"Nic Nie Boli Jak Rozstanie" Cypisa to utwór, który z brutalną szczerością i wulgarnością characteristiczną dla artysty, maluje obraz głębokiego cierpienia po utracie miłości. Piosenka nie jest subtelną balladą, lecz bezpardonowym manifestem bólu, gdzie narrator, "wyprany z uczuć" i nazwany "pechem", mierzy się z konsekwencjami rozstania, które uważa za najbardziej bolesne doświadczenie życiowe.

Od pierwszych wersów tekst uderza w słuchacza poczuciem beznadziei. "Łzy to rutyna, ból przyjaciele" – to zdanie doskonale oddaje stan emocjonalny bohatera, dla którego cierpienie stało się stałym elementem egzystencji. Motyw utraconego zaufania jest centralny, porównując jego pryśnięcie do "foto organa" – obrazowego, choć nieco enigmatycznego, określenia dla czegoś, co jest kruche i łatwo zniszczalne. Narrator z goryczą odrzuca ideę odbudowy ("Jebać budowlanych chcę garści zaufania"), podkreślając, że sama chęć odzyskania straconej więzi nie wystarczy, gdy fundamentem było zaufanie, które prysło. Widok byłej partnerki z innym mężczyzną ("Z nim cię widuję i się rozsypuję") prowadzi do kompletnego załamania, dezorientacji i niemożności rozpoznania samego siebie.

W refrenie utworu, który jest powtarzany wielokrotnie, Cypis kondensuje esencję swojego przekazu: "Kocham cię i tak zostanie / Nic nie boli jak rozstanie / Ciągle płaczę głowa boli / Bo mi życie się pierdoli". Te słowa stanowią credo cierpiącego – mimo bólu i rozpaczy, miłość pozostaje, choć staje się źródłem agonii. Fraza "Bo mi życie się pierdoli" dosadnie wyraża chaos i poczucie utraty kontroli, które towarzyszą rozstaniu. Silna zazdrość ("I tak bardzo wkurwiam się / Gdy to on dotyka cię") jest kolejnym elementem spirali negatywnych emocji, prowadzącym do "coraz bardziej myśli czarnych".

Druga zwrotka pogłębia ten stan. Narrator zadaje pytania o sens miłości, która przemija, i o cel własnego pisania, by w końcu przyznać: "Bo kocham cię świrze i z tego się nie wyliżę". Wspomnienia są tu przedstawione jako destrukcyjna siła, "niszczą non-stop" i "ryją mi dekiel jak jebane zoo", wskazując na obsesyjny charakter zadręczania się przeszłością. Porównanie ukochanej do "tlenu" w przeszłości i jej obecną pogardę, która odmawia nawet podania ręki, uwypukla ogromną przepaść między tym, co było, a tym, co jest. Brak nadziei osiąga punkt kulminacyjny w jawnych odniesieniach do autodestrukcji: "Albo się zaćpam albo zachleję". Ostatnie, makabryczne życzenie "Odwiedzaj mój grób" to ostateczny wyraz rozpaczy i poczucia braku sensu życia bez ukochanej osoby.

Twórczość Cypisa często charakteryzuje się bezkompromisową bezpośredniością i użyciem wulgaryzmów, które mają podkreślać autentyczność i surowość przekazu. Sam artysta, Cyprian Kamil Racicki, znany jako Cypisolo, jest postacią o tyle interesującą, że w wywiadach często dystansuje się od swojej twórczości. W jednej z rozmów stwierdził, że "nienawidzi swoich kawałków" i słucha ich tylko wtedy, gdy musi się nauczyć tekstu na koncert. Zapytany o popularność swoich utworów, odpowiedział z humorem: "Bo są zj***ni i tego słuchają". To autoironiczne podejście, choć może zaskakiwać, wpisuje się w wizerunek artysty, który nie boi się kontrowersji i nie sili się na poprawność. Mimo to, jego piosenki, w tym "Nic Nie Boli Jak Rozstanie", rezonują z publicznością, być może właśnie dzięki tej surowej, nieocenzurowanej emocjonalności, która odzwierciedla realia i uczucia wielu osób. Utwór ten, choć nie jest hymnem politycznym jak "JBĆ PiS", jest równie manifestacyjny w swoim przekazie o ludzkiej słabości i bólu po stracie, co czyni go jednym z bardziej osobistych i mrocznych kawałków w dorobku Cypisa.