Piosenka „Sobotni Zgon” Cypisa to bezkompromisowy i dosadny obraz hedonistycznej, nocnej zabawy, która przekracza wszelkie granice. Utwór ten doskonale wpisuje się w nurt „pato-rapu” lub, jak niektórzy określają twórczość artysty, „muzyki melanżowej”. Cypis, właściwie Cyprian Kamil Racicki, znany jest z rapowania o imprezowych ekscesach, alkoholu, narkotykach i przypadkowym seksie, co stanowi znak rozpoznawczy jego stylu.

Tekst rozpoczyna się od natychmiastowego zanurzenia słuchacza w centrum wydarzeń: „Ósmy drink dobrze buja / Jest impreza nie ma chuja”. Już od pierwszych wersów narrator, który jawi się jako pewny siebie, wręcz arogancki, uczestnik zabawy, określa ton. Walenie wódki z oranżadą to symboliczny początek chaosu. Szybko pojawia się motyw fascynacji kobietą – „Ty to mała jesteś śliczna / Zwariowana pragniesz grama / Daje znać że jest sama” – co od razu łączy atrakcyjność z otwartością na używki i luźne relacje. Oferta „Chodź do Pana na rypana / Zrób mi z chuja pelikana” to wulgarny, lecz bezpośredni manifest pożądania, podkreślający brak zahamowań.

Kolejne wersy wprowadzają element społecznej obserwacji, choć przedstawionej w bardzo surowy sposób: „Bidok pije dziś Dębowe / A Elita wali Whisky / I wciągają białe kryski”. Cypis zestawia ze sobą różne warstwy społeczne bawiące się w tym samym miejscu, choć konsumujące inne używki, by finalnie zjednoczyć je w wspólnym akcie upodlenia przez narkotyki. To cyniczny komentarz na temat pozornych różnic, które znikają w wirze imprezowego szaleństwa. Obietnica „Będziesz dziś ostro szarpana / Sex, Koks, wiadro Szampana / I do rana bez zamuły” staje się swoistym credo imprezy – wszystko na maksa, bez hamulców, aż do „zgonu”. Postać narratora ironicznie zapewnia o byciu „czułym”, by zaraz zaprzeczyć świętości i skromności kobiety, sugerując, że „dziś na zawał chyba zejdziesz” i zmuszając ją do pokory: „Ale najpierw na kolana / Jeśli jesteś zwariowana”.

Refren „Barman leje DJ gra / Dalej ludzie w górę szkła / Cała sala w górę łapy / Dziwki mogą brać do japy / Cała sala Zapierdala / Tak się właśnie bawi wiara / Alko, dragi, fajne świnie / Gruby Balet skurwysynie” jest mantrą utworu. Jest to szokujący, lecz zapamiętywalny refren, który w kółko powtarza kluczowe elementy tej patologicznej zabawy: alkohol, narkotyki, rozwiązłość seksualna i ogólny brak umiaru. Słowa „dziwki” i „fajne świnie” jasno wskazują na przedmiotowe traktowanie kobiet, co jest częstym motywem w tego typu tekstach.

Dalsze zwrotki potęgują wrażenie narastającego chaosu i utraty kontroli. „Oj wy moje muchomorki / Dawać Pixy na jęzorki” to bezpośrednie zachęcanie do zażywania ecstasy. Narrator ocenia i „nagradza” kobiety za ich „galop na dwa chuje”, co jest skrajnie wulgarnym wyrazem akceptacji i zachęty do promiscuous zachowań. Czuje się „jak na wakacjach”, mimo „burdelu w ubikacjach”, co dodatkowo podkreśla jego oderwanie od rzeczywistości i akceptację degradacji otoczenia. Postać „szatniarza co dorabia” i irytacja nim („wkurwia mnie bo jestem Hrabia”) to kolejna migawka z nocy, w której hierarchia społeczna miesza się z arogancją wywołaną alkoholem i narkotykami.

W dalszej części utworu Cypis kreuje się na niepokornego i niebezpiecznego osobnika: „Mam czarny pas Białego Lisa / Więc się nie pruj do Cypisa / Lewa ręka to Oszołom / Prawa to już ciężki Oiom”. To metaforyczne odniesienia do jego siły i brutalności, sugerujące, że jest zdolny do przemocy. Podkreśla swoją bezkarność i dominację: „Rucham kurwy bo mi wolno”. Fragment o kobiecie, która go odrzuciła, „Pewnie kurwa da innemu”, ukazuje rozczarowanie i natychmiastową deprecjację tej, która nie spełniła jego oczekiwań. Ostatnie wersy utworu to kulminacja chaosu i bezwstydności, gdzie fizyczne upojenie miesza się z metaforami i wulgaryzmami.

„Sobotni Zgon” nie jest piosenką, która ma skłaniać do refleksji czy prezentować głębsze przesłanie moralne. Jest to hymn dla tych, którzy identyfikują się z nieokiełznaną potrzebą ucieczki od codzienności w świat ekstremalnej zabawy. Utwór Cypisa, mimo swojej kontrowersyjności i prostolinijności, trafia do odbiorców właśnie poprzez autentyczność i bezkompromisowość w przedstawianiu mrocznej strony imprezowego życia. Artysta nie owija w bawełnę, prezentując patologiczną rzeczywistość bez cenzury, co dla jednych jest oburzające, dla innych zaś stanowi ujście dla własnych frustracji i identyfikację z przedstawioną wizją świata.