Interpretacja We Died Before We Start To Live - Acid Drinkers

„We Died Before We Start To Live” to utwór, który stanowi esencję twórczości Acid Drinkers, łącząc w sobie ich charakterystyczne, thrashmetalowe brzmienie z głęboko rezonującymi, choć często enigmatycznymi tekstami. Piosenka pochodzi z albumu „Verses of Steel” wydanego w 2008 roku, choć utwory o tym samym tytule można znaleźć również na „Infernal Connection” z 1994 roku, jednym z najważniejszych albumów w historii polskiego rocka, który zdefiniował nowe brzmienie zespołu dzięki zastosowaniu obniżonego strojenia gitar i utrzymaniu szybkiego, punkowego tempa. Teksty Acid Drinkers, pisane głównie przez Tomasza "Titusa" Pukackiego, często cechuje ironia, osobiste historie i kamuflaż, co sprawia, że interpretacje są wielowymiarowe.

Utwór rozpoczyna się od obrazu pamięci o „czasie letnim” i nagłego wezwania do powrotu „w ciemność, zanim dzień się obudzi”. Sugeruje to ucieczkę, konieczność ukrycia się przed kimś lub czymś, co nie powinno ujrzeć światła dziennego. Podmiot liryczny próbuje „zamknąć ich oczy” i prosi, by „nie dać się złapać”, co wprowadza atmosferę tajemnicy, strachu i bycia ściganym. Może to symbolizować unikanie konfrontacji z rzeczywistością, ukrywanie pewnych aspektów życia lub działania wbrew przyjętym normom społecznym.

Druga zwrotka wprowadza element chaosu i odwrócenia naturalnego porządku: „Wilki są zbyt przestraszone tej nocy”, a „księżyc i gwiazdy będą lamentować”. To znak, że świat, jaki znamy, rozpada się. Pojawia się groteskowy obraz „Wampirów biorących prysznic / po raz pierwszy od tysiąca lat”, co może być metaforą obrzydliwego oczyszczenia, próby dostosowania się do nowych warunków przez istoty z natury mroczne, lub też parodią hipokryzji. Pytanie „Gdzie jest porządek i prawo?” jest kluczowe, wskazując na rozpad struktur społecznych i moralnych. „Bard jest cichy i blady” – głos sumienia, sztuki, opowieści, zostaje uciszony lub choruje w obliczu tego upadku. W tym właśnie chaosie „Ćpun i libertyn / Zaczynają tworzyć nowe istnienie”. To bardzo mocny obraz – stworzenie czegoś nowego, być może niebezpiecznego, przez wyrzutków lub osoby żyjące poza systemem, co może odnosić się zarówno do prokreacji, jak i do tworzenia nowych ideologii czy form życia w zdehumanizowanym świecie.

Refren „You are not able to stop rough cut, now... We died before we start to live” jest gorzkim komentarzem do tej sytuacji. Wyrażenie „rough cut” może odnosić się do brutalnego, niekontrolowanego procesu, surowego cięcia, które jest nieodwracalne. Powtarzalność frazy „Nie jesteś w stanie tego powstrzymać” podkreśla bezsilność jednostki wobec sił niszczących. Główne przesłanie „Umarliśmy, zanim zaczęliśmy żyć” to bolesne wyrażenie utraconego potencjału, życia stłamszonego zanim w ogóle miało szansę się rozwinąć, być może z powodu toksycznych wyborów, presji społecznej czy autodestrukcyjnych skłonności. Określenie „mój niezwykły ćpun” w refrenie wskazuje na osobiste zaangażowanie podmiotu lirycznego, być może identyfikację z tym wykluczonym „ćpunem i libertynem” lub zwrócenie się do niego.

W ostatniej zwrotce podmiot liryczny zwraca się do „Mojego dobrego Boga”, który „jest tak spokojny, gdy pali cygaro”, co może być krytyką obojętnej, odległej władzy lub siły wyższej, która biernie obserwuje upadek. Ponownie pada pytanie o „prawo i tradycję”, o „czarne skórzane buty” i „garnitur pogrzebowy”. Czarne skórzane buty mogą symbolizować porządek, subkulturę z własnymi zasadami, a garnitur pogrzebowy – szacunek dla śmierci i rytuałów. Ich brak wskazuje na całkowitą desakralizację i brak godności. „Moja alba jest żółta i czerwona” to obraz kontrastujący z tradycyjną bielą szat liturgicznych, sugerujący zepsucie, namiętność lub niebezpieczeństwo w sferze duchowej czy moralnej. „Ćpun i libertyn / Znowu zaczynają zabijać nowe istnienie!!!” zyskuje w tym kontekście jeszcze bardziej złowieszcze znaczenie – to, co stworzyli, jest destrukcyjne, lub też kontynuują cykl niszczenia niewinności i nowego życia.

„We Died Before We Start To Live” jest zatem ostrą diagnozą społeczną, pełną pesymizmu, mówiącą o utracie niewinności, rozpadzie wartości i bezsilności wobec destrukcyjnych sił, które sam człowiek kreuje. Jest to typowe dla Acid Drinkers, którzy pomimo swojego często humorystycznego wizerunku, potrafią tworzyć teksty dotykające mrocznych aspektów ludzkiej egzystencji, odrzucając prostą ideologię na rzecz bardziej osobistego i ironicznego spojrzenia na świat. Tekst, choć enigmatyczny i pełen symboli, maluje obraz świata na krawędzi autodestrukcji, gdzie potencjał do życia zostaje zniweczony, zanim w ogóle mógł się w pełni zrealizować.