi punkowcami, została pierwotnie napisana i wykonana przez Toma Waitsa na jego albumie Bone Machine z 1992 roku. Ramones nagrali swoją wersję na album ¡Adios Amigos! z 1995 roku, który był ich ostatnim studyjnym wydawnictwem. Przejęcie tego utworu przez Ramones było symboliczne, gdyż idealnie wpisywało się w ich rebeliancki, młodzieńczy i anty-establishmentowy etos. Co ciekawe, Tom Waits początkowo chciał usunąć utwór z płyty, uważając go za zbyt "ckliwy" ("cornball"), ale jego żona i współautorka, Kathleen Brennan, przekonała go do zachowania i nagrania go głośno przez wzmacniacz Marshalla. Wersja Ramones charakteryzuje się typową dla nich energią punk rocka, co sprawiło, że lament Waitsa o egzystencji został przekształcony w bezpośredni i ironiczny krzyk o odmowie przyjęcia dorosłych obowiązków.

Tekst piosenki doskonale oddaje lęk przed zmianą i nieznanym, a także głębokie rozczarowanie światem dorosłych. Otwierające wersy – "When I'm lyin' in my bed at night / I don't wanna grow up / Nothing ever seems to turn out right" – od razu wprowadzają w stan apatii i niechęci do przyszłości. Podmiot liryczny wyraża pragnienie prostszego istnienia, wręcz marzy o byciu psem, by uciec od "świata mgły, który ciągle wszystko zmienia" ("How do you move in a world of fog that's always changing things / Makes wish that I could be a dog"). To pragnienie ucieczki jest powtarzającym się motywem, podkreślającym poczucie bezradności wobec skomplikowanego i nieprzewidywalnego życia dorosłych.

Obserwacja dorosłych przynosi tylko gorycz i rezygnację. Widzi "cenę, którą płacą" ("When I see the price that you pay") – ciężar obowiązków, rutynę, rozczarowania. Sceny takie jak kłótnie rodziców czy ich nocne eskapady na alkohol ("When I see my parents fight / They all go out and drinkin' all night") malują ponury obraz dojrzałości, zniechęcając do naśladowania tego modelu życia. Podmiot liryczny woli pozostać w bezpiecznym azylu swojego pokoju, gdzie nie ma nic poza "smutkiem i mrokiem" ("I'd rather stay here in my room / Nothin' out there but sad and gloom"), niż żyć w "wielkim, starym grobowcu na Grand Street" – metaforycznym określeniu monotonnego i bezbarwnego życia w zgodzie z konwencjami.

Piosenka jest również krytyką konsumpcjonizmu i powierzchowności. Obraz "5 o'clock news" oraz ludzi, którzy "czeszą włosy i pucują buty" ("Comb their hair and shine their shoes") symbolizuje obsesję na punkcie pozorów i wszechobecny chaos informacyjny, który jeszcze bardziej potęguje lęk przed przyszłością. Szybkie wymienianie elementów, z którymi podmiot liryczny nie chce mieć do czynienia – "nie chcę krzyczeć", "nie chcę, żeby wypadły mi włosy", "nie chcę być pełen wątpliwości", "nie chcę być dobrym harcerzem", "nie chcę uczyć się liczyć", "nie chcę mieć największej sumy" – stanowi kompleksowe odrzucenie wszelkich aspektów dorosłego życia: utraty młodości, emocjonalnych zmagań, dostosowywania się, presji finansowej i materializmu. Wyrażenie "I'm gonna put a hole in my T.V. set / Open up the medicine chest" może być interpretowane jako akt buntu, frustracji, a nawet czarnego humoru, wskazującego na desperackie próby radzenia sobie z narastającym lękiem przed dorosłością.

Ostatnia zwrotka w przyspieszonym tempie odrzuca kolejne kamienie milowe dorosłego życia: obowiązki finansowe ("nie chcę wpłacać żadnych pieniędzy", "nie chcę brać dużej pożyczki", "pracować palcami do kości"), związki ("zakochać się, wyjść za mąż, a potem bum!") oraz poczucie, że czas płynie zbyt szybko ("How the hell did it get here so soon"). Ten nagły wybuch uczuć podkreśla, jak przytłaczające mogą być te etapy dla kogoś, kto czuje się niegotowy na ich przyjęcie.

Dla The Ramones, którzy przez całą swoją karierę pozostawali wierni prostocie, szybkości i młodzieńczej energii, utwór I Don't Want To Grow Up stał się niejako manifestem ich własnej tożsamości artystycznej. Sam zespół, mimo upływu lat, nigdy do końca nie "dorósł" w sensie artystycznym, zawsze pozostając symbolem pewnej antysystemowej postawy i wierności punkowym ideałom. Wprowadzenie tej piosenki na ich pożegnalny album ¡Adios Amigos! mogło być odczytane jako ostateczne oświadczenie zespołu – mimo odejścia ze sceny, ich duch buntu i odmowa dorastania pozostają niezmienione. Piosenka osiągnęła 30. miejsce na liście Billboard Modern Rock Tracks, co świadczy o tym, że przesłanie, pierwotnie napisane przez Waitsa i podchwycone przez Ramones, wciąż trafiało do szerokiej publiczności.