Sarah to utwór, który w swojej mrocznej i prowokacyjnej warstwie lirycznej doskonale oddaje estetykę wczesnego Tylera, The Creatora i jego debiutanckiego albumu Bastard, wydanego za darmo na platformie Tumblr w 2009 roku. Piosenka ta jest świadectwem horrorcore'owego stylu, który charakteryzował jego twórczość z tamtego okresu, a także stanowi jedną z najbardziej niepokojących i kontrowersyjnych kompozycji w jego dyskografii.

Utwór zaczyna się od opisu idealnej dziewczyny, którą narrator pragnie, przedstawiając siebie jako artystę tworzącego muzykę "dla samej przyjemności, nie dla sławy". Te pierwsze wersy ukazują kontrast między jego pozornie nonszalanckim podejściem a głębokim pragnieniem bliskości, które wkrótce przybierze formę obsesji. Poszukiwanie "amunicji" dla "broni miłości" symbolizuje jego trudności w nawiązaniu prawdziwej relacji, a geograficzne zagubienie ("Down South" do "North," "Uptown") odzwierciedla emocjonalny chaos w jego wnętrzu. Wprowadzenie postaci "Sarah", która rzekomo sprawia, że "kwiaty śpiewają", szybko przeradza się w ponure fantazje o pochłanianiu jej ("I want to eat you out like jello") i fizycznej manipulacji ("mess with your body like the bass and the cello"). To zderzenie romantycznego języka z groteskowymi wyobrażeniami jest kluczowe dla niepokojącego tonu piosenki.

Refren, powtarzający frazę "Another love song about shit / And I'll be rich if I get another diss," jest ironicznym komentarzem do jego własnej twórczości, jednocześnie podkreślając poczucie odrzucenia i sarkastyczną nadzieję na to, że "może Kupidyn nie chybi". Krótkie odpowiedzi w moście ("Maybe? (No) Maybe? (I'm sorry) Maybe? (I got a date) Maybe? (Where's your dad?)") jeszcze bardziej akcentują przewlekłe odrzucenie i rozczarowanie, które napędzają jego narastającą fiksację.

W drugiej zwrotce, frustracja narratora eksploduje. Wyraża on swoje pragnienie L-I-K-E dziewczyny, ale lamentuje, że "ona nie chce się ze mną pieprzyć". Zamiast tego, jest z innym mężczyzną, którego określa jako "warzywo z włosami pełnymi X i O", co ukazuje jego lekceważący stosunek i zazdrość. W tym momencie piosenka zanurza się w przerażające fantazje o porwaniu i uwięzieniu ("I want to tie her body up and throw her in my basement"), a nawet groźby przemocy ("You gon' fuckin' love me bitch / Or I'mma fuckin' put this gun in your fuckin' head"). Co ciekawe, zaraz po tym narrator wyznaje, że tak naprawdę chce tylko "pocałunku w policzek", co podkreśla rozszczepienie jego osobowości – od skrajnej przemocy do dziecięcej potrzeby czułości. Linia "Your heart literally is what I do want for lunch" jest podwójnym dnem, łączącym romantyczne pragnienie z kanibalistyczną groźbą. Tyler, jak sam wspomniał w jednym z wywiadów, czerpał inspirację z E.M. Eminema i chciał tworzyć szokujące, konceptualne utwory.

Uważa się, że "Sarah" to pseudonim dla dziewczyny imieniem Raquel, w której Tyler podkochiwał się w szkole średniej i która go odrzuciła, gdy zaprosił ją na bal. Piosenka jest więc wylaniem jego gniewu i smutku po tym odrzuceniu. Sam Tyler, w późniejszym utworze "Inglorious", miał powiedzieć: "Raquel treat me like my father, like a fucking stranger. She still don't know I made 'Sarah' to strangle her. Not put her in danger and chop her up in the back of a Wrangler", co sugeruje, że ufikcyjnił swoją nienawiść. Potwierdza to, że tekst był sposobem na przetworzenie emocji.

Ostatnia zwrotka jest kulminacją koszmarnej fantazji narratora. Opisuje, jak "połowa jej ciała leży na mojej piersi / Reszta jest w moim żołądku, w tym twoja pierś", co jest jawnym odniesieniem do kanibalizmu i nekrofilii. Przyznaje się do szaleństwa ("Am I crazy? Maybe, but fucked up is how I been lately") i wyraża satysfakcję z uwięzienia i zabicia Sarah, a także z aktu seksualnego z jej martwym ciałem. Utwór kończy się pytaniem: "What did you want from me?", które może być interpretowane jako desperackie wołanie o zrozumienie lub oskarżenie skierowane w stronę ofiary jego obsesji.

Teksty z Bastard i kolejnego albumu Goblin (2011) wywołały kontrowersje wśród członków Partii Konserwatywnej w Wielkiej Brytanii, co doprowadziło do zakazu wjazdu Tylera do kraju na okres od trzech do pięciu lat, nałożonego przez ówczesną sekretarz stanu Theresę May. Wielu fanów i sam Tyler uważało ten zakaz za motywowany rasowo, wskazując, że inni artyści, tacy jak Eminem, mieli równie, jeśli nie bardziej, kontrowersyjne teksty bez podobnych konsekwencji. Wczesna twórczość Tylera była często określana jako "horrorcore" i miała na celu wywołanie szoku, często kosztem misoginistycznych i brutalnych treści. Sam Tyler bronił swoich tekstów, twierdząc, że są one formą sztuki i odzwierciedlają to, co działo się w jego głowie. Z czasem jego styl ewoluował, oddalając się od tak jawnie agresywnych i mrocznych tematów, co było częścią jego artystycznej metamorfozy. Pomimo kontrowersji, Bastard został doceniony przez krytyków za innowacyjną produkcję i umiejętności raperskie Tylera, chociaż rażące teksty były często wskazywane jako problematyczne. Piosenka "Sarah" pozostaje głębokim, choć makabrycznym spojrzeniem w umysł nastolatka zmagającego się z odrzuceniem, fantazjami i narastającymi problemami psychicznymi, które później eksplorował w swoich kolejnych albumach.