Interpretacja Song To The Siren - This Mortal Coil

"Song To The Siren" w interpretacji This Mortal Coil to utwór, który wykracza poza ramy zwykłego coveru, stając się głęboko poruszającym studium miłości, utraty i niemożności ucieczki przed przeznaczeniem. Oryginalnie skomponowana przez Tima Buckleya i Larry'ego Becketta w 1967 roku, piosenka ukazała się na albumie Buckleya "Starsailor" w 1970 roku. Wersja This Mortal Coil, z eterycznym wokalem Elizabeth Fraser z Cocteau Twins i minimalistyczną gitarą Robina Guthrie'ego, nadała jej nowy, hipnotyzujący wymiar, który sprawił, że stała się ikoniczna i niezwykle wpływowa w kręgach post-punkowych i gotyckich.

Tekst piosenki rozpoczyna się od obrazu samotnej, dryfującej duszy: "Long afloat on shipless oceans / I did all my best to smile". To metafora długiej podróży przez życie, naznaczonej próbami zachowania pozorów szczęścia pomimo wewnętrznej pustki. Pojawienie się "śpiewających oczu i palców" Syreny jest niczym nagłe objawienie, które burzy dotychczasowy porządek i oferuje ukojenie. Syrena wabi swoistym wezwaniem do oddania się: "Sail to me, sail to me / Let me enfold you / Here I am, here I am / Waiting to hold you". To obietnica totalnego zespolenia, ucieczki od samotności, której narrator nie jest w stanie się oprzeć. Jej śpiew, niczym mityczny głos syren z greckiej mitologii, nie tylko kusi, ale i obiecuje spełnienie najskrytszych pragnień, nawet jeśli intuicja podpowiada zagrożenie.

Druga zwrotka dramatycznie zmienia ton. Początkowa ekscytacja ustępuje miejsca bolesnej rzeczywistości. Pytania "Did I dream you dreamed about me? / Were you here when I was full sail?" wyrażają rozpaczliwe poszukiwanie wzajemności i poczucie, że miłość mogła być tylko jednostronnym złudzeniem. Łódź narratora, symbol jego życia i nadziei, jest teraz "leaning / Broken lovelorn on your rocks" – rozbita o skały obojętności lub odrzucenia. To, co było obietnicą, staje się pułapką, a syreni śpiew przeistacza się w okrutne "Touch me not, touch me not / Come back tomorrow". Odmowa dotyku, odroczenie uczuć, symbolizuje bolesną świadomość, że obiekt pożądania jest nieosiągalny, a nadzieja na bliskość jest iluzją. "Oh my heart, oh my heart / Shies from the sorrow" ukazuje głęboki, wewnętrzny ból i próbę ucieczki przed cierpieniem, które jednak jest nieuniknione. Larry Beckett, autor tekstu, wspominał, że pisał go w 1967 roku, będąc zakochanym w kobiecie, której serca nie potrafił rozgryźć, mówiąc, że łatwiej byłoby patrzeć w słońce, niż zrozumieć jej uczucia, co doskonale oddaje ten motyw niemożności poznania i osiągnięcia ukochanej osoby.

Ostatnia zwrotka pogłębia poczucie zagubienia i beznadziei. Narrator czuje się "as puzzled as the newborn child" i "as riddled as the tide" – jego umysł jest pełen pytań, bezradny jak noworodek, nieprzewidywalny jak przypływ i odpływ morza. Staje przed egzystencjalnym dylematem: "Should I stand amid your breakers? / Or should I lie with death my bride?". To pytanie o sens dalszej walki w obliczu destrukcyjnej siły miłości lub poddanie się, zaakceptowanie śmierci jako jedynego ucieleśnienia spokoju. Ostatnie wersy, "Hear me sing / 'Swim to me, swim to me / Let me enfold you / Here I am, here I am / Waiting to hold you'", są wieloznaczne. Czy to rozpaczliwe powtórzenie pierwotnego wezwania Syreny, teraz śpiewane przez samego narratora w nadziei na cud? A może to ostateczne, desperackie zaproszenie do śmierci, która jawi się jako jedyna alternatywa dla niemożliwego do zniesienia cierpienia?.

Wersja This Mortal Coil, wydana jako debiutancki singiel w 1983 roku, stała się niespodziewanym przebojem i spędziła 101 tygodni na liście UK Independent Singles Chart. Ivo Watts-Russell, założyciel wytwórni 4AD i główny pomysłodawca This Mortal Coil, uważał "Song To The Siren" za jeden z najpiękniejszych utworów, jakie kiedykolwiek powstały. W wywiadzie dla Puncture w 1993 roku Ivo Watts-Russell wyjaśnił, że projekt This Mortal Coil narodził się z idei interpretowania istniejących utworów w nowy sposób. Początkowo planował, aby Elizabeth Fraser śpiewała do oryginalnego podkładu, ale ostatecznie zdecydowano się na całkowicie nową aranżację. Robin Guthrie, gitarzysta Cocteau Twins, który niezbyt chętnie podjął się nagrania gitary, stworzył minimalistyczny i hipnotyzujący podkład w zaledwie jednym podejściu. Jego partia gitarowa, wraz z charakterystycznym, eterycznym i często nie do końca zrozumiałym wokalem Fraser, idealnie oddaje melancholijny i marzycielski, a jednocześnie śmiertelnie poważny nastrój piosenki. Wokal Elizabeth Fraser, często określany jako hipnotyzujący i pełen bólu, stał się symbolem post-punkowego i gotyckiego sentymentu, odnajdując echo w sercach całego pokolenia.

"Song To The Siren" w wykonaniu This Mortal Coil to nie tylko cover, ale re-interpretacja, która nadała oryginalnemu dziełu Tima Buckleya głębię i dramatyzm, cementując jego status jako ponadczasowej ballady o nieodwzajemnionej miłości i pokusie destrukcji. To utwór, który staje się swoistym terapeutycznym doświadczeniem, pozwalającym słuchaczowi zanurzyć się w swoich własnych emocjach i dylematach, niczym w bezkresnym, tajemniczym oceanie.