Utwór „Padam feat. Kosa” autorstwa Cypisa to barwne i bezkompromisowe zanurzenie się w brutalną rzeczywistość nocnego życia klubowego, przesiąkniętego nadmiernym używaniem substancji psychoaktywnych i alkoholem. Cypis, znany z tworzenia tzw. pato-rapu oraz poruszania kontrowersyjnych tematów, w tym kawałku nie zwalnia tempa, malując słowami obraz hedonistycznej imprezy, która szybko przeradza się w spiralę autodestrukcji. Kosa, krakowski raper i producent, silnie związany z polską sceną muzyki elektronicznej, wnosi do utworu swoją perspektywę, uzupełniając ten chaotyczny, narkotyczny pejzaż.

Tekst rozpoczyna się od sceny w barze, gdzie narrator dostrzega otaczających go „aptekarzy”, co jest wyraźnym slangowym określeniem na handlarzy narkotyków. Atmosfera jest gęsta od „towaru”, a każdy jest „rozbujany”. Już od pierwszych wersów czuć napięcie i sztuczność, gdzie drinki tańczą w dłoniach, a barman niczym demon posypuje „popiołem głowy niańczy”, co może symbolizować utratę niewinności lub pogrążanie się w nałogu. Wzmianka o „Jokerze nagłej zabawy” i „oku na Maroko” z „wyrazem twarzy głupkowatym” sugeruje początkowe, euforyczne, lecz już zdeformowane postrzeganie rzeczywistości pod wpływem substancji.

Centralnym punktem akcji staje się parkiet, gdzie narrator, z fałszywym poczuciem pewności siebie („myślę sobie umiem wszystko”), szybko upada, dosłownie „leżę plackiem wyjebałem się tak ślisko”. To fizyczne upadki są metaforą upadku moralnego i utraty kontroli, która będzie towarzyszyć mu przez resztę nocy. Klub jawi się jako jaskinia, gdzie spotykają się „wilki z kilkunastu frakcji”, co podkreśla dziki, niemal drapieżny charakter miejsca i ludzi. Scena z „tortem na salę, środek wypełniony koksem” to przerażający symbol eskalacji i normalizacji zażywania twardych narkotyków w środowisku imprezowym, z ponurą konstatacją: „Jak tak dalej pójdzie, nie tylko ja się nie podniosę”.

Druga część utworu, prawdopodobnie wykonana przez Kosę, intensyfikuje obraz dekadencji. Kosa, który w swojej twórczości często porusza tematykę związaną z chemicznymi związkami lirycznymi – o czym świadczą tytuły jego albumów takich jak „Organiczne Związki Liryczne” czy utwory jak „Etanol i Kortyzol”, doskonale wpisuje się w ten narkotyczny pejzaż. Jego wersy są jeszcze bardziej bezpośrednie i wulgarne, wręcz szokujące. Zapowiedź „Zapierdalam na disco, będę rzygał w miskę” to odważne i brutalne otwarcie. Lista narkotyków: „Koks, marycha, feta, heroina”, a nawet obietnica „z lampy alla dyna” – podkreśla totalne zatracenie w używkach i groteskową beztroskę. Narracja Kosa zwraca uwagę na postacie kobiece w klubie, przedstawiając je w kontekście poszukiwania „sponsoringu” i bycia „na dopingu”, co rysuje cyniczny obraz relacji międzyludzkich w tym środowisku.

Cała piosenka to kalejdoskop chaosu i degeneracji: bójki („na ringu ktoś kogoś napierdala”), akty seksualne w toalecie w zamian za narkotyki („po fety za drinka lub dwa, ma dziewczyna talent jeden ją zna”), dilerzy działający „w krechę”, krew na parkiecie. Narrator jest kompletnie pijany i naćpany, „bujam się kurwa od ściany do ściany, latam najebany, mój świat, moje rany”, doświadczając vixe i omamów. Poczucie beznadziei potęguje świadomość pustych kieszeni i brania długów, by utrzymać stan odurzenia.

Finał utworu to gorzkie przebudzenie w okolicach 4 rano, gdy klub ma zostać zamknięty. Obrazy „nie jeden już trup, zgon pod stolikiem” to mocne określenia na osoby, które przesadziły z używkami i alkoholem. Zadane pytanie „Czy ja jestem alkoholikiem?” jest jedynym momentem refleksji, szybko jednak zatopionym w poczuciu utraty kontroli: „Momentami sam siebie nie odnajduje”. Abstynencja jest odrzucona z pogardą, a bójki pod klubem to już „klasyka”. Zakończenie jest ponure – kac gigant, całkowita amnezja („nie pamiętam nic, no może urywkami”), i fizyczne wyniszczenie, symbolizowane przez porównanie do „wygiętego jak szmata, jak jebane origami”.

„Padam feat. Kosa” to więc ostry i niezwykle realistyczny, choć przerysowany, obraz nocnego życia, gdzie granice moralne i fizyczne są stale przekraczane, a jedynym celem jest kolejne odurzenie. Utwór ten, poprzez swój dosadny język i brutalne opisy, doskonale oddaje kontrowersyjny styl Cypisa, a obecność Kosy tylko wzmacnia autentyczność tego narkotycznego i alkoholowego maratonu, z którym obaj artyści, każdy na swój sposób, są kojarzeni.