"Lustro Na Stole" Cypisa to utwór, który z brutalną szczerością i bezkompromisowym językiem przedstawia mroczną rzeczywistość uzależnienia od narkotyków. Nie jest to piosenka gloryfikująca używki, lecz raczej głębokie, pesymistyczne ostrzeżenie i świadectwo autodestrukcji. Od pierwszych wersów artysta zanurza słuchacza w stan kryzysu i beznadziei, malując obraz fizycznego i psychicznego rozpadu.

Początkowe wersy, takie jak "Opadasz w drzwiach i to nie pech / Tracę przytomność bo leci krew", natychmiast wprowadzają w scenę po przedawkowaniu lub poważnych konsekwencjach zażywania narkotyków. Podmiot liryczny budzi się w nieokreślonym czasie, z poczuciem, że "Źle to się skończy tego żem pewien", co podkreśla nieuchronność tragicznego finału. Kolejne strofy pogłębiają ten obraz, opisując paranoję i halucynacje – "Zasłaniam okna bo ktoś mnie śledzi / Słysze ,że w kuchni ktoś sobie siedzi". To klasyczne objawy zaawansowanego uzależnienia, gdzie rzeczywistość miesza się z wytworami umysłu, a poczucie zagrożenia staje się wszechobecne. Wers "Nie spałem w nocy bo w dzień wąchano" wprost wskazuje na formę zażywania substancji, a brak snu jest kolejnym symbolem wyniszczenia organizmu.

Jednym z najbardziej poruszających elementów utworu jest moment, w którym podmiot liryczny zwraca się do rodziny: "Przepraszam siostrę, mamę i brata / Patrzycie na to już cztery lata / Babcie, tatę jak również was / Rozpuszczam się jak jebany kwas". To wyznanie wskazuje na świadomość cierpienia bliskich i poczucie winy, a jednocześnie na bezsilność wobec nałogu, który stopniowo go unicestwia. Obraz rozpuszczania się "jak jebany kwas" doskonale oddaje postępującą degradację fizyczną i psychiczną.

Refren, powtarzający się kilkakrotnie, stanowi centralny punkt przesłania utworu: "Jedna kreseczka lub dwie / Nie winie zaczęło się / Lustro ląduje na stół / Głowa mi pęka na pół". Fraza "niewinnie zaczęło się" sugeruje, że uzależnienie często bierze swój początek od drobnych, pozornie nieszkodliwych działań, które z czasem przeradzają się w spiralę nałogu. Lustro na stole to kultowy symbol przygotowywania narkotyków do zażycia, a ból głowy "pękającej na pół" może być interpretowany zarówno jako fizyczny dyskomfort odstawienny, jak i intensywne cierpienie psychiczne.

W dalszej części utworu Cypis dostarcza gorzkiej refleksji na temat drogi, którą wybrał. Wers "Dobrego dilera z ćpuna nie będzie / Jeśli tak myślisz to żyjesz w błędzie" jest bezpośrednim ostrzeżeniem, obalającym wszelkie mity o możliwości kontrolowania uzależnienia czy połączenia go z normalnym życiem. Podkreśla, że wybór należy do jednostki – "Od ciebie zależy jak życie przeżyjesz / Śmierć ze starości czy w wannie zginiesz" – co jest wyraźnym apelem o świadome decyzje.

Ostatnia zwrotka ujawnia ironiczną ścieżkę życiową podmiotu. "Po co ci dłonie po mefedronie / Tylko na chwile szczęście nim gonie" odnosi się do fizycznych skutków zażywania mefedronu i złudnego charakteru narkotykowego "szczęścia". Wyznanie "Jestem kucharzem talentu brak / Za to gotuje najlepszy crack / W szkole z chemii jak zawsze noga / Dzisiaj to z chemii mam się za Boga" jest przewrotnym komentarzem do własnej autodestrukcji. Ktoś, kto nie radził sobie z nauką, stał się "bogiem" w tworzeniu substancji, które go niszczą. Finalne zdanie "I za to płace do dnia dzisiejszego / Pytasz jak teraz chuj ci do tego" wyraża zarówno trwające cierpienie, jak i buntowniczą postawę wobec prób oceniania czy pomagania z zewnątrz, co często jest charakterystyczne dla osób uwikłanych w nałóg.

Cypis znany jest z tego, że w swojej twórczości często porusza kontrowersyjne tematy i używa bezpośredniego, wulgarnego języka, aby oddać brutalność rzeczywistości. Piosenki takie jak "Narkotykowa Sobota" czy "Narkotykowe pierdolnięcie" również otwarcie poruszają temat narkotyków, choć "Lustro Na Stole" zdaje się być bardziej introspekcyjne i refleksyjne. Brak wywiadów, w których artysta szczegółowo interpretowałby ten konkretny utwór, nie pozwala na poznanie jego osobistych przemyśleń dotyczących genezy tekstu. Jednakże, w jednym z wywiadów Cypis stwierdził, że nienawidzi swoich kawałków, a ludzie ich słuchają, ponieważ "są zjebani", co może świadczyć o jego dystansie do własnej twórczości lub swoistym mechanizmie obronnym. Mimo to, jego teksty rezonują z publicznością, być może właśnie dzięki ich surowości i autentyczności w przedstawianiu trudnych tematów. "Lustro Na Stole" to nie tylko historia upadku, ale również uniwersalne przypomnienie o zwodniczej naturze uzależnień i ich druzgocących konsekwencjach, zarówno dla jednostki, jak i jej otoczenia.