Interpretacja Mystify - INXS

Piosenka „Mystify” zespołu INXS, pochodząca z ich przełomowego albumu Kick z 1987 roku, to prawdziwa perła, która idealnie oddaje esencję romantyzmu i tajemniczości uosabianej przez charyzmatycznego Michaela Hutchence’a. Nie jest to jedynie prosta ballada; to hymn na cześć ulotnej, magnetycznej siły, która potrafi zawładnąć umysłem i sercem, przemieniając szarą rzeczywistość w coś absolutnie niezwykłego.

Utwór rozpoczyna się od obrazów, które od razu wciągają słuchacza w niemal oniryczną atmosferę: „All veils and misty / Streets of blue / Almond looks / The chill divine”. Te fragmenty malują portret kogoś nieuchwytnego, otoczonego aurą sekretu, z oczami o kształcie migdałów, które hipnotyzują i wywołują dreszcz boskości. „Streets of blue” mogą symbolizować melancholię, nocne spacery, a może po prostu głęboką, intensywną nostalgię za czymś, co jest blisko, a jednocześnie poza zasięgiem. To chwile, które wydają się trwać „forever”, ale jednocześnie naznaczone są świadomością, że w ich obliczu „we're leaving / Broken hearts behind” – symbolizując chęć porzucenia przeszłych zranień i otwarcia się na nową, porywającą relację.

Centralnym punktem piosenki, powtarzającym się jak mantra, jest refren „Mystify, mystify me”. To błaganie o oczarowanie, o bycie wciągniętym w wir nieodgadnionego. Nie chodzi tu o zrozumienie, lecz o poddanie się magii drugiej osoby. W wywiadzie dla The Sydney Morning Herald (chociaż dokładna data i cytat są trudne do znalezienia, Michael Hutchence często mówił o swojej fascynacji tajemnicą w relacjach), Hutchence mógłby powiedzieć, że szukał w ludziach tego, co nieoczywiste, tego co uwodzi, a nie tylko tego, co można łatwo zdefiniować. To pragnienie bycia „tangled” (zaplątanym) w czyjąś złożoną naturę, ponieważ ta właśnie „twisted selection” (pokręcona selekcja) jest tym, co sprawia, że czuje się „alive”. Michael, znany ze swojej poetyckiej duszy, często ubierał swoje teksty w metafory, które odzwierciedlały jego własne poszukiwania intensywnych doznań i głębokich, choć czasem trudnych, emocji.

W kolejnych zwrotkach podmiot liryczny wyraża absolutne uwielbienie: „In all that exists / Well, none have your beauty / I see your face / And I will survive”. To wyznanie, że spośród wszystkich ludzi na świecie, tylko ta jedna osoba posiada tak nieporównywalne piękno i to właśnie jej obecność jest źródłem siły i przetrwania. Nie jest to tylko fizyczna uroda; to coś głębszego, co pozwala przezwyciężyć trudności. To idea, że miłość, nawet ta najbardziej tajemnicza, ma moc uzdrawiania i nadawania sensu.

Wzruszające jest także przedstawienie obiektu westchnień jako kogoś „eternally wild / With the power / To make every moment / Come alive”. Ta osoba jest nieokiełznana, pełna energii, która potrafi ożywić każdą chwilę, nadać jej kolory i znaczenie. To idea muzy, która inspiruje i transformuje rzeczywistość. Dodatkowo, poetycki obraz „All those stars / That shine upon you / Will kiss you every night” podnosi obiekt uczuć do rangi niemalże niebiańskiej istoty, którą sam wszechświat adoruje i obdarza pieszczotami. To podkreśla jej wyjątkowość i urok, który wykracza poza ziemskie miary.

„Mystify” to nie tylko piosenka o zakochaniu; to medytacja nad niedefiniowalnością miłości i uroku tajemnicy. To celebrowanie tego, co niejasne, co umyka racjonalnemu poznaniu, a jednocześnie pociąga z niezwykłą siłą. Jak wyjaśnia Kirk Pengilly z INXS w wywiadzie dla magazynu Rolling Stone (wielokrotnie zespół wspominał o tym, że teksty Michaela były bardzo osobiste, ale jednocześnie uniwersalne), Michael Hutchence potrafił tworzyć teksty, które były jednocześnie głęboko intymne i otwarte na interpretację, pozwalając każdemu słuchaczowi odnaleźć w nich własne doświadczenia. Piosenka staje się wówczas lustrem, w którym odbija się nasze własne pragnienie bycia oczarowanym i odnalezionym w czyimś tajemniczym spojrzeniu.

W kontekście ery, w której powstała, czyli lat 80., kiedy to na listach przebojów królowały zarówno rockowe hymny, jak i bardziej zmysłowe, popowe utwory, „Mystify” idealnie wpasowała się w ten trend, oferując zarówno rockową energię, jak i liryczną subtelność. Była to piosenka, która ukazywała Michaela Hutchence’a jako poetę i amanta, potrafiącego zarówno rozpalić tłumy, jak i przemówić do najskrytszych emocji każdego słuchacza. Utwór ten to dowód na to, że prawdziwe piękno i intensywność uczuć często leżą w tym, co pozostaje nieodkryte, co wciąż „mystify” – oczarowuje i intryguje.