Interpretacja King - T.Love

Piosenka „King” zespołu T.Love, wydana na albumie o tym samym tytule w 1992 roku, to jeden z ikonicznych utworów polskiego rocka lat 90.. Jest to nasycona symboliką opowieść, która, jak przyznaje Muniek Staszczyk, powstała z inspiracji Bobem Dylanem i jego narracyjnym sposobem snucia historii, a melodię do niej stworzył Jan Benedek. Początkowe, proste akordy, zagrane na strychu żoliborskiego mieszkania Benedeka, stały się podstawą dla tekstu napisanego przez Muńka, który wrócił wówczas z Londynu i intensywnie myślał o swoich korzeniach.

Centralną postacią utworu jest tytułowy King – postać ulepiona z kilku prawdziwych kolegów Muńka z częstochowskiego liceum, chłopaka nieco starszego, trudniącego się półlegalnymi interesami, jednocześnie fascynującego i groźnego. Jest to archetypiczny „romantyczny chuligan”, człowiek zawsze trochę z boku, na bakier trochę z otaczającą go rzeczywistością. Jego życie to ciągłe balansowanie na granicy norm społecznych i obyczajowych. W tekście pojawiają się też Lolo, wzorowany na prawdziwym koledze, oraz Ewa, która jest postacią fikcyjną, stworzoną przez artystę. Razem klepią „słodką biedę” i „dają czasem czadu”, lubiąc „lekkie dragi”, co podkreśla ich kontrkulturowy styl życia i swobodne podejście do konwencji.

Akcja utworu rozgrywa się w „mieście świętej wieży”, co jest bezpośrednim odniesieniem do Częstochowy, rodzinnego miasta Muńka Staszczyka. Tekst burzy stereotypy świętobliwego miasta, obnażając jego ciemniejsze strony i hipokryzję, gdzie oficjalna moralność zderza się z szarą rzeczywistością. Refren „Tu biskup z komisarzem — King!” oraz fragment o „czerwono-czarnej mafii” to klucz do interpretacji społeczno-politycznej piosenki. „Czerwono-czarna mafia” symbolizuje splatające się wpływy komunistycznej władzy (czerwień) i Kościoła katolickiego (czerń), które pomimo zmian ustrojowych wciąż rządziły społeczeństwem. Komisarz i biskup stają się metaforą świeckiej i kościelnej władzy, które wspólnie ścigają i karzą Kinga za jego niekonwencjonalny styl życia – posiadanie narkotyków i „nielegalny związek”. Piosenka w ten sposób oddaje nastroje i problemy społeczne wczesnego kapitalizmu w Polsce, gdzie stare mechanizmy kontroli moralnej i prawnej nadal funkcjonowały.

Finał piosenki jest tragiczny i dojmujący. King trafia do celi, a jego listy do papieża i prezydenta, symbolizujące rozpaczliwą próbę znalezienia sprawiedliwości lub zrozumienia u najwyższych autorytetów, pozostają bez echa. Lecz nikt o nim już nie mówi / Nikt o nim nie pamięta – to gorzka konstatacja o losie jednostki, która odważyła się żyć na własnych zasadach i została za to ukarana przez system. Jest to uniwersalna opowieść o alienacji i trudnościach w odnalezieniu się w społeczeństwie, które nie toleruje odmienności.

Charakterystyczna, monologiczna struktura utworu, pozbawiona klasycznego refrenu, sprawia, że „King” płynie jak opowieść, hipnotyzująca słuchacza. Muniek Staszczyk świadomie odszedł od tworzenia prostego radiowego przeboju, stawiając na narrację i głęboki przekaz. Mimo to, a może właśnie dlatego, piosenka „King” z miejsca stała się wielkim hitem, plasując się na pierwszym miejscu Listy Przebojów Programu III i umacniając pozycję T.Love jako jednego z najważniejszych zespołów rockowych w Polsce. Oryginalne aranżacje, wzbogacone oklaskami, dźwiękami cytry i motywami flamenco, nadały jej epickiego wymiaru, czyniąc z „podwórkowej ballady” prawdziwą miniepopeję.