Utwór "Nocne Koszmary" Cypisa to brutalnie szczery i bezkompromisowy obraz pogrążania się w odmętach uzależnienia, malujący portret człowieka zmagającego się nie tylko z narkotykami, ale i z poczuciem beznadziei, samotności oraz niszczącymi konsekwencjami swoich wyborów dla najbliższych. Piosenka, mimo swojej drastyczności, jest przejmującym krzykiem o pomoc i jednocześnie spowiedzią osoby, która widzi swoje upadki, lecz czuje się bezsilna.

Tekst rozpoczyna się od opisania ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości w substancje odurzające, symbolizowane przez "sandacza" i "kreskę" [tekst piosenki]. Podmiot liryczny szybko staje się niewiarygodny dla "ziomów", którzy "w chuja grywają" i odwracają się, widząc, jak jego życie zamienia się w pasmo kłamstw i manipulacji w celu zdobycia kolejnej dawki. Mimo deklaracji o "twardości jak mur", wewnętrzny konflikt jest wyraźny – codzienne bieganie po kredyt świadczy o absolutnej podległości nałogowi, który deformuje zarówno fizyczność ("morda przechlana wyglądasz jak żul"), jak i psychikę ("na ty z psychiatrykami") [tekst piosenki]. Obraz "szczura" kręcącego się na lustrze w łazience może symbolizować zarówno brud i upadek otoczenia, jak i wewnętrzne poczucie obrzydzenia do samego siebie, a także paranoję wynikającą z zażywania narkotyków.

Najbardziej bolesnym i poruszającym elementem utworu jest perspektywa matki, której cierpienie zostaje wyeksponowane w drugiej zwrotce. "Najgorszy jest ból, gdy matka to widzi / Gdy wie co się dzieje i traci nadzieje" [tekst piosenki]. Te słowa ukazują bezgraniczną rozpacz i bezsilność rodzica, który patrzy na autodestrukcję własnego dziecka. Podmiot liryczny zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo rani swoją matkę, czując żal i poczucie winy: "Wiedz, że wiele dla mnie znaczysz / Przykro mi, że na to patrzysz" [tekst piosenki]. To krótka chwila świadomości i empatii, która jednak nie jest wystarczająco silna, by przerwać błędne koło nałogu.

Refren jest esencją bezdennej rozpaczy i myśli samobójczych: "Nie rozumiesz mnie jak bardzo mi źle / Gdy płaczę po nocach i nie wiem czego chcę / Życie męczy mnie po woli brak sił / Wiele życzyło mi śmierci, żeby bym w piachu zgnił" [tekst piosenki]. Nocne koszmary, które budzą go "co rusz" [tekst piosenki], nie są tylko złymi snami w potocznym rozumieniu, ale stanem umysłu prześladowanym przez lęk, depresję i obsesję. Cypis, używając dosadnego języka, odnosi się do realnych, wewnętrznych monologów osoby uzależnionej: "Pętla czy nóż? Tory czy dach? / Po co się męczyć lepiej iść w piach". To desperackie rozważanie sposobów na zakończenie cierpienia, podkreślające, jak głęboko zatoczył się w beznadziei. W kontekście ogólnych interpretacji, koszmary senne często sygnalizują głębokie problemy psychologiczne i mogą być "sygnałem alarmowym" dla mózgu.

Dalsze wersy obrazują eskalację uzależnienia – od "zieleni" po "Herę do żyły, Fetę do dziurki". Jest to typowa progresja w świecie narkotyków, prowadząca do całkowitego wyniszczenia. Podmiot liryczny opisuje swoje życie jako "manewry w oksach, po wężach i dropsach", co dosadnie oddaje chaos i upadek. Ostateczne konsekwencje są przerażające: "Bliscy zranieni bo syn po chemii / Powoli przykryty stertą ziemi". Ten fragment sugeruje zarówno śmierć, jak i stopniowe, symboliczne grzebanie samego siebie jeszcze za życia. Po raz kolejny pojawia się motyw matki, która "każdy grosz oddała, bo mnie kurwa ratowała / I płakała po nocach, tak bardzo ją niszczyłem". To ostateczne wyznanie winy i świadomości zniszczenia, jakie wyrządził najbliższej osobie, wyrażone prośbą o potępienie: "Niech pochłonie mnie piekło / Nie zasłużyła sobie na to / Przepraszam cię za to".

"Nocne Koszmary" to nie tylko tekst piosenki, ale również świadectwo dramatu uzależnienia, które odciska piętno na każdym aspekcie życia – od relacji międzyludzkich, przez zdrowie psychiczne i fizyczne, aż po myśli o samobójstwie. Cypis w swoim stylu, pełnym brutalnego realizmu i bezpośredniości, tworzy utwór, który nie osładza rzeczywistości, lecz uderza w nią z pełną siłą, pozostawiając słuchacza z głęboką refleksją nad ceną wolności od uzależnienia i bezsilnością w obliczu autodestrukcji.