Utwór „Mejk lof not łor” grupy Big Cyc, wydany w 1994 roku na albumie Nie zapomnisz nigdy, stanowi zwięzły, a jednocześnie niezwykle trafny manifest pokoleniowy i społeczny, który do dziś nie stracił na swojej aktualności. Tytuł piosenki, fonetyczny zapis słynnego hipisowskiego hasła „Make love, not war”, od razu wskazuje na jej antywojenny i pacyfistyczny charakter, będąc jednocześnie ukłonem w stronę kontrkulturowych ruchów lat 60. i 70.

Tekst, za który odpowiada Krzysztof Skiba, rysuje obraz indywidualisty stojącego w opozycji do otaczającej go rzeczywistości. Podmiot liryczny jawi się jako osoba wolna od konwenansów i materializmu, co podkreślają słowa: „Mam dziurawe, brudne spodnie / I koszulkę mam z pacyfą”. To nie tylko opis wyglądu, ale deklaracja nonkonformizmu i przynależności do pewnej idei – idei pokoju, symbolizowanej przez pacyfkę. Brak przywiązania do dóbr materialnych i swobodny styl życia ("Piję wino, nic nie robię") kontrastują z powszechną gonitwą za pieniądzem, o której mowa w dalszej części utworu.

Kluczowym elementem światopoglądu podmiotu lirycznego jest głęboka nieufność wobec władzy: „I nie ufam politykom”. To zdanie, typowe dla punkrockowej estetyki i ogólnie dla krytyki społecznej, jest echem rozczarowania, które towarzyszyło polskiej transformacji ustrojowej w latach 90. W tle rodzącej się demokracji i kapitalizmu, pojawiały się nowe problemy i patologie, które Big Cyc z satyrycznym zacięciem wytykał.

Refren utworu, powtarzany dwukrotnie, wzmacnia poczucie pesymizmu i bezsilności wobec otaczającego świata: „Wokół tyle nienawiści / Piękne hasła na sztandarach / Tu cinkciarze, tam faszysci / Świat jest stary i oszalał”. Obok idealistycznych, pustych frazesów („piękne hasła na sztandarach”), które często towarzyszą politycznym ruchom, pojawiają się konkretne, negatywne zjawiska społeczne. Określenie „cinkciarze” odnosi się do osób trudniących się nielegalnym handlem walutami, typowym dla gospodarki niedoboru i początków kapitalizmu w Polsce, symbolizując rodzącą się patologię nowego systemu. „Faszyści” to z kolei ostrzeżenie przed ekstremizmem i rosnącą agresją, która mogła pojawić się w przestrzeni publicznej. Sformułowanie „Świat jest stary i oszalał” jest gorzką diagnozą kondycji cywilizacji, wskazującą na powtarzalność ludzkich błędów i absurdów.

Druga zwrotka rozwija motyw wolności i niezależności. Podmiot liryczny, choć „z głową w chmurach”, nie jest bierny. Jego bratem jest „wolny człowiek”, co podkreśla dążenie do wspólnoty opartej na wspólnych wartościach, a nie na materialnych czy ideologicznych podziałach. W kontrze do wszechobecnej pogoni za bogactwem („Wszyscy za pieniądzem gonią”), protagonista deklaruje posiadanie „planów wywrotowych”. Nie chodzi tu o dosłowny bunt zbrojny, ale o ideologiczny sprzeciw, o chęć zmiany mentalności i systemu wartości, który wydaje się być zepsuty. To dążenie do przewartościowania, do zwrócenia uwagi na aspekty humanistyczne i pokojowe, zamiast na konflikty i zyski.

W wywiadach Krzysztof Skiba określił „Mejk lof not łor” jako „hipisowską piosenkę” i „protest song”. Wskazał również, że utwór ten, po latach, doczekał się nowej wersji pod tytułem „Transparenty i sztandary” i był wykorzystywany na manifestacjach KOD-u (Komitetu Obrony Demokracji), gdzie brakowało "lżejszego w przekazie" utworu protestacyjnego. To świadczy o uniwersalności przesłania piosenki i jej zdolności do rezonowania z kolejnymi pokoleniami i ruchami społecznymi, które sprzeciwiają się niesprawiedliwości, hipokryzji i nienawiści. Mimo upływu lat, przesłanie „Mejk lof not łor” pozostaje istotne, stanowiąc swoisty apel o powrót do podstawowych wartości humanitarnych w obliczu zawirowań współczesnego świata. Jest to dowód na to, że satyra i prosty, bezpośredni przekaz mogą być potężnym narzędziem do komentowania rzeczywistości i mobilizowania do refleksji.