Utwór „Najlepszy Towar w Mieście” autorstwa Cypisa to bezkompromisowa i dosadna oda do marihuany oraz manifest na rzecz jej legalizacji. Artysta, znany z bezpośredniego języka i łączenia hip-hopu z elementami popu, a czasem wręcz disco polo, w tym tekście nie pozostawia miejsca na domysły. Piosenka jest zapisem procesu przygotowania i konsumpcji, a także szerokiego spektrum fizycznych i psychicznych efektów towarzyszących zażyciu konopi.

Tekst rozpoczyna się od szczegółowego opisu rytuału: „Kryń dżoja, weź młynek” i „Kreć lolka”, co od razu wprowadza słuchacza w świat używki. Humorystyczne porównania, jak „Oczy masz jak Muminek” czy „Wyglądasz jak szeryf z toy story”, świadczą o swobodnym podejściu do tematu i pewnym rozbawieniu wywołanym stanem odurzenia. W dalszej części pierwszej zwrotki Cypis opisuje początkowe fazy haju – uczucie „lociku” i latania „niczym samolocik”, co sugeruje lekkość i euforię. Pomimo krótkotrwałego uczucia duszenia, „taki dym cię nie zadusi”, co ma zapewne na celu uspokojenie i zachęcenie do dalszej konsumpcji. Kluczowym elementem jest personifikacja marihuany jako „Merry”, która „kusi swym zapachem” i „mówi, że jest dobrym stafem”, podkreślając jej atrakcyjność i rzekomą jakość. Całość prowadzi do szybkiego „odlatywania”, czyli osiągnięcia pożądanego stanu.

Refren, powtarzany wielokrotnie, stanowi esencję przesłania: „Na na na na najlepszy towar w mieście / Ja ja ja ja jaram kilo dwieście / Na na na na narajany jak rastaman / Jak Indianin ze wschodu i z Afryki szaman”. Jest to hiperboliczne przedstawienie ilości spożywanej marihuany („kilo dwieście”) oraz egzotyczne porównania do rastamanów, Indian czy afrykańskich szamanów, mające na celu podkreślenie głębokiego, wręcz transowego wymiaru doświadczenia. Te porównania odwołują się do kultur, w których używki roślinne mają często znaczenie duchowe lub rytualne, nadając aktowi palenia niemal mistyczny charakter, choć w kontekście Cypisa jest to bardziej żartobliwe nawiązanie do intensywności haju.

W kolejnych zwrotkach Cypis kontynuuje opis efektów – „czerwona gały znać dały” to klasyczny objaw zażycia marihuany, a „zielona moc robi swoje” utwierdza w przekonaniu o sile używki. Następnie wprowadza element ryzyka i paranoi, pojawia się „FBI” i „ABW” wjeżdżające na chatę. Jest to odzwierciedlenie nielegalnego statusu marihuany w Polsce i wynikających z tego obaw. Reakcja na to zagrożenie jest dwojaka: z jednej strony chęć ukrycia się („Zróbmy komorę w polonezie”), z drugiej zaś, typowa dla twórczości Cypisa bezczelna brawura i przekora – „Albo chuj niech jarają z nami!”. Pojawiający się „Pakman” to slangowe określenie na wzmożony apetyt, czyli tzw. gastrofazę. Opisuje także inne fizyczne doznania, takie jak „spowolniony ruch”, gryzienie w gardło i uczucie „falowania”, co dobrze oddaje psychodeliczne aspekty marihuany. Metafora „ładujesz jak wyngiel w szopę” w połączeniu z „mega czope” (bardzo intensywny efekt) dobitnie świadczy o sile i natężeniu doznania.

Ostatnia zwrotka przenosi słuchacza w bardziej intensywne i chaotyczne rejony haju. Pojawiają się omamy i „tęcze”, a także zwrócenie uwagi na osobę, która być może „przesadziła” z dawką („Co ty sobie wkręcasz zjebie”). Artysta kontrastuje swój „swój świat i swoje kredki” z losem Chady (polskiego rapera, który miał problemy z prawem i trafił „za kraty”), co może być subtelną uwagą na temat wolności i ucieczki od rzeczywistości, jaką oferuje marihuana. W zakończeniu piosenki Cypis przedstawia jednoznaczne stanowisko w kwestii legalizacji: „Ma być kurwy legalize / Bo do sejmu kurwa wlize / Z granatem i was wyjebie”. Jest to wyraz skrajnej frustracji i wściekłości na obowiązujące prawo i deklaracja gotowości do radykalnych działań w celu zmiany statusu prawnego marihuany w Polsce. Cypis, często uznawany za „pato-rapera”, w swoich utworach nie unika kontrowersji, a jego twórczość jest odbiciem pewnej części polskiej rzeczywistości i nastrojów społecznych. Utwór „Najlepszy Towar w Mieście” idealnie wpisuje się w ten wizerunek, będąc zarówno hymnem dla konsumentów marihuany, jak i ostrym komentarzem społecznym w kwestii polityki narkotykowej. Całość tekstu jest przesycona wulgaryzmami i slangiem, co jest charakterystyczne dla jego stylu i ma na celu maksymalne podkreślenie autentyczności i buntu wobec norm.