Utwór „80’s” Tymka to intrygujący manifest artystyczny, który z pozoru celebruje hedonistyczny styl życia, lecz pod powierzchnią skrywa refleksję nad sukcesem, zmianą i poszukiwaniem autentyczności. Wydany 16 lipca 2019 roku, singiel ten stanowił zapowiedź albumu „Piacevole”, który ukazał się rok później, 13 sierpnia 2020. Tymek stworzył ten materiał wspólnie z producentem Favstem, a sam opisał go jako projekt „zaskakujący, świetnie balansujący formę i treść, będący naszym wyrazem emocjonalnym, ale także opowieścią”. Co ciekawe, utwór „80’s”, mimo obecności wulgaryzmów, został dobrze przyjęty przez ogólnopolskie stacje radiowe i telewizyjne, a jego klimatyczny charakter i chwytliwy refren zapowiadały odmienną estetykę nadchodzącego albumu. Singiel zyskał status platynowej płyty.

Piosenka rozpoczyna się od prowokacyjnego intro: „Słowo suka jest przereklamowane / Od dzisiaj zastępujemy je słowem kwiatuszek”. To celowe zabieg, który od razu ustawia ton utworu – Tymek zdaje się ironicznie komentować lub przewartościowywać język polskiego rapu, a motyw „kwiatuszka” pojawia się również w tytule innej jego piosenki, sugerując głębsze znaczenie tej gry słownej. W kontekście kariery artysty, który, jak sam przyznał w jednym z wywiadów, nie utożsamia się do końca ani z Polską, ani z Włochami, gdzie dorastał, takie deklaracje mogą być próbą zdefiniowania własnego miejsca i języka w muzyce.

Pierwsza zwrotka zanurza słuchacza w świecie nocnych imprez i blichtru: „Lecę sobie znów na melanż, ziomy piją i ja / Te typiarki się tak kleją, ktoś je będzie dziś brał”. Bohater piosenki jest obserwatorem i uczestnikiem tego świata, dostrzegającym powierzchowność („Znowu jakieś typy chcą się poczuć trochę jak ja / Bo widzą jak te napalone szmaty chcą się…”) oraz własne uzależnienia: „Popijam RedBulla Colą, coś jest kurwa nie tak / Kumpel gada do mnie z colą, oj nie będę już brał”. Ta linijka sygnalizuje moment refleksji, świadomość zgubnego wpływu imprezowego życia i decyzję o zmianie.

Kluczowy jest tu przeskok do wewnętrznej motywacji: „Mam marzenia, mam trochę do zrobienia / Trzeba się pozbierać, jebać wersy bez znaczenia / Myślę, nie mam przecież nic do stracenia / Na głęboką wodę rzucam się / Pływać nauczył melanż mnie”. Ta sekwencja ukazuje artystę, który czerpie siłę z doświadczeń, nawet tych trudnych. „Melanż” – czyli chaos i intensywne życie – paradoksalnie stał się dla niego lekcją przetrwania, nauczył go „pływać” w trudnych sytuacjach, co świadczy o dojrzałej perspektywie na przeszłe wybory. Tymek, jako „raper, muzyk, autor tekstów, wielki fan mody”, podkreśla swoją ewolucję od „niechlujnego stylu” do bardziej ambitnej twórczości.

Refren to esencja utworu i jego nazwa: „80 lata mood, wracam do was, niemalże Bóg”. Określenie „80 lata mood” nie odnosi się wyłącznie do estetyki muzycznej tej dekady, ale raczej do pewnego stanu umysłu, poczucia wszechmocy i beztroskiego hedonizmu, który artysta przyjmuje, ale jednocześnie go reinterpretuje. Powrót „niemalże jako Bóg” to wyraz niezwykłej pewności siebie i poczucia spełnienia, osiągniętego „z niczego rozjebałem”. Interesujący jest kontrast: „Popijam wodę wodą, cud” – po wcześniejszych RedBullach z Colą, to stwierdzenie może symbolizować zarówno odrzucenie używek na rzecz czystości, jak i sarkastyczne spojrzenie na prostotę, która w jego świecie staje się niemal cudownym zjawiskiem.

Refren również maluje obraz materialistycznego stylu życia i mody, która jest istotnym elementem wizerunku Tymka: „Latam se duże bluzy / Ona ma wydziabane uzi / Kupiłem sobie nowe buty / Choruję, choruję na zakupy”. To świadectwo sukcesu, który manifestuje się poprzez konsumpcję i charakterystyczny ubiór, w którym „duże bluzy” mogą symbolizować swobodę, a „wydziabane uzi” u partnerki – edgy, niekonwencjonalny styl. Powtarzające się „choruję, choruję na zakupy” to szczere przyznanie się do swoistego nałogu konsumpcjonizmu, który towarzyszy osiągniętemu statusowi.

W szerszym kontekście twórczości Tymka, „80’s” jest przykładem jego eksperymentów muzycznych i otwarcia na nowe brzmienia, co zapowiadało „Piacevole” jako płytę, na której raper zaczął pełnoprawnie śpiewać. Tymoteusz Bucki, znany z unikatowego flow i inspiracji polskim rockiem i bluesem, w tym utworze kontynuuje swoją drogę poszukiwania własnej formy wyrazu, odcinając się od oczekiwań i kreując własną narrację sukcesu i autentyczności. Jest to artysta, który świadomie izoluje się, by skupić się na twórczości, pozostawiając za sobą „ślady” w postaci swojej muzyki.