Piosenka "Zomo na Legnickiej" zespołu Big Cyc to utwór o wyjątkowo silnym ładunku emocjonalnym, stanowiący bezkompromisowe świadectwo brutalności stanu wojennego w Polsce. Chociaż zespół Big Cyc jest znany ze swojego satyrycznego i często humorystycznego podejścia do rzeczywistości społeczno-politycznej, to w tym przypadku mamy do czynienia z utworem o bardzo poważnym, wręcz dramatycznym wydźwięku. Co istotne, "Zomo na Legnickiej" nie jest oryginalną kompozycją Big Cyca, a nową aranżacją piosenki autorstwa Krzysztofa "Kamana" Kłosowicza, pochodzącej z repertuaru wrocławskiej grupy Miki Mauzoleum. Oryginalna wersja powstała w okresie stanu wojennego i znalazła się na płycie "Studio nad Odrą" z 1983 roku. Big Cyc nagrał swoją wersję na wydanej w 2011 roku płycie „Zadzwońcie po milicję!”, która ukazała się z okazji 30. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego, przypominając w ten sposób o zapomnianym nurcie podziemnego rocka.

Centralnym punktem utworu jest powtarzające się, niczym mantra, hasło: "ZOMO ZOMO ZOMO ZOMO ZOMO na Legnickiej". Ta uporczywa repetycja nie tylko wbija w pamięć nazwę opresyjnej formacji milicyjnej (ZOMO, czyli Zmotoryzowane Odwody Milicji Obywatelskiej), ale także lokalizuje opisywane wydarzenia w konkretnym miejscu i czasie – na ulicy Legnickiej we Wrocławiu, podczas brutalnych pacyfikacji protestów antykomunistycznych. Wrocław był miejscem jednych z największych i najbardziej zaciętych manifestacji w okresie stanu wojennego. 31 sierpnia 1982 roku przez miasto przeszła największa w historii PRL demonstracja, w której wzięło udział około 50 tysięcy osób. Pokojowy marsz przerodził się w regularną bitwę uliczną z oddziałami milicji, ZOMO i wojska. Ulica Legnicka była jednym z kluczowych punktów tych starć.

Tekst piosenki dosadnie oddaje atmosferę tamtych dni, używając krótkich, lapidarnych fraz, które malują obraz niekontrolowanej przemocy i desperacji. "Lała się krew, płonęła benzyna" – to wersy, które bez ogródek opisują krwawy charakter walk. Butelki z benzyną były używane przez manifestantów jako improwizowana broń przeciwko milicji. "Gaz wyciskał łzy" odnosi się do gazu łzawiącego, którego ZOMO używało w masowych ilościach do rozpędzania tłumów. Obrazy "przewróconych kubłów na śmieci" dopełniają wizji ulicznego chaosu, zamieniając zwykłe elementy miejskiego krajobrazu w barykady lub świadectwo zniszczenia.

Stopniowo narastające emocje znajdują ujście w końcowych wersach. Początkowe, niemal mechaniczne wezwanie "zabić!", powtarzane po kolejnych opisach brutalności, ewoluuje w kulminacyjne i przerażające "W gardle rośnie gniew, zabić skurwysyna!". Ta zmiana pokazuje, jak początkowy szok i ból przeradzają się w głęboką nienawiść i pragnienie odwetu na oprawcach. To nie jest już tylko bierne obserwowanie cierpienia, ale aktywna reakcja na niesprawiedliwość i brutalność systemu. Krzysztof Skiba, lider Big Cyca, ma własne wspomnienia z okresu stanu wojennego, o których opowiadał w wywiadach. Pamiętał czołgi pod Stocznią Gdańską, biegał po mieście z kamieniami, drukował ulotki i przeszedł kurs podziemnego drukowania, co tylko podkreśla autentyczność emocji zawartych w utworze.

Teledysk do wersji Big Cyca, którego premiera odbyła się 13 grudnia 22012 roku, w 31. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego, powstał we współpracy z Narodowym Centrum Kultury i Ośrodkiem "Pamięć i Przyszłość". Został zrealizowany we wrocławskich plenerach, m.in. na terenie zajezdni tramwajowej przy ul. Legnickiej, oraz opierał się na materiałach archiwalnych (zdjęciach i filmach) z tamtego okresu. Celem było pokazanie emocji i ludzi uczestniczących w tamtych wydarzeniach, a technika przenikania się ujęć z lat 80. i współczesnych pozwoliła zbliżyć widza do bohaterów tamtej akcji. Skiba wyjaśnił, że pomysł na teledysk zrodził się 31 sierpnia 2012 roku, podczas występu Big Cyca we Wrocławiu w rocznicę wydarzeń sierpniowych, w miejscu historycznie związanym z miastem.

Piosenka "Zomo na Legnickiej" w wykonaniu Big Cyca to nie tylko rockowy protest song, ale również ważne przypomnienie o tragicznych wydarzeniach polskiej historii, o heroizmie i cierpieniu ludzi walczących o wolność. Jest to utwór, który dzięki swojej surowości i bezpośredniości, wciąż rezonuje, przypominając o cenie wolności i niebezpieczeństwach autorytaryzmu.