Piosenka „Babiloński Burdel” autorstwa Jah Szmaciury to utwór, który z miejsca budzi kontrowersje ze względu na swój ekstremalnie prowokacyjny i wulgarny język oraz tematykę. Zgodnie z informacją zawartą w opisie utworu na YouTube, piosenka została stworzona wyłącznie w celach humorystycznych i satyrycznych, a jej treści są elementem artystycznej ekspresji, mającej na celu żart i autoironię, a nie promowanie nienawiści czy dyskryminacji. Artysta podkreśla, że szanuje różnorodność i równość, a cała twórczość ma być traktowana z przymrużeniem oka. To kluczowa informacja do zrozumienia intencji utworu – nie jest to dosłowny manifest, lecz forma satyry i fikcji artystycznej.

Analizując tekst, piosenka opowiada o doświadczeniu głównego bohatera po zażyciu substancji psychoaktywnych, które wywołały u niego „bad trip”. Już pierwsze wersy, „Zjarałem się znów jak szmata / Odpaliłem muzykę i zacząłem walić swego bata”, jasno wskazują na zażywanie marihuany i masturbację jako punkt wyjścia do surrealistycznej wizji. Bohater zamyka oczy i „odleciał”, by po ich otwarciu znaleźć się w dziwacznym, zdegenerowanym mieście, które nazywa „Babilonem”. Motyw biblijnego Babilonu, często kojarzonego z rozwiązłością, upadkiem moralnym i duchowym zepsuciem, jest tutaj wykorzystany w bardzo bezpośredni i obsceniczny sposób, stając się synonimem miejsca absolutnej swobody seksualnej, a wręcz perwersji.

Cała narracja skupia się na homoseksualnych aktach seksualnych, które są zarówno przerażające, jak i pociągające dla narratora. Początkowo jest on zszokowany, czuje się „zgwałcony” przez tę nową rzeczywistość („Zgwałcę tego, co wymyślił te ironie”), ale szybko adaptuje się, a nawet aktywnie uczestniczy w orgiastycznych scenach. Refren, „Aaa... pedał Babilon, pedał Babilon / Fiuty czas miju milo, czas mijo milo / Nigdy nie miałem takiego bad tripa / Chyba na kogoś zaraz nasikam”, powtarza się, podkreślając zarówno koszmarny, jak i absurdalny charakter doświadczenia, a także jego głęboko seksualny wymiar. Określenie „pedał Babilon” staje się tu swego rodzaju mantrą, opisującą świat, w którym normy heteroseksualne zostały całkowicie odwrócone.

W drugiej zwrotce bohater udaje się na „targ”, gdzie „chłopów oglądał” i aktywnie poszukuje kontaktu seksualnego. Odmowa ze strony jednego z mężczyzn („Mówi: „Chcesz poruchać, idź do burdelu””) prowadzi go do tytułowego „Babilońskiego Burdelu”. Tam, ku jego zaskoczeniu, zastaje prostytutki obsługujące mężczyzn, co wywołuje w nim złość i desperacką potrzebę uczestnictwa w męskim seksie analnym. Kulminacja następuje, gdy „Pięć Babilończyków mnie w dupę jebało”, a narrator z dumą stwierdza, że „Babilończyków anala nauczyłem”. Ten fragment, choć skrajnie wulgarny, przedstawia narratora jako aktywnego uczestnika, a nawet swego rodzaju „nauczyciela”, który wprowadza mieszkańców Babilonu w nowe doświadczenia seksualne. Można to interpretować jako przekraczanie granic i eksplorowanie własnej seksualności w stanie odmiennej świadomości.

Ostatnia część piosenki przenosi akcję na wyższy poziom, kiedy narrator zostaje wezwany do króla. Ta scena dodaje element fantastyki i groteski. Nawet w drodze do pałacu jest „cały czas jebany”, co potęguje poczucie totalnego zanurzenia w homoseksualnej orgii. Rozmowa z królem, który jest zaintrygowany zdolnością narratora do „samogwałtu” i natychmiastowego osiągania orgazmu, jest kolejnym przykładem absurdalnego humoru. Propozycja narratora, by zniszczyć miasto w zamian za pokazanie, „jak to robi”, jest ironiczna i podkreśla jego antagonizm wobec „Babilonu” pomimo aktywnego uczestnictwa w jego obyczajach. Król odmawia zniszczenia miasta, ale oferuje narratorowi akt seksualny, na co ten się zgadza, zafascynowany jego urodą i „wonnością fiuta”.

Zakończenie piosenki brutalnie sprowadza narratora z powrotem do rzeczywistości: „Nagle oczy otworzyłem i sen dobieg końca / Szósta trzydzieści już wschód słońca”. Okazuje się, że cała wizja była jedynie halucynacją wywołaną narkotykami, a fizyczne konsekwencje „tripa” są równie dosadne i komiczne: „Gdy miałem tą wizję, pięć razy się spuszczałem / Fotel miałem w gównie, bo też się zesrałem / Do zioła chyba coś se dosypałem / Takiego tripa nie miałem nawet jak dym dupą zasysałem”. To gorzkie, a zarazem komiczne podsumowanie podkreśla realistyczny, choć groteskowy wymiar doświadczenia narkotykowego. Zwrot „dym dupą zasysałem” jest kolejnym przykładem skrajnie wulgarnego i absurdalnego języka, który charakteryzuje twórczość Jah Szmaciury.

Artysta Jah Szmaciura, znany jest z tego typu prowokacyjnych i często szokujących tekstów. Inne jego utwory, takie jak „Gejowska Plantacja”, „Bank Spermy” czy „Zjarany Pedał”, potwierdzają obraną przez niego konwencję. Jego twórczość, choć kontrowersyjna, wpisuje się w nurt awangardowego, satyrycznego rapu czy też humorystycznej piosenki internetowej, która celowo łamie tabu i gra na granicy dobrego smaku, aby wywołać reakcję i poruszyć społeczne konwencje. W tym kontekście „Babiloński Burdel” jest celowym naruszeniem norm, mającym na celu szokowanie i prowokację, ale jednocześnie, jak twierdzi sam artysta, niepozbawionym żartu i autoironii. Piosenka staje się w ten sposób nie tylko opowieścią o „bad tripie”, ale także metaforą chaotycznego i perwersyjnego świata, widzianego przez pryzmat skrajnie odmienionego stanu świadomości.