Interpretacja Czarne Bluzy ft. PlanBe - Tymek

Utwór "Czarne Bluzy ft. PlanBe" autorstwa Tymka, z gościnnym udziałem PlanBe, to intrygujące studium współczesnego artysty balansującego między światłem jupiterów a potrzebą intymności i ucieczki od presji. Singiel ten, wydany 5 marca 2020 roku, był drugim zwiastunem albumu PlanBe pt. "Planet Planek", który ukazał się później, 11 września 2020 roku, pod szyldem wytwórni QueQuality. Muzykę do utworu stworzył NoTime, natomiast za tekst odpowiadają obaj artyści. Sam PlanBe określił piosenkę jako "trochę smutku w imprezowym wydaniu", co doskonale oddaje jej dwuznaczny, a zarazem autentyczny charakter.

Piosenka zanurza słuchacza w nocny świat klubowej rzeczywistości, gdzie granice między ucieczką a poszukiwaniem siebie zacierają się. Refren, wielokrotnie powtarzany przez PlanBe, stanowi sedno utworu: "Znów tylko miksuję nocą jointy, alkohol / Dzięki nim nie czuję, kiedy mam na sobie wzrok / Szturchają mnie ludzie, nagrywają każdy krok / Tańczę w czarnej bluzie i kapturze całą noc". To obraz artysty pragnącego zniknąć, stopić się z tłumem, mimo że w naturalny sposób przyciąga uwagę. Czarna bluza i kaptur stają się symbolicznym pancerzem, ochroną przed natarczywymi spojrzeniami i wszechobecnymi kamerami telefonów, które rejestrują "każdy krok". Jest to próba odzyskania kontroli nad własnym wizerunkiem, odseparowania się od roli celebryty i po prostu bycia człowiekiem szukającym odprężenia. Alkohol i jointy pełnią funkcję znieczulającą, pozwalając choć na chwilę "nie czuć", jak otoczenie ocenia i nagrywa.

W swojej zwrotce PlanBe rozwija motyw ucieczki, przyznając: "Miałem nie pić, to błąd". Mimo chwilowego postanowienia, poddaje się atmosferze, która jest mu bliska. Tekst "Oczy zamknięte szeroko / W ręku drink, nie mikrofon / Jestem ślepy od świateł / Nie widzę nic poza tobą" maluje obraz rozmytej rzeczywistości, w której światła klubu i używki przesłaniają wszystko poza jedną, prawdopodobnie ważną osobą, stając się punktem odniesienia w sensorycznym chaosie. W tym zatraceniu PlanBe znajduje ukojenie, wylewając swoje "żale", podkreślając jednocześnie, że to nie jest jego stały stan, a jedynie chwilowa potrzeba "zmiany", ucieczki od smutku. Fragment "Się snuję jak zjawa / Nie muszę udawać / Dryfuję po falach / Miksuję wszystko naraz" dobitnie świadczy o dążeniu do autentyczności i wolności od narzuconych ról.

Tymek, w swojej części, wnosi inną perspektywę, bardziej skoncentrowaną na radzeniu sobie ze sławą i kreowaniem własnego wizerunku. "Patrzą na mnie jak na Boga / Ustalam trend jak loga" to bezpośrednie odniesienie do jego statusu w kulturze i wpływu na odbiorców. Mimo to, zachowuje dystans: "Wypchałem z nich kieszeń mood'a / Wolę sam sobie wykreować". Tymek deklaruje, że nie daje się ponieść presji oczekiwań, lecz świadomie kształtuje swoją drogę i styl, który staje się inspiracją dla innych. Ten "styl" i "droga życia" są nierozerwalnie związane z muzyką, jointami i alkoholem – elementami, które w jego świecie nie są tylko ucieczką, ale wręcz paliwem twórczości i tożsamości.

Kluczowym elementem spajającym obie perspektywy jest motyw wspólnoty i przynależności. "Są ze mną mordy, ciesząc chwilą / Bo to jest nasz żywioł / Backstage to nie poligon / Tu jest przyjaźni tribute". Te wersy podkreślają, że mimo publicznej ekspozycji i prób radzenia sobie z nią na różne sposoby, istnieje bezpieczna przestrzeń prawdziwych relacji. Backstage, który dla wielu jest kolejnym etapem medialnego show, dla nich staje się azylem przyjaźni, miejscem, gdzie mogą być sobą, z dala od "poligonu" zewnętrznego świata. Minuty "słodko płyną", gdy są razem, celebrując wspólne doświadczenia.

"Czarne Bluzy" to zatem wielowymiarowa opowieść o współczesnym życiu artysty, pełna sprzeczności i poszukiwań. Jest w niej potrzeba euforii i zapomnienia, ale też refleksja nad ceną sławy i dążenie do zachowania autentyczności. Piosenka, którą jeden z fanów ocenił jako "SZTOS" i "idealną na imprezy, domówki albo do samotnych wieczorów", rezonuje z odbiorcami właśnie dzięki tej szczerości w przedstawianiu mroku i światła, samotności i wspólnoty w pędzącym świecie. To utwór, który w rytmie imprezowego bitu skrywa głębsze, melancholijne przesłanie o szukaniu siebie w gąszczu oczekiwań i blasku fleszy.