Interpretacja Rzuć chuć - Kalina Jędrusik

Piosenka Kaliny Jędrusik „Rzuć chuć” to utwór, który na pierwszy rzut oka zaskakuje swoim przesłaniem, biorąc pod uwagę wizerunek artystki. Tekst autorstwa Jeremiego Przybory i muzyka Jerzego Wasowskiego, powstały w 1967 roku na potrzeby programu „Divertimento op. 5 — Stomatologiczne” Kabaretu Starszych Panów, jest w istocie hymnem na cześć głębokich uczuć, a zarazem ostrzeżeniem przed zgubnym wpływem powierzchownej „chuci”. Wykonany przez Jędrusik, która uchodziła za symbol seksu PRL-u i była stereotypowo postrzegana przez pryzmat swojej zmysłowości, nabiera głębi i nieoczywistości.

Utwór rozpoczyna się od ponurej diagnozy społecznej: ludzie „z uczucia wyzuci / niskiej chuci oddają się w ucisk”. Obrazuje to niszczycielską siłę czystego pożądania, które niczym „łódź chuci” może wyrzucić człowieka „na życia dno, gdzie giną, bo zepsuci”. Jest to przestroga przed ulotnością i jałowością relacji opartych wyłącznie na fizyczności, wskazująca na ich destrukcyjny potencjał. Refren, będący tytułowym apelem „Więc rzuć, rzuć chuć! I miast żyć chucią, ku uczuciom ty się zwróć!”, staje się centralnym punktem kompozycji, promującym rezygnację z niskich pobudek na rzecz prawdziwych emocji.

Kalina Jędrusik, postrzegana jako mistrzyni interpretacji, sama wypracowała swój „intymny, oparty na szeptach” styl śpiewania, który wpłynął na wiele kolejnych artystek. Jej zdolność do łączenia humoru z liryzmem i autodystansem sprawiła, że piosenki, takie jak „Rzuć chuć”, idealnie wpisywały się w jej repertuar, choć mogły wydawać się sprzeczne z jej femme fatale wizerunkiem. W tej piosence, to właśnie ona, kobieta symbolizująca zmysłowość, zachęca do przekroczenia jej powierzchni i poszukania czegoś więcej. Nie jest to odrzucenie cielesności, lecz jej uszlachetnienie, włączenie w szerszy kontekst emocjonalny.

Tekst piosenki wychwala uczucie jako siłę, która „zdobi” i potrafi przemienić każdego w „Petrarkę”. Jędrusik śpiewa o nim jako o czymś, co nie tylko wzbogaca życie duchowe, ale również ma praktyczne zastosowanie w relacjach międzyludzkich. Uczucie, według słów Przybory, jest „tanie i każdy w stanie jest żywić je”, co podkreśla jego dostępność i uniwersalność, w kontraście do często kosztownych i wyczerpujących dążeń opartych na chuci. Piosenka sugeruje, że uczucie potrafi „wytrzeć, co w miłej brzydsze” i „zatrzeć, co nie najgładsze”, a nawet „oko zmrużyć na feler zbyt duży”. To swoisty list pochwalny na rzecz wyrozumiałości i akceptacji, które płyną z prawdziwego zaangażowania emocjonalnego.

Fascynujące jest to, jak uczucie, przedstawione przez Jędrusik, potrafi transformować rzeczywistość: „Uczucie w Parmę przemieni Grójec i to, co marne, doinwestuje”. To metafora wskazująca na zdolność miłości do uszlachetniania prozy życia i nadawania wartości temu, co z pozoru błahe. Ostatecznie, jak dowiadujemy się z piosenki, uczucie „niesłychanie wzbogaci jaźń”. W ustach Kaliny Jędrusik, kobiety, która na scenie i ekranie nie bała się prowokować i podkreślać swoją kobiecość, ten apel o dominację uczucia nad chucią wybrzmiewa z podwójną mocą. To nie jest naiwne nawoływanie do niewinności, lecz świadoma deklaracja dojrzałej kobiety, która rozumie zarówno siłę zmysłów, jak i wyższą wartość głębokiej emocji. Jej wykonanie tej piosenki to dowód na to, że nawet symbol seksu potrafi cenić prawdziwą miłość ponad krótkotrwałe pożądanie, co czyni utwór ponadczasowym manifestem na rzecz autentycznych uczuć w ludzkich relacjach.