Interpretacja Stokrotka - T.Love

"Stokrotka" T.Love to utwór, który z pozoru lekki i nastrojowy, skrywa w sobie głębsze warstwy melancholii, tęsknoty i poszukiwania ulotnego szczęścia. Piosenka, wydana na albumie "Chłopaki nie płaczą" w 1997 roku, stała się jednym z bardziej rozpoznawalnych singli zespołu, obok takich hitów jak "Warszawa" czy "King". Muzycznie wyróżnia się ona tanecznym, niemal latynoskim rytmem, który jednak kontrastuje z przesłaniem tekstu. Utwór został skomponowany przez Jacka Perkowskiego, natomiast autorem tekstu jest Zygmunt "Muniek" Staszczyk.

Pierwsze wersy, „Podejdź do mnie, taksówka czeka, już wiesz / Ulice ślinią się, przed momentem spadł deszcz”, wprowadzają nas w atmosferę nocnego miasta, wilgotnego i być może nieco przygnębiającego. Taksówka, która czeka, symbolizuje gotowość do ucieczki, zmianę otoczenia, ale jednocześnie narrator zdaje sobie sprawę, że „nie ma, nie ma gdzie”. To poczucie bezcelowości podróży, poszukiwania czegoś, co jest nieuchwytne, stanowi klucz do zrozumienia nastroju utworu. Jest to nocna eskapada, która ma być „inaczej, inaczej” skonsumowana, co sugeruje pragnienie oderwania się od rutyny i znalezienia czegoś wyjątkowego w szarej rzeczywistości.

Refren, powracający z nostalgicznym westchnieniem „Kiedyś coś na pewno obiecałaś mi / Kiedyś coś na pewno, pamiętam jak dziś / Łąkę pełną maków, zabierzesz mnie tam / Stokrotka, stokrotka, stokrotka”, jest sercem piosenki. "Stokrotka" w tym kontekście to nie tylko symbol niewinności czy prostoty, ale też metafora utraconej obietnicy, niespełnionego marzenia, a może nawet konkretnej osoby. Jak wspomina Muniek Staszczyk w wywiadach, "Stokrotka" to piosenka o konkretnej kobiecie. Łąka pełna maków może oznaczać idealne, idylliczne miejsce, schronienie od miejskiego zgiełku i deszczu, ale jest to obietnica z przeszłości, która wciąż wybrzmiewa w pamięci. Powtórzenie słowa "Stokrotka" buduje poczucie obsesyjnej tęsknoty, niemożności zapomnienia o tym, co minęło.

Fraza „Poddaję się, nie mówię więcej już nic” jest wyrazem rezygnacji, zmęczenia walką z losem czy z własnymi oczekiwaniami. To poddanie się chwili, akceptacja stanu rzeczy, być może bezsilność wobec niespełnionych obietnic. Można to interpretować jako próbę znalezienia spokoju w odpuszczeniu, w zaprzestaniu mówienia i działania, w nadziei, że pozwoli to na czerpanie z prostych momentów.

Drugi fragment tekstu, „Spróbuj joint jak noc, ta noc jest jak joint / Nic nie chcemy zmieniać ani odchodzić stąd”, wprowadza element ucieczki w ulotne doznania. Noc, która jest jak joint, sugeruje stan odurzenia, zatracenia się w chwili, która ma trwać. Jest to pragnienie zatrzymania czasu, zanurzenia się w tu i teraz, bez myślenia o konsekwencjach czy przyszłości. „Niech ta chwila trwa, niech ona dzieje, dzieje się / Oddałbym za nią siebie, teraz” – te słowa podkreślają intensywność tego pragnienia, chęć poświęcenia wszystkiego dla zachowania tego efemerycznego stanu. To pogoń za chwilową przyjemnością, która ma ukoić ból niespełnionych obietnic. Krótka stokrotka może symbolizować chwile szczęścia, które są krótkotrwałe, ale cenne, akceptację prostoty i piękna ulotnych momentów.

Muzycznie utwór charakteryzuje się odmiennym klimatem od typowego, rockowego brzmienia T.Love. Oryginalna wersja posiada charakterystyczny rytm salsy, co nadaje mu lekkości i taneczności. Ciekawostką jest, że "Stokrotka" doczekała się coverów w ramach cyklu T.Cover, gdzie artyści tacy jak Kamil Bednarek nadali jej jamajskiego, reggae'owego klimatu, zachowując jednak jej salsowy rytm. T.Love znany jest z tego, że w swojej twórczości często eksperymentował ze stylistyką, czerpiąc z rock and rolla, reggae, popu, a nawet glam rocka. Muniek Staszczyk, choć nie lubi śpiewać, traktuje wokal jako narzędzie do przekazywania emocji i swojego punktu widzenia, co jest kluczem do ponadczasowości wielu piosenek T.Love, w tym "Stokrotki".

Podsumowując, "Stokrotka" to poetycki obraz poszukiwania ukojenia w świecie pełnym rozczarowań i niespełnionych obietnic. Jest to piosenka o próbie ucieczki od rzeczywistości, zatracenia się w chwili, byle tylko zapomnieć o przeszłych marzeniach. Subtelna, melancholijna treść, osadzona w pozornie lekkiej, tanecznej formie, sprawia, że utwór ten pozostaje jednym z najbardziej intrygujących w dorobku T.Love.