Piosenka „Suchy Karaluch” autorstwa Cypisa, stworzona we współpracy z Mokrą Jolantą, to utwór, który z miejsca stał się fenomenem internetowym, budząc jednocześnie skrajne emocje – od rozbawienia po oburzenie. Jest to tekst brutalnie bezpośredni, osadzony w konwencji patologicznego humoru i wulgaryzmów, które stanowią znak rozpoznawczy twórczości Cypisa. Centralnym motywem utworu jest frustracja seksualna mężczyzny, spowodowana brakiem nawilżenia u partnerki. Fraza „Suchy karaluch” to nic innego jak wulgarne, slangowe określenie suchej, nienawilżonej pochwy.

Tekst rozpoczyna się od powtarzającego się jak mantra refrenu: „On mnie rucha / A ja jestem sucha / Czemu masz suchego karalucha? / Jestem sucha jak bułka paryska / Weź go do pyska, bo mi z niego tryska”. To mocne, nieocenzurowane otwarcie od razu sygnalizuje ton utworu, który nie zamierza owijać w bawełnę. Męski narrator, czyli Cypis, wyraża swoje rozczarowanie, używając porównań do suchej bułki paryskiej czy pustyni, kontrastując je z oczekiwaniem „fontanny”. Podkreśla swoje zdziwienie, że „miał cię za fajną pannę”, co sugeruje, że brak pożądania ze strony kobiety jest dla niego zaskakujący i frustrujący.

Dalsze zwrotki eskalują desperację podmiotu lirycznego. Próbuje on różnych sposobów na "nawilżenie", w tym humorystycznych i absurdalnych rozwiązań, jak choćby groźba naplucia czy manipulacja. Mężczyzna odczuwa fizyczny ból i dyskomfort („czuję, że dzisiaj nie ruchnę / Spójrz na jaja - cały puchnę”), a brak powodzenia prowadzi do poczucia „porachy na całego” i „wieczoru spierdolonego”. W wulgarny, ale dosadny sposób opisuje swoje starania, które okazują się daremne, a nawet bolesne („mimo, że jej palcem grzebię / Chuja już mam obdartego”).

Co ciekawe, Cypis, czyli Bartosz Czepiel, jest artystą znanym z kontrowersyjnych i często humorystycznych utworów, które eksperymentują z formą, tematyką i językiem. W jednym z wywiadów, pytany o to, skąd czerpie pomysły na swoje piosenki, twórca „Suchego Karalucha” przyznał, że niektóre z nich powstają spontanicznie, nawet... pod prysznicem. Jest to swoisty wyraz jego bezkompromisowego podejścia do twórczości, co potwierdzają również jego inne wypowiedzi. Cypis, ku zaskoczeniu wielu, otwarcie deklarował, że „nienawidzi swoich kawałków” i słucha ich wyłącznie wtedy, gdy musi nauczyć się tekstu na koncert. Gdy zapytano go, dlaczego w takim razie jego muzyka cieszy się taką popularnością, odpowiedział z humorem: „Bo są zjebani i tego słuchają”. To ironiczne spojrzenie na własną twórczość i odbiorców jest kolejnym elementem jego artystycznego wizerunku.

Utwór „Suchy Karaluch” wydany został w 2020 roku na albumie „Niedojebanie mózgowe trzeciego stopnia” i, jak wiele piosenek Cypisa, szybko zdobył status mema. Stał się nieodłącznym elementem domówek, imprez klubowych i koncertów, doczekał się wersji klubowej i disco polo. Jego popularność wywołała także kontrowersje, zwłaszcza wśród rodziców nastolatków, którzy w internecie wyrażali swoje oburzenie i ostrzegali przed "zgubnym wpływem" twórczości Cypisa. Jeszcze w 2023 roku piosenka ponownie znalazła się w centrum uwagi, gdy politycy Zjednoczonej Prawicy zajęli się sprawą tiktokowego zakładu, polegającego na puszczeniu „Suchego Karalucha” w kościele, co wywołało dyskusję na temat granic wolności artystycznej i szacunku dla miejsc kultu.

Tekst „Suchego Karalucha” to swoista oda do frustracji i poszukiwania satysfakcji, przedstawiona w sposób, który dla jednych jest oburzający, dla innych zaś stanowi groteskowe odbicie rzeczywistości i specyficznego, internetowego humoru. Cypis konsekwentnie buduje swoją markę na prowokacji i bezpośredniości, co, jak widać po popularności tego utworu, znajduje szeroki oddźwięk wśród publiczności.