Interpretacja Love in Portofino - Dalida

Piosenka "Love in Portofino" w wykonaniu Dalidy to niezapomniana oda do miłości odnalezionej w magicznym otoczeniu włoskiego miasteczka. Chociaż Dalida uczyniła ten utwór swoim znakiem rozpoznawczym, pierwotnie była to włoska kompozycja z 1958 roku, stworzona przez duet Leo Chiosso i Freda Buscaglione, który jako pierwszy ją nagrał. Co ciekawe, w oryginalnej wersji jedynie wers "I found my love in Portofino" był w języku angielskim. Przełom nastąpił w 1959 roku, gdy Dalida, we współpracy z producentem Eddiem Barclayem i autorem francuskich tekstów Jacques'em Larue, nagrała trójjęzyczną (angielsko-włosko-francuską) wersję, która zyskała ogromną popularność w Europie. Dalida nagrała swój utwór w lipcu 1959 roku podczas przerwy w letniej trasie koncertowej, z orkiestrą prowadzoną przez Raymonda Lefèvre'a. Jej album zatytułowany "Love in Portofino" był najlepiej sprzedającym się albumem we Francji w 1959 roku.

Tekst piosenki rozpoczyna się od prostego, lecz wzruszającego wyznania: "I found my love in Portofino / Perché nei sogni credo ancor" ("Znalazłam moją miłość w Portofino / Bo wciąż wierzę w sny"). To od razu ustawia ton romantycznej opowieści, gdzie nadzieja na miłość jest żywa, a samo Portofino staje się niemalże fatum, miejscem, w którym "Lo strano gioco del destino / A Portofino mi ha preso il cuor" ("Dziwna gra przeznaczenia / W Portofino zdobyła moje serce"). To uczucie przeznaczenia nadaje spotkaniu w Portofino wymiar niezwykłości.

Kolejne zwrotki malują obrazy pełne czułości i sielanki. Wers "Nel dolce incanto del mattino / Il mare ti ha portato a me" ("W słodkim zaczarowaniu poranka / Morze przyniosło mi ciebie") używa pięknej metafory, by podkreślić naturalność i niemal cudowność pojawienia się ukochanego. Dalida śpiewa o zamykaniu oczu i ponownym widzeniu go blisko siebie, "A Portofino rivedo te", co świadczy o tym, jak głęboko to spotkanie wryło się w jej pamięć i serce. Przypomina sobie "un angolo di cielo / Dove ti stavo ad aspettar" ("kawałek nieba / Gdzie na ciebie czekałam") oraz "il volto tanto amato / E la tua bocca da baciar" ("twarz tak ukochaną / I twoje usta do całowania"). Te intymne detale budują obraz miłości, która jest zarówno zmysłowa, jak i głęboko emocjonalna.

Powtórzenie motywu "I found my love in Portofino" w połączeniu z "Quei baci più non scorderò / Non è più triste il mio cammino / A Portofino, I found my love" ("Tych pocałunków już nie zapomnę / Moja droga nie jest już smutna / W Portofino, znalazłam moją miłość") ukazuje transformującą moc tej relacji. Miłość odnaleziona w Portofino nie tylko przyniosła szczęście, ale też usunęła smutek z życia narratora, nadając mu nowy sens i kierunek.

Druga część piosenki, śpiewana po francusku, wprowadza uroczy symbol – starą dzwonnicę: "Il y avait à Portofino / Un vieux clocher qui s'ennuyait / De ne sonner que les matines / Quand Portofino se réveillait" ("Była w Portofino / Stara dzwonnica, która się nudziła / Dzwoniąc tylko na jutrznie / Gdy Portofino się budziło"). Ta dzwonnica, symbol codziennej monotonii, zostaje ożywiona przez miłość. Po "cette nuit divine" ("tej boskiej nocy") dzwony rozbrzmiewają radośnie "Même jusqu'aux villes voisines / De Portofino pour notre amour" ("Nawet w sąsiednich miastach / Z Portofino dla naszej miłości"). To oznacza, że radość z ich miłości jest tak wielka, że przekracza granice miasteczka, stając się powszechnie znanym świadectwem ich uczucia.

Piosenka przechodzi następnie do wizji przyszłości, w której miłość z Portofino prowadzi do małżeństwa i wspólnego życia: "Je vois le marié qui m'emporte / Et le petit chalet de bois / Dont il me fait franchir la porte / En me portant entre ses bras" ("Widzę oblubieńca, który mnie niesie / I mały drewniany domek / Którego próg przekraczam / Niesiona w jego ramionach"). Jest to klasyczny, romantyczny obraz nowożeńców, który buduje wizję bezpiecznego i szczęśliwego domu. Całość zostaje spięta klamrą z motywem dzwonnicy, która teraz "À chaque fois qu'à Portofino / Le vieux clocher sonne là-haut / Il chante notre mariage / Vers les nuages à Portofino" ("Za każdym razem, gdy w Portofino / Stara dzwonnica dzwoni wysoko / Śpiewa nasze wesele / Ku chmurom w Portofino"). Dzwony stają się symbolem trwałej, nieśmiertelnej miłości, która wznosi się ponad ziemskie sprawy. Utwór kończy się radosnym i powtarzalnym "I found my love, I found my love", stanowiącym kulminację odnalezionego szczęścia.

Dalida, dzięki swojej unikalnej interpretacji, sprawiła, że "Love in Portofino" stało się utworem symbolicznym dla samego Portofino. Sukces jej wersji zainspirował dziesiątki coverów na całym świecie. W Polsce piosenka jest znana z wykonań takich artystek jak Magda Umer, Sława Przybylska czy Agnieszka Osiecka. Sława Przybylska wspominała nawet, że po nagraniu tego utworu dostawała wiele listów od słuchaczy, którzy "specjalnie wybrali się do Portofino, żeby zobaczyć, żeby dotknąć tego miejsca i przejąć się właśnie tą atmosferą". To świadectwo głębokiego wpływu piosenki na wyobraźnię publiczności, która, dzięki Dalidzie, uczyniła Portofino prawdziwą mekką zakochanych. "Love in Portofino" Dalidy to zatem nie tylko piękna melodia, ale hymn na cześć miłości, która odmienia życie i zostaje na zawsze związana z pamięcią o urokliwym miejscu.