Utwór "The Joker" polskiego zespołu Acid Drinkers, pochodzący z ich uznanego albumu Infernal Connection wydanego w 1994 roku, stanowi głęboką i mroczną refleksję nad wszechobecnym złem i ludzkimi słabościami. Płyta ta, według słów Tomasza "Titus" Pukackiego, lidera i wokalisty zespołu, nie skupia się na stereotypowych motywach death metalu czy symbolice satanistycznej, lecz na znacznie bardziej przyziemnych, lecz równie niszczycielskich problemach, takich jak narkotyki, przemoc, koneksje, mafia, układy. Wszystko, z czego całe to zło wynika. W tym kontekście, The Joker jawi się jako alegoria, która z dużą dozą prawdopodobieństwa odnosi się do problemu narkomanii lub nawet personifikacji dilera narkotyków.

Piosenka rozpoczyna się powtarzającym się refrenem: Don't talk so loud / Wall's got ears / And if you talk too loud / It costs too many tears / Don't shout so loud / I know that you are brave / But If you shout too loud / You are digging your grave! Te wersy kreślą obraz opresyjnej rzeczywistości, w której wolność słowa jest tłumiona, a sprzeciw grozi poważnymi konsekwencjami. "Ściany mają uszy" to klasyczne ostrzeżenie przed inwigilacją i strachem przed mówieniem prawdy. W kontekście narkotyków, może to symbolizować zmowę milczenia, strach przed ujawnieniem prawdy o uzależnieniu, zarówno ze strony ofiar, jak i świadków, z obawy przed reperkusjami ze strony świata przestępczego lub utratą "bezpieczeństwa" w iluzorycznej rzeczywistości nałogu. Wrzaski i zbyt głośne mówienie, choć świadczące o odwadze, prowadzą do kopania własnego grobu, co doskonale oddaje śmiertelne ryzyko związane z wejściem w świat narkotyków lub z otwartym sprzeciwem wobec jego panowania.

Postać Jokera jest przedstawiona ambiwalentnie. Z jednej strony, jest funny, great, the best in this branch, country wide clown, a real hit, a nawet ma the biggest pay. Te określenia mogą symbolizować pozorną atrakcyjność, ekscytację i krótkotrwałą "radość", jaką narkotyki oferują, a także materialny sukces i wpływ, jaki może osiągnąć diler w świecie przestępczym. Z drugiej strony, Joker jest jednocześnie nazywany the most stupid star, the moron of the year i average fucker. To zestawienie ujawnia jego prawdziwą, pogardzaną naturę – pustkę, bezmyślność i moralny upadek, które kryją się za fasadą sukcesu. Ostrzeżenie But don't try to shoot him down sugeruje, że ta potężna, choć moralnie zepsuta figura, jest chroniona i próby jej obalenia są niebezpieczne.

Kolejne zwrotki rozwiewają wszelkie wątpliwości co do złowrogiej roli Jokera: Everybody knows he's invisible king / He's jumping like a frog / I fell a horrible stink / You know this perfect joker / So listen girls and boys / He's going to turn you on to obedient toys. Określenie niewidzialny król wskazuje na podstępną, wszechobecną, lecz często ukrytą władzę, jaką narkotyki zdobywają nad człowiekiem, lub jaką diler sprawuje nad swoimi ofiarami. Metafora jumping like a frog i horrible stink maluje obraz odrażającej, amoralnej postaci, która budzi niesmak i świadczy o moralnym rozkładzie. Najbardziej przerażające jest jednak zdanie, że Joker zamieni chłopców i dziewczęta w bezwolne zabawki. To bezpośrednie nawiązanie do uzależnienia, które pozbawia wolnej woli, czyniąc ludzi marionetkami w rękach nałogu lub dilera.

Finałowa zwrotka eskaluje do jawnego aktu poniżenia i dominacji: Stand on your head / Now eat shit. Te brutalne, imperatywne polecenia odzwierciedlają całkowite upodlenie i dehumanizację, jakiej doświadczają osoby poddane władzy Jokera. Podkreślenie, że This man has no feelings i jego secret hobby jest killing!, ostatecznie ujawnia prawdziwą, śmiertelną naturę "Jokera" – czy to narkotyku, który zabija powoli, czy dilera, który świadomie niszczy życie dla zysku. Teksty piosenek Acid Drinkers często miały "drugie dno", a ich stylistyka heavy metalowa z elementami thrash metalu doskonale współgra z bezkompromisowym przesłaniem utworu.

The Joker jest więc ostrzeżeniem przed zagrożeniami, które, choć mogą wydawać się początkowo kuszące lub niegroźne, ostatecznie prowadzą do zniewolenia, poniżenia i śmierci. Piosenka, będąca integralną częścią albumu Infernal Connection, jest świadectwem zdolności Acid Drinkers do poruszania trudnych, społecznych tematów w charakterystyczny dla siebie, bezpośredni i mocny sposób. Autorem tekstu jest Robert "Litza" Friedrich wraz z Tomaszem "Titusem" Pukackim. Utwór ten, wraz z innymi kompozycjami z Infernal Connection, do dziś stanowi stały punkt koncertów zespołu.