„Po prostu intro” Kukiego to bezkompromisowe i prowokujące otwarcie, będące częścią serii Summertime Holocaust, a konkretnie, intrem do Volume 4. Utwór od razu zanurza słuchacza w mrocznym, cynicznym świecie artysty, gdzie letnie sielanki zostają brutalnie zderzone z obrazami rozkładu, przemocy i nihilistycznego humoru. Kuki, właściwie Kamil Rymaszewski, jest polskim raperem znanym z przynależności do gatunków horrorcore i wicked shitem, a jego twórczość często charakteryzuje się kontrowersyjnymi i szokującymi tekstami.

Rozpoczynając od słów „Wiem, kurwa, wiem, miałem tego nie robić / Możecie podziękować komornikowi”, Kuki sugeruje, że jego powrót do tak ekstremalnej formy wyrazu może być wynikiem zewnętrznych presji, być może finansowych. Ta linia od razu nadaje ton desperacji lub przynajmniej wymuszonej decyzji, a zarazem jest manifestacją autentyczności i braku zahamowań. Wykorzystanie wulgaryzmów nie jest tu przypadkowe – to element budowania surowego, nieupiększonego przekazu, który ma uderzać w odbiorcę.

Centralnym motywem piosenki jest brutalne zestawienie letniej, beztroskiej atmosfery z makabrycznymi wizjami. Powtarzane „Summer czwóreczka! Gorące lato, promienie słoneczka” są natychmiast kontrowane przez obrazy takie jak „Biorę skurwysynu dzieci z domu dziecka na wakacje w beczkach” czy „Jedziemy pociągiem, niemiecka wycieczka / Wypada z granatu, jebana zawleczka, przyda się apteczka”. Ta gra kontrastów jest dla Kukiego charakterystyczna i stanowi jego modus operandi, polegający na celowym wywoływaniu dysonansu poznawczego i testowaniu granic dobrego smaku. W jednym z wywiadów Kuki (Łukasz Wojnecki) opisał siebie jako „szczerego i pozytywnie bezczelnego rapera”, który ma „dystans do siebie, ludzi i świata”, co doskonale oddaje postawę prezentowaną w tym utworze.

Zwrotka o „Holocaust czwórka” bezpośrednio odnosi się do nazwy jego serii albumów, podkreślając tematykę zagłady i chaosu, która przewija się przez całą jego dyskografię Summertime Holocaust. Groźba „Słuchaj tego synek albo w łepetynę kulka” to hiperboliczne ostrzeżenie, które ma na celu ugruntowanie dominującego, bezkompromisowego tonu. Kuki zdaje sobie sprawę z kontrowersyjności swoich tekstów, co widać w wersie „Znowu mnie pały będą wzywały”, co może być odniesieniem do realnych lub przewidywanych reakcji na jego twórczość. Odwołanie do Shadowmana i Avengersów („Prędzej znajdziesz Shadowmena u Avengersów”) to z kolei złośliwa autoironia, wskazująca na to, że jego mroczny i transgresywny styl nigdy nie znajdzie miejsca w mainstreamie, wśród heroicznych i powszechnie akceptowanych postaci.

Szczególnie intrygujący jest fragment: „Czemu dopiero teraz wydaje Summera? / Miałem problemy z pisaniem kretynie / Bo zapuszkowano mojego ghost writera / Przebywał w Gostyninie skurwysynie”. Gostynin jest miejscowością znaną z ośrodków psychiatrycznych w Polsce. Ta linia może być interpretowana na wiele sposobów: od dosłownego uwięzienia osoby pomagającej w tworzeniu tekstów, przez metaforę własnych problemów psychicznych artysty, które blokowały jego twórczość, aż po cyniczne nawiązanie do stygmatyzacji zdrowia psychicznego. Sugeruje to, że za fasadą brutalnej bezczelności kryją się głębsze, być może osobiste zmagania. W kontekście jego twórczości, często balansującej na granicy tabu i absurdu, takie nawiązanie do instytucji psychiatrycznej dodaje warstwy niepokoju i autentyczności. Kuki podkreślał w wywiadzie, że rap to dla niego coś więcej niż muzyka – to „nałóg”, który go ukształtował.

W dalszej części utworu Kuki nie zwalnia tempa. Obrazy „napełniam basen pierdolonym kwasem” i „ruchaj grube szony odurzony fentanylem” to kolejne przykłady celowej prowokacji, mającej na celu wywołanie szoku i odrzucenia. Piosenka jest pełna makabrycznych wizji, od „masowej zagłady” po „giną bachory i pierdolone kobiety”, które są podawane z taką nonszalancją, jakby były częścią wakacyjnej rozrywki. To właśnie ta nonchalance w przedstawianiu ekstremalnych treści sprawia, że jego twórczość jest tak kontrowersyjna, a jednocześnie fascynująca dla pewnej grupy odbiorców.

„Po prostu intro” jest więc czymś więcej niż tylko wstępem do albumu; to deklaracja artystyczna. To surowy, nieocenzurowany manifest Kukiego, który odrzuca konwencje i otwarcie głosi swoją wizję świata, pełną mroku, absurdu i brutalności. Jest to utwór, który ma za zadanie przestawić odbiorcę na odpowiednie tory i przygotować go na intensywną, często szokującą, podróż przez kolejne części serii Summertime Holocaust.