Piosenka "Gruba Pipa" Cypisa, często wykonywana we współpracy z Kamieniem Kry5ztaLem i Nagłym Atakiem Spawacza, to bezkompromisowy hymn imprezowy, który w brutalny i bezpośredni sposób opisuje świat hedonizmu, używek i swobodnej moralności. Utwór, wydany około 2015 roku, wpisuje się w charakterystyczny dla artysty nurt „melanżowej” muzyki, choć niektórzy określają go mianem „patologii”. Tekst jest pełen slangowych wyrażeń i dosadnych opisów, co jest cechą rozpoznawczą stylu Cypisa, łączącego elementy hip-hopu, R&B i popu, a także rapu i spoken word.

Już pierwsze wersy, "Przy barze walę szoty / Zapewniam sobie loty / Grube jak Gesslerowa / Biały wąż w nos się chowa", jasno określają ton utworu. Cypis bez ogródek opowiada o nadużywaniu alkoholu i narkotyków ("biały wąż w nos się chowa" to oczywiste nawiązanie do kokainy). Porównanie "grube jak Gesslerowa" dodaje nuty groteski i swojskości, umieszczając te doświadczenia w polskim, popkulturowym kontekście. Podmiot liryczny prezentuje się jako osoba całkowicie oddana zabawie i ucieczce od rzeczywistości, ignorująca konsekwencje: "Pierdolę konsekwencje / Walę koks trzecią kadencję". To poczucie nieodpowiedzialności i życia chwilą jest dominującym motywem w całej piosence, odzwierciedlającym mentalność imprezowicza, dla którego liczy się tylko tu i teraz.

W refrenie, powtarzającym się kilkakrotnie, Cypis konsoliduje swoją filozofię: "Pierdolę wszystko i się bawię / Płynę niczym ryba w stawie / Klub, alko, kurwy, dragi / Białe węże z Kopenhagi". Te wersy stanowią esencję przesłania utworu. "Białe węże z Kopenhagi" mogą być kolejnym eufemizmem na narkotyki, dodającym egzotyki i rozmachu opisywanym eskapadom. Zachęta do swobodnego oddawania się uciechom, "Bawisz się? To się baw / Przypal sobie dobry start / Wciągnij krechę, rób co chcesz / Ruchaj panny i licz cash", jest jawnym zaproszeniem słuchaczy do przyjęcia podobnego stylu życia. Jest to manifest hedonizmu, w którym przyjemność i zysk finansowy (cash) idą w parze z całkowitym brakiem zahamowań.

W drugiej zwrotce, wprowadzanej przez wtrącenie "Ehe 2015 Kamień / Cypis Yow kurwy!", ton staje się jeszcze bardziej agresywny i prowokacyjny. Wersy takie jak "Wódka i koka dzisiaj brana / Zrobimy tu pierdolony hałas / Mała ty lepiej wypierdalaj / Next time lepiej się postaraj / Ssij druta, rób kabla / Dobrze wiesz, że kamień to prawda" ukazują wulgarny i mizoginiczny język, który może być kontrowersyjny, ale jednocześnie wpisuje się w obraną przez artystę estetykę. Cypis gra rolę "czarnej owcy", "pojeba i zadymiarza", który celowo łamie społeczne normy i prowokuje. Owo "robienie źle" staje się wręcz jego znakiem rozpoznawczym i deklaracją artystyczną: "Robię swoje czyli robię źle / Nieważne miałem kiepski dzień / Chce się uchlać, naćpać i rozjebać / A nad ranem niech przytuli mnie gleba". To ostateczne pragnienie totalnej destrukcji i zapomnienia, nawet kosztem własnego zdrowia czy życia, podkreśla głębię nihilistycznego przesłania.

"Gruba Pipa" funkcjonuje jako swojego rodzaju katharsis dla słuchaczy szukających ucieczki od codzienności i konwenansów. Cypis, jako postać sceniczna, często prezentuje w wywiadach specyficzne podejście do swojej twórczości i wizerunku, co sugeruje, że jego sceniczne persona jest celowo przerysowana, aby oddać ducha pewnego środowiska. Piosenka nie jest próbą moralizowania, lecz surowym, pozbawionym filtrów portretem rzeczywistości klubowej subkultury, gdzie liczy się intensywność doświadczeń, bez względu na konsekwencje. Jest to utwór, który – mimo swojej dosadności – znalazł szerokie grono odbiorców, świadcząc o zapotrzebowaniu na tak bezpośrednią i bezkompromisową narrację w polskiej muzyce. Istnienie licznych remixów i wersji (np. disco polo, country, czy w wariantach "8D") świadczy o tym, że utwór, mimo kontrowersyjnej tematyki, wpisał się w pewien krajobraz muzyczny i stał się rozpoznawalny. Cypis, znany z tworzenia utworów takich jak "6 Dzień Tygodnia" czy "Biała Mewa", kontynuuje w "Grubej Pipie" swoją estetykę przekraczania granic i operowania na skraju akceptowalności, tworząc hymn wolności i dekadencji, który jednocześnie jest komentarzem do pewnych zjawisk społecznych.