Interpretacja To nie jest miłość - T.Love

"To nie jest miłość" T.Love to utwór, który zaskakuje swoją formą i przekazem, stanowiąc swoisty manifest przeciwko powierzchowności uczuć i relacji w pędzącym świecie. Pochodząca z wydanej w 1991 roku płyty "Pocisk miłości", piosenka stanowiła jeden z kluczowych elementów odświeżonego brzmienia zespołu po powrocie Muńka Staszczyka z Anglii i zmianach w składzie. Album "Pocisk miłości" to dzieło, które pokazało T.Love jako pełnokrwisty zespół muzyczny, z rock'n'rollowym materiałem, inspirowanym brzmieniem The Rolling Stones, za co w dużej mierze odpowiadał Jan Benedek. W tym kontekście "To nie jest miłość" wyróżnia się minimalistycznym tekstem, który jednak kryje w sobie głęboką refleksję.

Początek piosenki to litania imion: żeńskich, potem męskich, w tym nazwiska ("Polak", "Majchrzak") i osobliwe zwroty ("Magdalena cała w kwiatach", "Mirek, Bruno mój kochanek"). Ten nagły, niemal chaotyczny zbiór zdaje się symbolizować tłum, mnogość spotkań, przelotnych znajomości, a może nawet wyobrażeń o potencjalnych partnerach, które nie prowadzą do prawdziwej miłości. W kontekście tego, co sam Muniek Staszczyk mówił o tworzeniu piosenek miłosnych, że "nie jest tak łatwo napisać piosenkę miłosną wbrew pozorom ludzie myślą że to jest takie miłosną która by nie była banalna", "To nie jest miłość" zdaje się być próbą opisania właśnie tej banalności, pustki za wieloma relacjami. "Magdalena cała w kwiatach" może być ulotnym, idealistycznym obrazem piękna, które jednak równie szybko przemija, nie przeradzając się w trwałe uczucie. Z kolei "Mirek, Bruno mój kochanek" dodaje nieco ironii lub osobistego, intymnego tonu, który jednak natychmiast zostaje zanegowany przez refren.

Następnie lista imion ustępuje miejsca licznym lokalizacjom i przedmiotom: "Rzeka, mostek, pomost, morze", "Namiot, taxi, garderoba", "Kibel, molo", "Plaża, burdel, mój parowóz". Te miejsca są zarówno publiczne, jak i intymne, często banalne, a czasem symbolizujące miejsca spotkań, uciech czy przypadkowych zbliżeń. Mogą one oznaczać poszukiwanie miłości w różnych zakątkach życia, we wszystkich możliwych sceneriach, często tych najbardziej prozaicznych lub wręcz kontrowersyjnych. Obok sielankowej rzeki czy morza pojawiają się "burdel" czy "kibel", co może podkreślać, że to, co wydaje się miłością, często sprowadza się do fizyczności, przypadkowych spotkań lub ulotnych doznań, które pozbawione są głębszej treści. Ten fragment tekstu, podobnie jak imiona, zdaje się wskazywać na powierzchowność i efemeryczność relacji w dzisiejszym świecie. Muniek, w innym wywiadzie, wspomniał, że piosenki T.Love były różnie interpretowane i "nie zawsze tak jak chcieliśmy", co pozostawia pole do szerokich odczytań również w przypadku tego utworu.

Niezwykle istotny jest tu refren, powtarzany z niemal mantryczną natarczywością: "To nie jest miłość". Ta fraza działa jak ostry komentarz, odrzucenie, a może nawet rozczarowanie. Stwierdzenie, co nie jest miłością, z taką determinacją, zdaje się podkreślać wszechobecność fałszywych, pustych lub jedynie fizycznych relacji, które ludzie często mylą z prawdziwym uczuciem. W kontekście rozważań Muńka Staszczyka o miłości, które pojawiały się w jego twórczości ("To chyba miłość jest", "Prawdziwa moja miłość nazywa się Ajrisz"), ten utwór stanowi mocne zaprzeczenie i swoisty znak ostrzegawczy. Lider T.Love wielokrotnie podkreślał szczerość i autentyczność w swojej twórczości, poruszając tematy bliskie ludziom i mówiąc o sprawach społecznych czy osobistych. "To nie jest miłość" idealnie wpisuje się w tę tendencję, choć robi to poprzez negację. Piosenka jest krytyką współczesności, gdzie miłość staje się towarem, listą zdarzeń, miejsc i ludzi, zamiast głębokim, intymnym doświadczeniem. Jest to również forma protestu, podobna do innych protest songów T.Love, które "trafiały idealnie w swój czas". Zespół, choć ewoluował od punk rocka do bardziej rock'n'rollowych, a nawet pop-rockowych brzmień, zawsze utrzymywał swój unikalny styl, w którym teksty odgrywały kluczową rolę w komentowaniu rzeczywistości. W tym utworze, poprzez prostotę i powtórzenia, T.Love buduje niepokojący obraz świata, w którym definicja miłości została zagubiona, a poszukiwania prawdziwego uczucia kończą się jedynie na listach imion i miejsc, które ostatecznie są niczym innym, jak tylko "nie miłością".