Utwór Joosta, „Glaassie Water”, to intensywna, energiczna podróż, która doskonale oddaje charakterystyczny styl artysty – mieszankę hip-hopu z elementami elektronicznymi, takimi jak drum and bass, hardstyle czy gabber. Wydany w 2019 roku jako singiel promujący album Albino, piosenka już w tytule zawiera pewną dozę ironii, z fonetycznym zapisem „glaassie” zamiast standardowego „glaasje”, co dodaje jej luzu i autentyczności, typowej dla Joosta.

Pierwsze wersy, „Fuck jouw normen en waarden / Ik ga de nacht niet halen / Opeens vijf uur later / Ik wil een glaassie water”, od razu rzucają słuchacza w wir buntu i hedonizmu. Jest to bezpardonowe odrzucenie społecznych oczekiwań i zasad, co wpisuje się w wizerunek Joosta jako artysty, który nie boi się prowokować i być sobą. Wskazanie na to, że „nie dotrwa nocy”, by nagle znaleźć się „pięć godzin później” i pragnąć „szklanki wody”, silnie sugeruje szaloną imprezę, gdzie granice zacierają się, a czas przestaje mieć znaczenie. To klasyczne uczucie po wyczerpującej nocy, gdzie jedynym pragnieniem staje się ukojenie i nawodnienie. W teledysku do utworu, Joost często prezentuje swoją nieokiełznaną energię, a jego występy są znane z ciągłego ruchu i dynamiki, co idealnie oddaje chaotyczny nastrój tekstu.

Druga zwrotka pogłębia to poczucie wyzwolenia, ale wprowadza również elementy autoironii i świadomości konsekwencji. „Ey ik ben de dader / Vraag het maar aan je vader / Waar de fuck is m'n lader / Ik verdwijn van de radar” – te wersy malują obraz osoby, która jest sprawcą zamieszania, być może nawet kimś, kogo „ojciec” (symbol autorytetu lub tradycji) mógłby osądzać. Zagubiona ładowarka i „zniknięcie z radaru” to metafory utraty kontaktu ze światem zewnętrznym, pogrążenia się w chwili, która pochłonęła wszelkie inne troski. To także obraz samotnego wilka, który świadomie izoluje się od konwencji.

Wers „Ik ben een landverrader” (jestem zdrajcą kraju) jest szczególnie intrygujący i może być interpretowany na wiele sposobów. Biorąc pod uwagę jego holenderskie korzenie i fakt, że często odwołuje się do nich w swojej twórczości, to stwierdzenie może być ironicznym komentarzem do jego niezależności i odrzucenia pewnych aspektów kultury czy oczekiwań rodaków. Może to być również hiperboliczne przedstawienie jego buntu przeciwko wszelkim normom, nawet tym narodowym. W kontekście jego późniejszej kariery i reprezentowania Holandii na Eurowizji, ten wers nabiera dodatkowego, przewrotnego znaczenia, pokazując jak Joost z sukcesem łączy bycie „innym” z byciem dumnym ze swojego pochodzenia.

Kolejne wersy, „Ikke wil echt geen kater / Geniet maar drink met mate / Ik wil een glaassie water”, stanowią kulminację i swoiste otrzeźwienie po chaosie. Mimo całej tej dzikiej energii i buntu, pojawia się ludzkie pragnienie uniknięcia kaca i przypomnienie o umiarkowanym piciu, choć od razu następuje powrót do pierwotnego, prostego życzenia: „chcę szklankę wody”. To pragnienie wody jest symbolem powrotu do równowagi, czystości, a może nawet pragnienia ulgi i spokoju po intensywnym doświadczeniu.

W wywiadach Joost często podkreśla swoją wrażliwość i to, że pomimo ekstrawaganckiego wizerunku, w jego twórczości obecne są głębokie emocje i doświadczenia. Utrata obojga rodziców w młodym wieku silnie wpłynęła na jego życie i muzykę, choć artysta nie lubi być wyłącznie postrzegany przez pryzmat swojej sierociej przeszłości. Zamiast tego, wykorzystuje humor i ogromną energię, by radzić sobie ze swoją żałobą. W kontekście „Glaassie Water”, pragnienie tej „szklanki wody” może symbolizować coś więcej niż tylko fizyczne nawodnienie – może to być metafora poszukiwania ukojenia, powrotu do prostoty i fundamentów życia po intensywnych, być może wyczerpujących doświadczeniach, zarówno tych związanych z zabawą, jak i z życiowymi trudnościami.

Sam Joost Klein jest postacią, która świadomie buduje swój wizerunek na sprzecznościach – z jednej strony jest pełen młodzieńczego buntu i chaotycznej energii, a z drugiej potrafi być głęboko refleksyjny i wrażliwy. „Glaassie Water” jest idealnym przykładem tej dualności, gdzie hedonistyczne odrzucenie norm spotyka się z podstawowym, ludzkim pragnieniem prostoty i ukojenia. Utwór, który Joost zapowiedział jako „Russian-inspired uptempo tune” (szybki utwór inspirowany Rosją) o potrzebie wody, był również promowany w ramach trasy „Het-gaat-niet-zo-goed-tour” (Trasa „Nie idzie mi tak dobrze”), co ponownie wskazuje na jego skłonność do autoironii i otwartego mówienia o swoich emocjach i wyzwaniach. To sprawia, że „Glaassie Water” to nie tylko piosenka o imprezie, ale także o poszukiwaniu siebie, akceptacji swoich „wad” i ostatecznie, o dążeniu do wewnętrznej równowagi w świecie pełnym chaosu i oczekiwań.