Interpretacja utworu „Fuck Me Pumps” Amy Winehouse, pochodzącego z jej debiutanckiego albumu „Frank” z 2003 roku, to sarkastyczny i przenikliwy portret pewnego typu kobiet, które stały się symbolem ówczesnej kultury klubowej. Piosenka, napisana przez Winehouse i Salaama Remiego, stanowi satyryczne spojrzenie na „dziewczyny-poszukiwaczki złota” – kobiety, które polegają na swoim wyglądzie, aby odnieść sukces towarzyski i finansowy. Sam tytułowe „Fuck Me Pumps” to slangowe określenie seksownych szpilek, noszonych jako wabik na bogatych mężczyzn.

Winehouse z chirurgiczną precyzją opisuje postać, która wchodzi do baru „dressed like a star” (ubrana jak gwiazda), kołysząc się na swoich wyzywających szpilkach. Jej „Gucci bag crew” (ekipa z torebkami Gucci) i fakt, że „you all look the same, everyone knows ya name” (wszystkie wyglądacie tak samo, wszyscy znają wasze imiona), podkreśla powierzchowność i konformizm tej grupy. Ich całym sensem istnienia jest dążenie do bycia „footballer’s wife” (żoną piłkarza), co stało się marzeniem życiowym, choć jednocześnie deklarują, że „don't like players” (nie lubią piłkarzy). Prawdziwą ich motywacją jest jednak „a millionaire” (milioner) lub „a rich man six foot two or taller” (bogaty mężczyzna mierzący sześć stóp dwie cale lub więcej), co obnaża ich materializm.

Amy nie ocenia, a raczej z humorem i goryczą ukazuje cykl, w którym te kobiety tkwią. Mimo poszukiwania „a man” (mężczyzny), kończą na „one-night stands” (jednonocnych przygodach), a rana po tym, jak mężczyzna „He's onto the next, And you didn't even get no text” (on już z inną, a ty nawet nie dostałaś SMS-a), jest powracającym motywem. Słowa: „Don't be too upset, If they call you a sket, Cos like the news everyday you get press” (nie denerwuj się zbytnio, jeśli nazwą cię dziwką, bo jak codzienne wiadomości, masz rozgłos) ironicznie sugerują, że negatywna uwaga jest dla nich formą „sukcesu”.

W kolejnych zwrotkach piosenka dotyka fizycznych aspektów tego stylu życia: „You can't sit down right, Cos ya jeans are too tight” (nie możesz usiąść wygodnie, bo masz za ciasne dżinsy) oraz „At least your breasts cost more than hers” (przynajmniej twoje piersi kosztowały więcej niż jej), co wskazuje na presję i koszty utrzymania tego wizerunku. Opis podróży do Miami, gdzie bohaterka „did too much E, Met somebody, And spent the night getting caned” (zażyła za dużo ecstasy, kogoś poznała i spędziła noc na „balandze”), maluje obraz eskapizmu i pustki, która często towarzyszy takiemu stylowi życia.

Utwór kończy się dwuznacznym przesłaniem. Z jednej strony Winehouse śpiewa: „Without girls like you, There'd be no fun, We'd go to the club and not see anyone. Without girls like you, There's no nightlife, All those men just go home to their wives” (bez dziewczyn takich jak ty nie byłoby zabawy, poszlibyśmy do klubu i nikogo nie zobaczyli. Bez dziewczyn takich jak ty nie ma życia nocnego, wszyscy ci mężczyźni po prostu wracają do swoich żon), co można odczytać jako gorzkie uznanie ich roli w nocnym życiu, choćby i powierzchownej. Z drugiej strony, ostrzeżenie: „Don't be mad at me, Cos ya pushing thirty, And your old tricks no longer work. You should've known from the jump, That you'll always get dumped, So dust off your fuck me pumps” (nie złość się na mnie, bo zbliżasz się do trzydziestki, a twoje stare sztuczki już nie działają. Powinnaś była wiedzieć od początku, że zawsze będziesz porzucana, więc odkurz swoje fuck me pumps) jest brutalnie szczere i stanowi puentę, wskazującą na nieuchronny koniec tej iluzji.

„Fuck Me Pumps” to czwarty i ostatni singiel z albumu „Frank”, wydany w Wielkiej Brytanii 23 sierpnia 2004 roku. Na potrzeby radiowe, utwór został wydany pod zmienionym tytułem „Pumps” i z ocenzurowanymi słowami. Osiągnął 65. miejsce na liście UK Singles Chart. Amy Winehouse sama przyznała w wywiadzie, że piosenka ta to „dobry przykład tego, co się dzieje, gdy dwie sarkastyczne osoby wchodzą razem do pokoju i piszą piosenkę”, odnosząc się do współpracy z Salaamem Remim. Krytycy, tacy jak Chris Willman z „Entertainment Weekly”, uznali „Fuck Me Pumps” za najlepszy utwór z albumu „Frank”. Satyryczny ton i cięty język Winehouse stały się znakiem rozpoznawczym jej debiutanckiej płyty, która pomimo braku konkretnej strategii marketingowej, zyskała uznanie krytyków i status platynowej płyty. Piosenka, mimo że bywa interpretowana jako mizoginistyczna przez niektórych słuchaczy, jest raczej ostrym komentarzem społecznym niż atakiem na kobiety, uwypuklając pułapki kultury opartej na zewnętrznym wizerunku i poszukiwaniu łatwych rozwiązań.