"Carpet Crawlers" to jeden z najbardziej ikonicznych i enigmatycznych utworów Genesis, nierozerwalnie związany z konceptualnym albumem The Lamb Lies Down on Broadway z 1974 roku. Tekst, napisany w całości przez Petera Gabriela, stanowi kluczowy element podróży głównego bohatera, Raela, przez surrealistyczny, podziemny świat Nowego Jorku. Sam Gabriel uważał ten utwór za jeden ze swoich ulubionych i jeden z ostatnich, które nagrał z zespołem przed odejściem. Co ciekawe, tekst powstał najpierw, a dopiero potem zespół stworzył do niego muzykę, z Gabrielem spędzającym "godziny i godziny" na rozwijaniu melodii na rozstrojonym pianinie.
Początkowe wersy wprowadzają w zmysłową, a zarazem niepokojącą atmosferę. "There is lambswool under my naked feet. The wool is soft and warm, Gives off some kind of heat." Wełna jagnięca, symbol niewinności i ciepła, może reprezentować poczucie fałszywego bezpieczeństwa lub uległość wobec wyższej, być może religijnej, siły. Kontrastuje z obrazem "salamander scurries into flame to be destroyed", co sugeruje transformację, zniszczenie lub cykl życia i śmierci. Obrazy takie jak "Imaginary creatures are trapped in birth on celluloid" oraz "Each thought and gesture are caught in celluloid" wprowadzają motyw przeznaczenia, uwięzienia w predefinicji lub niemożności ucieczki przed własną pamięcią czy rolą. To jakby życie było nagrywanym filmem, bez możliwości zmiany scenariusza.
Centralnym obrazem są "The crawlers" – "pełzacze", którzy pokrywają podłogę "in the red ochre corridor". Wielokrotnie interpretowano ich jako metaforę ludzkości, zmagającej się z życiem. Niektórzy widzą w nich spermatocyty dążące do jajeczka, gdzie "red ochre corridor" to pochwa, a "needle's eye" to szyjka macicy lub jajeczko, z paradoksalnym wezwaniem: "We've got to get in to get out" oznaczającym konieczność zapłodnienia, by narodzić się. Inne interpretacje sugerują, że pełzacze to po prostu ludzie, pielgrzymujący przez życie, a korytarz to czyściec lub iluzoryczny świat, w którym wierzą, że podążają za wolnym wyborem, podczas gdy są uwięzieni. "Needle's eye is winking, closing in on the poor" to z kolei odniesienie do biblijnego porównania o trudności wejścia bogacza do Królestwa Niebieskiego, co nadaje utworowi silny religijny wydźwięk lub wręcz krytykę zorganizowanej religii, która obiecuje zbawienie, ale w rzeczywistości więzi.
Dalsze wersy kontynuują ten motyw: "There's only one direction in the faces that I see; Its upward to the ceiling, where the chambers said to be". Ludzie są ciągnięci w górę przez "magnet, believing that they're free", co podkreśla ich złudne poczucie wolności w dążeniu do iluzorycznego celu lub zbawienia. Peter Gabriel, w swoich tekstach, często czerpał z poezji Williama Blake'a, używając chrześcijańskiej symboliki do potępienia ortodoksyjnych religii i pułapek iluzji.
Wizerunki "Mild mannered supermen are held in kryptonite" oraz "wise and foolish virgins giggle with their bodies glowing bright" to kolejne biblijne i mitologiczne aluzje. Superman, uwięziony przez kryptonit, symbolizuje bezsilność potężnych w tym surrealistycznym świecie, a przypowieść o dziesięciu pannach (mądrych i głupich) sugeruje osąd i duchową gotowość. Obraz "harvest feast is lit by candlight; Its the bottom of a staircase that spirals out of sight" może symbolizować obiecane nagrody, które prowadzą w dół, a nie w górę, wbrew oczekiwaniom, bądź do dalszej, niekończącej się podróży w nieznane.
Finałowe wersy wprowadzają jeszcze bardziej makabryczne i enigmatyczne obrazy. "The porcelain mannikin with shattered skin fears attack" sugeruje kruchość i podatność na zranienia. "The eager pack lift up their pitchers- the carry all they lack" odnosi się do żądnych czegoś, którzy próbują wypełnić pustkę. "The liquid has congealed, which has seeped out through the crack, And the tickler takes his stickleback" to fragment, który pozostaje wyjątkowo niejasny, choć w kontekście interpretacji sperm/narodziny, niektórzy fani doszukują się odniesień do biologicznych procesów. W szerszym kontekście albumu, w którym Rael poszukuje własnej tożsamości i sensu, te obrazy mogą symbolizować dezorientację, strach i utratę kontroli w jego surrealistycznej podróży.
"Carpet Crawlers" został ponownie nagrany w 1999 roku, jako "The Carpet Crawlers 1999", z pełnym, klasycznym składem zespołu Genesis (Gabriel, Banks, Rutherford, Collins, Hackett), co było ich ostatnim wspólnym nagraniem studyjnym. W tej wersji, wokale Gabriela i Collinsa przeplatają się, co Tony Banks uznał za "niesamowity moment". Utwór ten pozostaje jednym z najbardziej lubianych przez fanów i często pojawiał się na koncertach zespołu, także po odejściu Gabriela, z Philem Collinsem na wokalu. Jego złożoność, gęsta symbolika i otwarte interpretacje sprawiają, że utwór ten, mimo dekad, nadal intryguje i prowokuje do refleksji nad naturą wolności, przeznaczenia i poszukiwania wyjścia z otaczającego nas labiryntu.