Utwór "Delfin" Kozy x Oorbit to intensywna, chaotyczna i wielowymiarowa podróż w głąb umysłu artysty, przesiąknięta paranoją, autorefleksją i bezkompromisową postawą wobec otoczenia. Centralnym motywem jest refren: "Ciagle mam wrażenie jakby chodził za mną Jeleń / Jeleń, jak w Harry Potterze / Jeleń, mordo ja sam nie wiem". Ten powtarzający się obraz Jelenia, odwołujący się do Patronusa z serii o Harrym Potterze, jest niezwykle sugestywny. W świecie magii Patronus jest cielesną manifestacją pozytywnych uczuć, obrońcą przed mrocznymi siłami, przywoływanym w momentach zagrożenia. Dla Kozy Jeleń nie jest jednak jednoznacznym wybawcą, a raczej nieokreślonym bytem, który "za nim chodzi", budząc poczucie nieustannego nadzoru lub wewnętrznego rozdarcia. To może być zarówno symbol jego własnej duszy, która próbuje go chronić, ale której natury sam nie rozumie, jak i metafora presji, oczekiwań czy własnych demonów, które nieustannie towarzyszą mu w życiu i karierze.

Koza, właściwie Kamil Białaszek, urodzony w 2000 roku w Raszynie, jest postacią niezwykle intrygującą na polskiej scenie hip-hopowej. Określany jako "objawienie polskiego rapu" przez Gazetę Wyborczą, słynie z odważnego podejścia do formy, łączenia inspiracji conscious rapem z elementami harshcore'u i abstrakcyjnymi metaforami. W "Delfinie" ta unikalna poetyka jest doskonale widoczna. Artysta nie boi się używać wulgaryzmów i skrajnych środków wyrazu, co odzwierciedla jego bezkompromisowy charakter.

Tekst piosenki maluje obraz artysty, który, z jednej strony, czuje się osaczony i manipulowany – "Czuję się jak lalka woodoo, mordo nie liczę rachunków" – a z drugiej, manifestuje swoją dominację i status kreatora trendów: "Chcą mnie widzieć w pozie, bo wiem ja kreuję modę, to jest niewygodne. Jelenie chodzą tam gdzie ja też chodzę." To ciekawa dychotomia, gdzie Koza jednocześnie buntuje się przeciwko byciu obiektem zainteresowania, a jednocześnie czerpie z tego satysfakcję. Odczucie bycia śledzonym i ocenianym jest silne, co wzmacnia motyw Jelenia jako stałego obserwatora.

W utworze pojawiają się odniesienia do ciemnej strony sławy i życia rapera, takie jak "banda ćpunów" czy "po*****e suki teraz krzyczą JEBAĆ KOZĘ!". Mimo to, Koza utrzymuje poczucie pewności siebie i autonomii, deklarując, że robi to, na co ma ochotę: "Zajadam kurwa karmel, dlaczego kurwa karmel? Bo mam taką ochotę!" Te luźne, wydawałoby się, wyrwane z kontekstu frazy, podkreślają jego anarchiczną postawę i artystyczną niezależność.

W drugiej części utworu Koza kontynuuje grę z odbiorcą, balansując między arogancją a momentami szczerej, choć przekornej, wrażliwości. Linijki takie jak "mam tyle miłości do świata, że pęka serce" szybko zderzają się z prowokacyjnym "Tak tylko żartowałem pedały", co pokazuje jego skłonność do dekonstruowania własnych emocji i unikania patosu. Współpraca z Oorbitem, często łączonym z kolektywem Bypass, do którego należał Koza, wydana w 2019 roku, wpisuje się w nurt nieoczywistych, eksperymentalnych projektów, które zdefiniowały twórczość Kozy. Warto zaznaczyć, że Koza jest znany z "dzikiej atmosfery" na koncertach i "zażyłej integracji z publiką", co może rezonować z bezceremonialnym stylem obecnym w "Delfinie".

Końcówka utworu wraca do motywu Jelenia, tym razem odwracając role: "JELEŃ, teraz to jelenie gonią mnie po lesie". Sugeruje to, że to, co początkowo było postrzegane jako wewnętrzny cień lub symbol opieki, staje się zewnętrzną siłą, która go ściga. To może symbolizować narastającą presję, oczekiwania fanów, czy po prostu nieuchronność pewnych konsekwencji. Finalne wersy, takie jak "Leżę na grobie (trzeciom jesień?) a ty myślisz hehe", wprowadzają ton rezygnacji i cynizmu, sugerując dystans do świata i własnego losu, jednocześnie podkreślając, że jego sztuka jest głęboka, podczas gdy inni widzą w niej jedynie powierzchowną rozrywkę. "Delfin" to zatem manifest artysty, który poprzez swój nietypowy język i metaforykę, eksploruje własną tożsamość, relacje z otoczeniem i złożoność bycia twórcą w epoce cyfrowej.