Piosenka „Kochamy Patologię” autorstwa Cypisa to nieapologetyczny hymn na cześć hedonistycznego i dekadenckiego stylu życia, który odgrywa się w klubowych realiach. Tekst utworu, wydanego między innymi w 2016 roku na albumie „Największe Patologiczne Hity”, a także jako singiel w 2018 roku, jest bezpośredni, prowokacyjny i pełen wulgaryzmów, co jest charakterystyczne dla twórczości Cypisa. Artysta znany jest z poruszania tematów związanych z imprezami, używaniem narkotyków, piciem alkoholu i seksem, często w bardzo dosadny i bezkompromisowy sposób.

Głównym motywem utworu jest swobodna i niczym nieskrępowana zabawa, której towarzyszy ekscesywne spożycie alkoholu i narkotyków („koks, kurwy i rozróby”, „naćpani najebani przejmujemy kluby”, „alkohol narkotyki i szybkie dziewczyny”). Podmiot liryczny, utożsamiający się z ową „patologią”, opisuje siebie jako „barona włoskiego”, który „pudruje noski” – wyraźne nawiązanie do zażywania kokainy. Przesadne opisy zachowań w klubie, takie jak „rozjebane jest pół sali” czy „kurwy prują się w kibelkach”, tworzą obraz totalnego rozpasania i braku hamulców moralnych.

Cypis w tekście nie stroni od mizoginicznych określeń pod adresem kobiet, które są przedstawiane jako „puste jak ulice nocą”, „lampucery” czy „kurwiszony pierdolone”. Kobiety są uprzedmiotowione, ich wartość sprowadza się do aspektów seksualnych, a ich imię „bez znaczenia”. W refrenie powtarza się deklaracja „kochamy patologię”, która staje się swoistym manifestem uczestników tej specyficznej imprezy, podkreślając ich świadomy wybór takiego sposobu na spędzanie czasu.

W drugiej zwrotce pojawiają się dalsze, jeszcze bardziej drastyczne obrazy. „Biały śnieg nosami włada” to kolejne odniesienie do kokainy, a postaci „białego diabła” i „szatana” podkreślają mroczny i destrukcyjny charakter opisywanych wydarzeń. Wątki seksualne są jeszcze bardziej wyuzdane, z bezpośrednimi odniesieniami do aktów seksualnych i upadku moralnego. Zakończenie utworu, stwierdzające „Takie są Polskie dziewczyny!”, może być odczytane jako gorzka refleksja lub prowokacyjne uogólnienie dotyczące pewnego segmentu społeczeństwa.

Twórczość Cypisa często wywołuje kontrowersje ze względu na wulgarny język i poruszane tematy. Artysta niejednokrotnie był krytykowany za obrażanie pewnych grup ludzi i przesadną wulgarność. Pomimo tego, lub właśnie dzięki temu, jego utwory zyskują popularność, stając się nieformalnymi hymnami imprez, jak w przypadku „Kochamy Patologię”. Piosenka doczekała się wielu remiksów, w tym w konwencji Vixa, 8D, a nawet disco polo czy opery, co świadczy o jej szerokim oddźwięku i zdolności do adaptacji w różnych stylach muzycznych.
Chociaż utwór jest ewidentną prowokacją i zapisem nihilistycznego podejścia do życia, można w nim dostrzec pewien komentarz społeczny. Jest to portret środowiska, które odnajduje radość i sens w chwilowej ucieczce od rzeczywistości poprzez ekstremalne doznania. Cypis, jako artysta, często balansuje na granicy dobrego smaku, ale jego twórczość wiernie oddaje fragmenty rzeczywistości, które dla wielu pozostają niewidoczne lub celowo pomijane. W kontekście popularności Cypisa i jego bezkompromisowego stylu, utwór „Kochamy Patologię” stanowi esencję jego artystycznego wyrazu, który celowo zderza odbiorcę z brutalną szczerością i brakiem tabu.