Interpretacja Tiene Sabor - Buena Vista Social Club

Piosenka „Tiene Sabor” w wykonaniu legendarnego Buena Vista Social Club z udziałem Omary Portuondo to prawdziwa oda do kubańskiej esencji – smaku, tradycji i niezachwianej dumy narodowej. Utwór, który pojawił się na albumie „Lost and Found” w 2015 roku, zbierał wcześniej niepublikowane nagrania z historycznych sesji z 1996 roku i późniejszego okresu. Cały projekt Buena Vista Social Club narodził się z idei odtworzenia i promowania tradycyjnych kubańskich stylów muzycznych, takich jak son, bolero i danzón, z udziałem doświadczonych muzyków, z których wielu zostało ściągniętych z emerytury.

Rozpoczynające się i cyklicznie powtarzające się frazy „Chupa la cana nena” (Ssać trzcinę cukrową, dziewczyno) i „Tiene sabor, sabor, sabor, y nada mas” (Ma smak, smak, smak i nic poza tym) stanowią serce utworu. Choć „chupa la caña” nie jest utrwalonym idiomem, trzcina cukrowa jest głębokim symbolem Kuby, reprezentującym jej rolnicze dziedzictwo, słodycz i historię pracy. W kontekście piosenki, jest to sugestywne zaproszenie do doświadczania autentycznej, słodkiej esencji Kuby, być może zmysłowej, podkreślające, że ten niepowtarzalny „smak” jest wszystkim, czego potrzeba, aby poczuć pełnię i radość. Powtórzenia „sabor, sabor, sabor” działają jak mantry, hipnotyzując słuchacza i zanurzając go w bogactwie kubańskiej kultury.

Dalej tekst maluje sielankowy obraz kubańskiego krajobrazu: „Al cruzar un manso rio, entre preciosos palmares / Se oyen los tiernos cantares, que salen de tu bolido” (Przemierzając łagodną rzekę, wśród pięknych palm / Słychać łagodne śpiewy, które wydobywają się z twojego pojazdu). Ta scena przywołuje poczucie spokoju i naturalnego piękna, w którym muzyka – symbolizowana przez „cantares” wychodzące z „bolido” – jest nieodłącznym elementem codzienności, podróżującym przez kraj i niosącym ukojenie i radość.

Kluczowym momentem jest autodeklaracja Omary Portuondo: „Cuando en La Habana me oyeron, lo dulce que yo cantaba / Cantores se aproximaban, hasta que cantar me vieron / Uno a otro se dijeron, esta nena no es de aqui / Y yo, que nunca me escondo, les dije de buena gana / Soy, Omara Portuondo de cayo hueso, la Habana”. W tych słowach Omara z dumą podkreśla swoje kubańskie korzenie i niezrównany talent. Przypomina, jak jej słodki śpiew urzekł innych artystów w Hawanie, którzy uznali jej głos za wyjątkowy. Omara Portuondo z dumą ogłasza, że pochodzi z Cayo Hueso, dzielnicy Hawany znanej z bogatej kultury afrokubańskiej i muzyki, gdzie się urodziła. Jest nazywana „La diva del Buena Vista Social Club” lub „La novia del Feeling” (narzeczona uczucia), co odnosi się do jej mistrzostwa w stylu muzycznym filin. Ta część piosenki jest celebracją jej tożsamości, talentu i miejsca w historii kubańskiej muzyki.

Ostatnia zwrotka wprowadza nieco bardziej złożoną i refleksyjną warstwę: „Pinte a matanzas confusa, la cueva de bella mar / Pero me falto pintar, el nido de la lechuza / Lo pinte por donde cruza, un bello ferrocarril / Un machete, un fusil, una lancha marinera / Y no pinte la bandera por la que yo voy a morir”. Omara wspomina Matanzas, kubańską prowincję słynącą z jaskiń, takich jak Cueva de Bellamar. „Malując” ten krajobraz, artystka wymienia elementy takie jak piękna kolej, maczeta, karabin i łódź. Te obrazy są głęboko symboliczne: kolej może oznaczać rozwój i połączenie, maczeta – rolnictwo i walkę, karabin – rewolucję i obronę, a łódź – podróże, migracje lub ucieczkę. Jednak najbardziej poruszająca jest linia: „Y no pinte la bandera por la que yo voy a morir” (I nie namalowałam flagi, za którą umrę). To potężna deklaracja patriotyzmu, wskazująca, że jej oddanie Kubie i gotowość do poświęcenia życia dla jej ideałów wykraczają poza jakiekolwiek artystyczne przedstawienie. Jest to wyraźny hołd dla narodu, jego historii i wartości.

„Tiene Sabor” to zatem nie tylko utwór o smaku muzyki, ale smaku życia na Kubie, jej piękna, jej wyzwań i niezwyciężonej siły jej ludzi. Głos Omary Portuondo, będący głosem doświadczenia i pasji, sprawia, że piosenka staje się hymnem na cześć kubańskiej duszy, która mimo burzliwych losów, zawsze zachowuje swój unikalny i niezastąpiony sabor.