Piosenka "Masz albo myślisz o nich aż..." autorstwa Kaliber 44, pochodząca z ich trzeciego albumu studyjnego 3:44, wydanego 2 września 2000 roku, to utwór, który w swojej warstwie lirycznej i emocjonalnej dotyka kwestii pieniądza, hedonizmu i nierozerwalnego związku z kulturą hip-hopu, stanowiąc jednocześnie wyraz pewnej życiowej filozofii. Album 3:44 był pierwszym nagranym przez Kaliber 44 bez Piotra "Magika" Łuszcza, co zaznaczyło pewną zmianę w twórczości zespołu, choć jego duch wciąż był obecny w kontekście polskiego hip-hopu. Tekst piosenki, którego autorami są Abradab i Joka, jest świadectwem postawy, która odrzuca materialistyczne podejście do życia na rzecz wolności, pasji i autentyczności.

W pierwszych wersach utworu "Hip-Hop wyrasta od miasta do miasta / 24 godziny na dobę dobry bit" od razu stajemy w centrum świata Kalibra 44 – świata, w którym muzyka jest wszechobecna i stanowi paliwo do życia. To swoisty manifest oddania dla hip-hopu, który nie jest jedynie gatunkiem muzycznym, lecz stylem bycia, pulsującym w każdym zakątku miasta. Kontrastuje z tym podejście do pieniędzy: "Pieniędzmi szastam jak jest dobra passa / A potem nie mam nic, ale jest dobry bit". To pokazuje pewną beztroskę i dystans do finansów, które są traktowane jako narzędzie do chwilowej przyjemności, a nie cel sam w sobie. Matka, jako głos rozsądku, sugeruje "Ty jesteś chyba głupi - kup sobie coś", ale Joka (główny wykonawca tej części) odpowiada wydawaniem "w kit", podkreślając, że scena hip-hopu "Wyrasta z podziemia i docenia dobry bit", a nie szybki dorobek czy bogactwo. Ta dychotomia między oczekiwaniami społecznymi (reprezentowanymi przez matkę) a artystyczną niezależnością i miłością do muzyki jest kluczowa.

Druga część utworu rozwija motyw życia poza schematem. Joka otwarcie deklaruje ignorowanie komornika ("Jak by ktoś pytał w dupie mam komornika") i odcinanie się od "typu pracoholika". To portret artysty żyjącego chwilą, dla którego priorytetem są imprezy, dziewczyny, muzyka i swoboda ekspresji ("Joka, Joka, baku, baku używa języka / Kiedy leci dobry bit i kiedy atmosfera / Od zmierzchu po świt jest dobra jak teraz"). Brak portfela i "trzy zera" w kieszeni symbolizują brak przywiązania do dóbr materialnych, a jednocześnie świadomość, że pieniądze są do "życia, nie umierania". W wywiadzie dla newonce.net Joka był opisywany jako człowiek o niezwykłym luzie i żartobliwym podejściu do życia, co doskonale rezonuje z tymi wersami. Nawet przywitanie barmana, kelnera i, w końcu, dealera, choć kontrowersyjne, wpisuje się w obraz życia bez ograniczeń, gdzie pieniądz służy do zaspokajania bieżących potrzeb i wzmacniania hedonistycznego stylu bycia. Powtórzone pytanie "Gdzie jest Joka, znikł" z refrenu, które jest autocytatem z wcześniejszych utworów Kalibra, stało się wręcz ikoniczne, podkreślając jego ulotność i życie poza konwenansami.

Ostatnia część piosenki, często przypisywana Abradabowi, nabiera bardziej filozoficznego tonu, choć nadal utrzymanego w charakterystycznym dla Kalibra 44 stylu. Rozpoczyna się refleksją nad genezą pieniądza: "Dawno temu jak sądzę, ktoś wymyślił pieniądze / Dawno temu - jak myślę - ktoś zarobił na pomyśle". To obserwacja, że pieniądze są ludzkim tworem, a zarobienie ich często wynika z pomysłowości. Wersy "Forsa - na ziemi leży jesteś ślepy że nie bierzesz" są cynicznym, lecz pragmatycznym spojrzeniem na rzeczywistość, sugerującym, że możliwości zdobycia pieniędzy są wszędzie, trzeba je tylko dostrzec. Metafora "mechy pozbawione są jednej cechy / Nie przyciskają życia tak jak gaz do dechy" to krytyka bierności, szarej egzystencji, gdzie brak inicjatywy prowadzi do stagnacji. Naprzeciwko temu stoi postawa, która "przyciska życie jak gaz do dechy", a wtedy "sypią się talary jak dojrzałe wiśnie" – to afirmacja aktywnego działania, odwagi i przedsiębiorczości. Artysta zdaje się sugerować, że pieniądze są nieuniknionym elementem życia, a ich brak generuje problemy ("Gdy nie ma floty zaczynają się kłopoty / Kłopotów nie kocham - wiec kocham banknoty"). Kluczowe jest jednak to, co się z nimi robi: "Zamieniam je w zielone, a zielone w siwy dym / Siwy dym w dobry humor, dobry humor w dobry rym". Pieniądze są tu środkiem do stworzenia dobrego samopoczucia i, co najważniejsze, inspiracji do tworzenia muzyki – esencji życia dla artystów Kalibra 44. To jest właśnie ich "sposób na życie". Zespół, będąc pionierem polskiego hip-hopu od połowy lat 90., zawsze podkreślał niezależność artystyczną i tworzenie własnej mitologii, nie podążając ślepo za trendami, co znalazło odzwierciedlenie w ich unikalnym stylu i podejściu do życia. W wywiadach członkowie Kalibra 44 często mówili o swojej pasji jako sile napędowej, która pozwalała im "robić swoje", nawet gdy nie było łatwo znaleźć wydawcę, podkreślając wagę autentyczności ponad komercję.

Piosenka zamyka się silnym, patriarchalnym akcentem: "To mężczyzna robi forsę, a nie forsa mężczyznę", co jest kwintesencją ich postawy – panowanie nad pieniądzem, a nie bycie jego niewolnikiem. Cały utwór "Masz albo myślisz o nich aż..." to przewrotna, momentami ironiczna, ale ostatecznie głęboka refleksja nad wartościami w życiu artysty hip-hopowego na przełomie wieków w Polsce. To hymn na cześć swobody, pasji do muzyki i życia chwilą, a także odważne spojrzenie na to, jak pieniądze mogą służyć do tworzenia, zamiast jedynie gromadzenia.