„High Definition” zespołu Waterparks, utwór pochodzący z albumu „FANDOM” z 2019 roku, to niezwykle osobista i bolesna ballada, która porusza temat wewnętrznego konfliktu między pragnieniem bliskości a lękiem przed nią. Awsten Knight, wokalista Waterparks, wielokrotnie podkreślał, że to jeden z najważniejszych i jego ulubionych utworów, jakie kiedykolwiek napisał. Tłumaczył, że piosenka „boli bardzo, ale ją kocha”, a jej tekst oddaje „dokładnie” to, co czuje w życiu osobistym. Wyróżnia się na tle albumu swoją surowością i emocjonalnością, co sprawia, że jest jednym z najbardziej szczerych momentów na „FANDOM”.

Tekst rozpoczyna się od pragnienia miłości, które jest na tyle silne, by napisać piosenkę miłosną, jednak szybko ujawnia się głębsza potrzeba: „I need to feel needed and I need it more than I let on” (potrzebuję czuć się potrzebnym i potrzebuję tego bardziej, niż na to wyglądam). To zdanie od razu ustawia ton utworu, wskazując na ukrytą wrażliwość i samotność. Bohater piosenki rozważa powrót do dawnych nawyków, „maybe call like I used to”, ale ostatecznie decyduje się na izolację: „But I'll just stay alone because alone is safer than with you”. To kluczowe stwierdzenie, które odsłania mechanizm obronny – unikanie bliskości w obawie przed zranieniem.

W kolejnych wersach Knight maluje obraz skomplikowanej relacji, gdzie druga osoba jest „cool but inconvenient” (fajna, ale niewygodna). Wyrażenie „You're squeezing out my dopamine” sugeruje, że ta relacja, zamiast przynosić radość, drenuje go emocjonalnie. Czuje się „cancelled” i „defeated”, ale jednocześnie, z nutą gorzkiej ironii i narcystycznego samouwielbienia, deklaruje „I'm the best thing that you'll never have”. To może być interpretowane jako próba odzyskania kontroli nad sytuacją, projekcja pewności siebie w obliczu emocjonalnej porażki. Ujawnia się też tęsknota: „Now I'm lonely / Yeah, if only I could text you / But I'm holding out”. Ta linia pokazuje walkę między pragnieniem kontaktu a postanowieniem, by go unikać, co tylko potęguje poczucie samotności.

Drugi refren wzmacnia motyw samosabotażu i lęku przed odrzuceniem. Bohater przyznaje: „I know I'm not around enough to make me worth the wait”. Kwestionuje sensowność bycia w bliskiej relacji z kimś, kto „always goes away”. Te słowa są gorzkim odzwierciedleniem wewnętrznego przekonania, że jego niestabilność i emocjonalna niedostępność sprawiają, że nie jest wart miłości. Częste pytania, takie jak „Where's your fucking head at?”, „Why's it take so long to text back?” czy „You're so bad at loving people back”, ilustrują presję i niezrozumienie, z jakimi się mierzy w relacjach. Ostateczne „So here's a plaque for your wall / For the hall of fame of fucking off / When things get weird / Because I can't handle that again” to deklaracja rezygnacji i zmęczenia powtarzającymi się schematami. Nie chce ponownie przechodzić przez ból związany z komplikacjami emocjonalnymi.

Warto zauważyć, że album „FANDOM” w dużej mierze skupia się na osobistych doświadczeniach Awstena Knighta, w tym na presji bycia publiczną postacią i trudnościach w utrzymywaniu relacji osobistych. Niektórzy fani interpretują kolejność piosenek na albumie jako odzwierciedlenie etapów żałoby, a „High Definition” w tej teorii symbolizuje etap depresji. Awsten celowo postawił na bardziej dosłowne teksty na tym albumie, aby uniknąć błędnych interpretacji, co sprawia, że „High Definition” jest jeszcze bardziej uderzające w swojej szczerości. Piosenka, będąca piątym singlem z albumu, została wydana wraz z teledyskiem 25 września 2019 roku, w którym Awsten śpiewa w ciemnym pokoju, ubrany w świecący w ciemności sweter i zielone gwiazdki na twarzy, co było nawiązaniem do „zielonej ery” estetyki albumu „FANDOM”. Prosta wizualizacja podkreśla melancholijny nastrój i introspektywny charakter utworu. Dodatkowo, w piosence słychać subtelne dźwięki tła codziennego życia, co wzmacnia poczucie izolacji i dodaje warstwy emocjonalnej do i tak już bolesnych słów.

Podsumowując, „High Definition” to głęboko emocjonalne spojrzenie na walkę z własnymi lękami przed bliskością i pragnieniem autentycznej więzi. Jest to opowieść o samoświadomości ograniczeń, obronie przed bólem poprzez izolację i nieustannej, wewnętrznej debacie między chęcią kochania a strachem przed nią. To szczere wyznanie artysty, który, mimo że pragnie miłości, ostatecznie wybiera samotność, uznając ją za bezpieczniejszą.