Piosenka "Atak krokodyla" autorstwa Cypisa to brutalny i bezkompromisowy obraz uzależnienia od dezomorfiny, potocznie nazywanej krokodylem lub heroiną dla biednych. Utwór jest dosłowną ilustracją niszczycielskich skutków zażywania tego narkotyku, znanego z powodowania szybkiego i drastycznego gnicia tkanek ciała. Cypis, znany z bezpośredniego języka i poruszania kontrowersyjnych tematów, w tym utworze osiąga szczyt swojej prowokacyjnej i ostrzegawczej formy.

Tekst piosenki, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się absurdalny w swoich makabrycznych opisach, jest przerażająco zgodny z rzeczywistością. Już pierwsze wersy, takie jak "W krótkiej chwili jestem zombie, Krokodyla wożę w kombi", natychmiast wprowadzają słuchacza w mroczny świat użytkownika narkotyku. Termin "zombie" doskonale oddaje stan fizyczny i psychiczny osób uzależnionych od dezomorfiny, które często tracą kontakt z otoczeniem i wyglądają jak żywe trupy, a ich ciało przypomina skórę krokodyla, stąd nazwa narkotyku. Zjawisko to wynika z obumierania tkanek i pojawiania się zielonych plam w miejscu iniekcji, które z czasem łuszczą się, tworząc głębokie, otwarte rany.

Dalej Cypis nie szczędzi drastycznych szczegółów, opisując rozkład ciała: "Palce kurwa mam już zgniłe, Krokodyla walę w żyłę." To bezpośrednie odniesienie do nekrozy i gangreny, które są tragicznymi konsekwencjami używania zanieczyszczonej dezomorfiny. Narkotyk ten jest bowiem produkowany domowym sposobem z łatwo dostępnych substancji, takich jak kodeina, jodyna i czerwony fosfor z zapałek, co prowadzi do silnego zanieczyszczenia i toksyczności substancji. Skutkuje to nie tylko gniciem nerek, żył i wątroby, ale także odpadaniem paznokci i gniciem łokci, a w końcu całych części ciała.

Krokodyl jest tu personifikacją samego zła, "sukinsynem i prowodyrem," który "gryzie jak papryczka chili". Podkreśla to jego podstępny i niezwykle bolesny charakter, kontrastujący z ulotną ulgą, jaką daje. Faza po zażyciu jest szybka i krótka, trwająca zaledwie około dwóch godzin, co zmusza uzależnionych do przyjmowania kolejnych dawek i popadania w błędne koło samozniszczenia. W refrenie "Chap, chap, chap, chap, krokodylu dalej drap. Rozjeb jeszcze mi dwie nerki, weź mnie schrup jak dwa cukierki" słychać desperację i jednocześnie swoistą rezygnację z walki. Podmiot liryczny, pomimo świadomości destrukcji, pogrąża się w niej, deklarując "Dziś się będę maltretować, z krokodylem się luzować". To zdanie doskonale oddaje paradoks uzależnienia – szukanie ukojenia w czymś, co jednocześnie niszczy.

Utwór jest również przestrogą: "Jak się niszczyć, to po bandzie. Ten kto szuka, to go znajdzie. A więc szukaj i się baw. Uważaj, bo ci zjebie staw". Cypis w swoim stylu brutalnej szczerości uświadamia, że skutki zażywania krokodyla są nieodwracalne i prowadzą do mutacji ciała. Opisy sinych dłoni, twardej skóry, gnijącego nosa, opadających gałek ocznych, a nawet groteskowe wizje "drugiej głowy", czy "czterech nóg i trzech cycków" są makabryczną hiperbolą, która wzmacnia wrażenie potwornej transformacji, jaką przechodzi organizm.

Brak odnalezienia wywiadów Cypisa na temat tego konkretnego utworu sprawia, że interpretacja opiera się przede wszystkim na dosłowności tekstu i powszezechnej wiedzy o dezomorfinie. To jednak tylko wzmacnia siłę przekazu – słowa Cypisa są tak sugestywne i zbieżne z realnymi skutkami krokodyla, że nie potrzebują dodatkowych wyjaśnień. Piosenka "Atak krokodyla" to nie tylko utwór muzyczny, ale mocny antynarkotykowy manifest, osadzony w estetyce, która trafia do młodych odbiorców, ostrzegając ich przed jednym z najbardziej wyniszczających narkotyków współczesności. Jej prymitywna szczerość i wulgarny język są celowym zabiegiem, mającym na celu wstrząśnięcie słuchaczem i pozostawienie trwałego wrażenia, pokazując, że z krokodylem "nie licz na łaskotki, to cię wyjebie jak stare wrotki".