Interpretacja Równość - KelThuz

Utwór "Równość" autorstwa KelThuza to piosenka, która w bezkompromisowy sposób rozprawia się z ideą równości, przedstawiając ją jako fałszywą obietnicę i narzędzie opresji. Artysta, znany ze swoich często kontrowersyjnych i libertariańskich poglądów, wykorzystuje ten tekst do wyrażenia głębokiego sprzeciwu wobec wszelkich prób ujednolicenia jednostek i tłumienia indywidualnych aspiracji. KelThuz to polski twórca muzyczny, który jest niezwykle płodny i tworzy pod wieloma pseudonimami, eksplorując różne gatunki, od metalu po rap, a nawet neofolk. Jego twórczość często dotyka tematów wolności, anarchokapitalizmu i krytyki lewicowych ideologii, co doskonale widać w "Równości".

Już pierwsze wersy, "Nie ma równości, równość to bajka / Kłamstwo, piekielna machina", stanowią mocne uderzenie, odrzucając powszechnie akceptowane rozumienie równości. KelThuz nie widzi w niej szlachetnej idei, lecz pułapkę. Sugeruje, że jest to mechanizm mający na celu utrzymanie kontroli nad masami ("By nad plecami mas grzmiała nahajka") i eliminowanie tych, którzy ośmielają się wybić ponad przeciętność ("By wyższym gardła podrżynać"). To odniesienie do "nahajki" – bata używanego do poganiania – maluje obraz totalitarnego reżimu, który zmusza ludzi do posłuszeństwa pod pretekstem równości.

W kolejnych strofach artysta podkreśla naturalną różnorodność ludzkich dążeń: "Każdy z nas przecież inne ma plany / Różne potrzeby, marzenia". Kwestionuje pogląd, że sukces jednostki jest winą wobec innych, lub że należy się go wstydzić. Jest to silne przesłanie indywidualizmu, które stoi w opozycji do kolektywistycznych ideologii, często promujących "równanie w dół", czyli niwelowanie różnic poprzez obniżanie standardów dla wszystkich, zamiast podnoszenia ich. Walka o sprawiedliwość, według KelThuza, nie polega na dążeniu do sztucznej równości, lecz na obronie własnej tożsamości i wolności przed staniem się "bezmyślnym stadem / Bez woli, bez tożsamości".

Piosenka posuwa się dalej, nazywając równość "frazesem" i "sztabą we wrotach więzienia". Wskazuje, że idea ta jest "stworzona przez tych, co trzymają władzę / By dławić ambicje, pragnienia". Jest to wyraźna krytyka systemów politycznych, które, odwołując się do idei równości, w rzeczywistości dążą do centralizacji władzy i kontroli nad jednostką. W kontekście polskim, gdzie pamięć o propagandzie komunistycznej jest wciąż żywa, frazesy o równości często kojarzone są z okresem, w którym tłumiono prywatną inicjatywę i wolność gospodarczą. Historycznie, w Polsce powojennej, równość płci była promowana przez władze komunistyczne jako element ideologii socjalistycznej, co jednak nie zawsze szło w parze z autentyczną wolnością jednostki.

KelThuz w proroczym tonie ostrzega przed konsekwencjami przyjęcia tej fałszywej równości: "Przyjdą znienacka w imię równości / Skradną owoce twej pracy". Ten fragment jednoznacznie nawiązuje do koncepcji redystrybucji dóbr i podatków, które artysta postrzega jako formę rabunku. "Odszarpią swoje, a resztki do kości / Obgryzą chciwi rodacy" – te słowa malują obraz społeczeństwa, w którym zawiść i roszczeniowość prowadzą do zniszczenia wartości tworzonych przez pracę i talent. Artysta odwołuje się do pesymistycznej wizji, gdzie ludzie, pozbawieni motywacji do tworzenia, "zadepczą równych, bo ten brzuch napełni / Kto szybciej w zwierzę się zmienia". Jest to przestroga przed degeneracją społeczną i powrotem do brutalnych instynktów w walce o przetrwanie, gdy brakuje doceniania indywidualnych osiągnięć.

Kulminacyjnym momentem utworu jest bezpośrednie wezwanie do oporu: "Strzeż się równości, mój przyjacielu / Gdy przyjdą zrównać cię z gnojem". Artysta zachęca do walki o swoją wolność i niezależność, aby nie stać się częścią "tłumu, błąkającego się bez celu", który nigdy "nie wyszedł na swoje". Podkreśla wewnętrzną siłę każdego człowieka: "Gdzieś w środku ciebie potęga drzemie / Moc kształtowania przyszłości". Tę "ogromną siłę" można uwolnić "Gdy tylko skosztujesz wolności".

Piosenka kończy się dosadnym i prowokacyjnym manifestem: "Nie ma równości, równość jest pusta / Pluj na nią, zmieszaj ją z błotem / I póki śliny starczy ci w ustach / Pluj na czerwoną hołotę". To ostatnie zdanie, używające określenia "czerwona hołota", jasno wskazuje na ideologiczne tło utworu. Jest to bezpośrednie odwołanie do komunizmu i socjalizmu, które w opinii KelThuza są systemami totalitarnymi, dławiącymi ludzką indywidualność i niszczącymi wolność. Artysta wielokrotnie w swojej twórczości wyrażał sympatie dla wolnorynkowych i libertariańskich idei, co potwierdzają tytuły jego innych piosenek, takie jak "Kapitalizm Wojną!" czy "Socjalizm: to boli!". W wywiadzie dla portalu eyeofeverystorm666.wordpress.com w 2013 roku, KelThuzzar (jeden z pseudonimów artysty) otwarcie mówił o swoich przekonaniach, łącząc metal z prawdą i wolnym rynkiem, wskazując na bezkompromisowy charakter swojej twórczości. Chociaż konkretne wywiady dotyczące bezpośrednio utworu "Równość" są trudne do zweryfikowania, ogólny kontekst jego wypowiedzi i twórczości jednoznacznie wpisuje tę piosenkę w nurt antykolektywistycznej i pro-wolnościowej retoryki.
Tekst "Równości" jest zatem nie tylko osobistym wyznaniem artysty, ale również ostrzeżeniem i apelem do słuchaczy, by nie dali się zwieść pustym obietnicom, które pod płaszczykiem rzekomego dobra wspólnego mogą prowadzić do utraty osobistej wolności i godności. To hymn dla indywidualistów i manifest przeciwko każdej formie opresji usprawiedliwianej dążeniem do narzucanej równości.