"Jakoś to będzie" Cypisa to utwór, który z brutalną szczerością i charakterystyczną dla artysty bezpośredniością opowiada o wewnętrznych rozterkach, poczuciu zagubienia i głębokiej samotności w obliczu niespełnionych nadziei na miłość i szczęście. Już otwierające wersy – "Czy to świat pojebało, czy to ja zwariowałem? A może po prostu, złą drogą pojechałem?" – wprowadzają słuchacza w stan chaosu i kwestionowania rzeczywistości, w której podmiot liryczny czuje się wyalienowany. To poszukiwanie winy, zastanawianie się nad własnymi wyborami i drogą, która okazała się "bez powrotu", jest niczym podróż w głąb samego siebie, gdzie dominują żal i rozczarowanie.

Piosenka jest swoistym manifestem rozczarowanego romantyka, który pomimo pragnienia "przeżyć miłość i żyć bez kłopotów", zderza się z bolesną rzeczywistością. Samokrytycznie przyznaje, że jest "naiwnym idiotą", który ciągle wierzy w szczere uczucia, choć doświadczenie podpowiada mu co innego: "dużo rozczarowań, nieszczerych słów". Ten wewnętrzny konflikt, między idealistycznym marzeniem a brutalną prawdą, jest centralnym punktem utworu. Refren wielokrotnie powtarza to pragnienie bycia "szczęśliwym, naprawdę nie na niby" i potrzebę bliskości: "Chciałbym żebyś przy mnie była i mocno przytuliła". Jednocześnie jednak podmiot liryczny mierzy się z paraliżującym strachem przed kolejnym zranieniem, wyrażonym w słowach: "Ale nie wiem już sam, czy zaufać którejś mam".

Cypis w tekście porusza także motyw samotności, który jest uniwersalny i często eksplorowany w literaturze jako refleksja nad ludzkim doświadczeniem. Podmiot liryczny obserwuje "zakochanych" ludzi, czując się "na bok spychany", co pogłębia jego poczucie osamotnienia. Wspomina słowa matki: "Ewentualnie zrani", które okazały się prorocze, a jego "ślepota" w miłości prowadziła do cierpienia i ucieczki w alkohol: "Płakałem i piłem, łzy lały się jak wódka". Obraz ten jest niezwykle plastyczny i surowy, oddając eskalację bólu i desperacji, prowadzącej do autodestrukcyjnych zachowań. Motyw alkoholu jako ucieczki od problemów i sposobu na "zapijanie smutków" jest powracającym elementem, który podkreśla brak innych mechanizmów radzenia sobie z traumą.

Wersy o "karmie", która wraca i "piekle", które obróci całe życie, dodają tekstowi fatalistycznego wymiaru. Podmiot liryczny zdaje się wierzyć w nieuchronność cierpienia, jednocześnie próbując znaleźć otuchę w pozornie beztroskim stwierdzeniu: "Żyj spokojnie, a u mnie jakoś będzie". Ta fraza, będąca tytułem piosenki, staje się mantrą rezygnacji, ale i próbą samooszukiwania, zaklinaniem rzeczywistości, która jest daleka od spokojnej. Paradoksalnie, jest to wyraz pewnej siły, by mimo wszystko iść dalej, nawet jeśli perspektywy są mizerne.

Ostatnia zwrotka ujawnia pełnię rozgoryczenia i cynizmu. Wspomnienia przeszłości są tak bolesne, że "żyć się odechciewa". Wewnętrzna walka jest zilustrowana obrazem "anioła", który mówi, by pić, podczas gdy "diabeł już polewa", co świadczy o głębokim uzależnieniu i braku kontroli nad własnym losem. Drastyczne porównanie do "dziwki za trzysta", która jako jedyna nie ma uczuć, jest świadectwem całkowitego zgorzknienia i utraty wiary w jakąkolwiek emocjonalną autentyczność. Mimo to, zakończenie znów powraca do tytułowego "mną się nie przejmuj, jakoś to będzie", które jest jednocześnie pocieszeniem dla samego siebie i, być może, próbą dystansowania się od własnego bólu, przekazem dla słuchacza, aby nie przejmował się jego cierpieniem, bo on sam sobie jakoś poradzi – choćby tylko pozornie.

Piosenka "Jakoś to będzie" ukazała się na płycie "CZAS SIĘ WIESZAĆ 3". Jest to utwór utrzymany w konwencji, która jest rozpoznawalna dla Cypisa – surowy, emocjonalny przekaz, często posługujący się wulgaryzmami, aby wzmocnić autentyczność i bezpośredniość wyrażanych uczuć. Istnieje również akustyczna wersja utworu, wyprodukowana przez Gęsika i Florasa, co pokazuje, że nawet w bardziej stonowanej aranżacji, siła przekazu pozostaje nienaruszona. Utwór ten, podobnie jak wiele innych z twórczości Cypisa, dotyka uniwersalnych tematów samotności, zawodu miłosnego i walki z własnymi demonami, co rezonuje z szeroką publicznością, która potrafi odnaleźć w jego tekstach echa własnych doświadczeń. W swojej twórczości Cypis często odnosi się do realnych problemów, nie bojąc się trudnych tematów i kontrowersyjnego języka, co sprawia, że jego teksty są autentyczne i bliskie słuchaczom.