Utwór Cypisa, "Permanentny Stan Zagrożenia 2", to intensywna podróż w głąb umysłu ogarniętego paranoją i poczuciem nieustannego zagrożenia. Tekst piosenki maluje obraz bohatera, który mierzy się z dezorientacją i lękiem, wplątany w sieć własnych podejrzeń.

Pierwsza część utworu doskonale oddaje narastające poczucie strachu i niepewności. Początkowe, głuche telefony, powtarzające się pięć razy, natychmiast wprowadzają atmosferę niepokoju: "Dzwoni telefon odbieram nic nie słyszę / Piąty raz to samo może hajs komuś wiszę". Ten prosty motyw sugeruje, że protagonista jest na celowniku, a jego podświadomość próbuje znaleźć racjonalne wytłumaczenie dla abstrakcyjnego lęku, jakim jest dług. W dalszej części tekstu, "Mam urwaną kliszę popadam w paranoję", świadczy o załamaniu psychiki i utracie zdolności do racjonalnego postrzegania rzeczywistości. Bohater słyszy kogoś za drzwiami, a jego fantazje uciekają w agresywne wizje: "Daj mi giwerę to zatańczę z kurwami / Złożę jak origami / Puszczam wodzę fantazji". Ta linia podkreśla eskalację wewnętrznego konfliktu i rosnącą frustrację.

Poczucie bycia śledzonym jest wszechobecne: "Prześladowali niczym kurwiska w Azji". Nawet codzienne sytuacje, takie jak wezwanie taksówki, stają się źródłem paranoi. Bohater zasłania okna, żałując, że nie kupił broni, a rzekomy snajper na dachu, to tylko urojony "komandos". Strach przeradza się w wewnętrzny chaos, opisany jako "W głowie jebane szambo". Każda napotkana osoba, od kierowcy podejrzanej Mazdy, która "jedzie za nami", po samego taksówkarza, staje się potencjalnym zagrożeniem: "Każda osoba budzi we mnie podejrzenie / Czuje się obcy na własnym terenie / A może taxówkarz to płatny morderca". Bicie serca protagonisty, "Coraz bardziej odczuwam / Bicie swego serca", staje się fizycznym świadectwem jego narastającego lęku.

Kiedy bohater dociera do "ziomka", jego stan nie poprawia się. Utrata pamięci i brak jakiejkolwiek relacji z wydarzeń "wczorajszej libacji" potęguje dezorientację i poczucie pułapki: "Nic nie pamiętam ogarnia mnie strach / Kurwa mogę gryźć piach / Ktoś na mnie poluje / I widzę że współczucia nie okazuje / Zero reakcji jakiejkolwiek informacji / Brak relacji ze wczorajszej libacji". Te wersy sugerują, że ucieczka przed rzeczywistością w używki mogła przyczynić się do obecnego stanu bohatera, a amnezja tylko potęguje jego permanentny stan zagrożenia.

Druga część utworu przechodzi od osobistego lęku do bardziej ogólnej, pesymistycznej refleksji nad naturą rzeczywistości i życia. Metafora "Rzeczywistość jest teraz jak maczeta / Ludzie czekają na jej cios pochyleni / jak biedni w meczetach" jest niezwykle mocna i obrazowa. Sugeruje, że życie jest brutalne i nieprzewidywalne, a ludzie są bezradni wobec jego ciosów, oczekując ich z fatalistyczną pokorą.

Życie jest również personifikowane jako kobieta "zazwyczaj lekkich obyczajów", która potrafi zwieść i doprowadzić do upadku: "Jeżeli dasz się jej uwieść / skończysz na tarczy". Czas upływa nieubłaganie, "wskazówki biegną po tarczy", a życie nie oferuje żadnych wskazówek ani wsparcia: "A życie nie daje wskazówek / i nie niańczy". To poczucie osamotnienia i bezradności jest kluczowe dla interpretacji permanentnego stanu zagrożenia.

Ostatecznie, tekst przestrzega przed niebezpieczeństwami, które mogą zamienić życie w krwawą rzeczywistość: "Uważaj bo życie może nabrać koloru / gorzej gdy czerwonego jak krew / Bo nie uratuje cię wtedy żądny blef". Ostatnie wersy piosenki przyjmują groźny ton, być może pochodzący od prześladowcy, a może od samego bohatera, który popada w obłęd i staje się zagrożeniem dla innych lub dla samego siebie. "Kiedy wyjdę z mroku rozsypiesz się jak / liczby po kwadracie cudokół / Pamiętaj, że mam cię na oku jak cyklop / Zaduszę cię w kilka sekund". Te słowa mogą symbolizować ostateczne poddanie się paranoi lub wewnętrznemu mrokowi, który przejmuje kontrolę, niszcząc wszystko dookoła. Utwór "Permanentny Stan Zagrożenia 2" to surowy i bezkompromisowy obraz walki z własnymi demonami, lękiem przed otoczeniem i okrucieństwem, jakie może skrywać rzeczywistość, zarówno ta zewnętrzna, jak i ta wewnętrzna.