Interpretacja Boys Don't Cry - The Cure

"Boys Don't Cry" The Cure to utwór, który na pozór brzmi radośnie i chwytliwie, z popową melodią i charakterystycznym gitarowym riffem, ale pod tą optymistyczną fasadą kryje się głęboki ból, żal i wewnętrzny konflikt protagonisty. Piosenka, wydana jako drugi singiel zespołu w czerwcu 1979 roku, początkowo nie odniosła sukcesu komercyjnego, ale z czasem stała się jednym z najbardziej ikonicznych utworów The Cure i hymnem post-punka. Co ciekawe, w 1986 roku ukazała się nowa wersja utworu, zremiksowana i z ponownie nagranym wokalem, która osiągnęła 22. miejsce na brytyjskich listach przebojów.

Tekst piosenki przedstawia historię mężczyzny, który stracił ukochaną osobę z własnej winy. Zdaje sobie sprawę, że "powiedział za dużo, był zbyt nieuprzejmy" i "źle ocenił jej granice, posunął się za daleko, traktował ją jak coś oczywistego". Jest świadom swoich błędów i żałuje swojego zachowania. Wyraża chęć przeproszenia, upadnięcia do stóp i błagania o przebaczenie, a nawet wyznania miłości, ale wie, że to bezcelowe, bo jest już za późno, a ukochana odeszła. Ta bezsilność i świadomość nieodwracalnej straty jest centralnym punktem utworu.

Kluczowym elementem i najbardziej rozpoznawalnym fragmentem piosenki jest refren: "I try to laugh about it / Cover it all up with lies / I try and laugh about it / Hiding the tears in my eyes / 'Cause boys don't cry". Te słowa doskonale oddają społeczną presję, by mężczyźni nie okazywali słabości ani emocji, zwłaszcza smutku. Narrator, choć wewnętrznie zdruzgotany, stara się zachować twardy wizerunek, ukrywając łzy pod maską śmiechu i kłamstw. Robert Smith, frontman The Cure, w wywiadach wielokrotnie podkreślał, że piosenka wyrosła z jego własnej frustracji związanej z oczekiwaniem, by dostosować się do przestarzałego poglądu na męskość. Dorastając w Anglii w latach 60. i 70., Smith doświadczał presji rówieśników, by nie okazywać emocji. Mówił, że zawsze sprawiało mu to trudność, bo okazywanie emocji przychodziło mu naturalnie, a bycie "nudnym piosenkarzem" bez emocji było dla niego nie do pomyślenia. Postanowił więc "zrobić z tego wielką sprawę" i wyrazić swój sprzeciw wobec tego, co mu kazano. Właśnie dlatego utwór, pomimo swojego pozornie prostego przesłania o złamanym sercu, stał się manifestem przeciwko toksycznej męskości i stereotypom płciowym.

Piosenka zyskała ogromne znaczenie kulturowe, dając tytuł filmowi z 1999 roku o transseksualnym mężczyźnie, Brandonie Teenie, który został zgwałcony i zamordowany, a także książkom i innym utworom muzycznym, w tym polskiemu filmowi Olafa Lubaszenki czy książce Krzysztofa Vargi. Robert Smith zauważył, że utwór nadal rezonuje współcześnie, co dostrzegł podczas występu na festiwalu Glastonbury w 2019 roku, widząc "tęczowe paski i inne rzeczy unoszące się w tłumie". To świadczy o ponadczasowości przekazu piosenki, która wciąż prowokuje do dyskusji na temat męskiej wrażliwości i wyrażania emocji w społeczeństwie. "Boys Don't Cry" to zatem coś więcej niż tylko piosenka o utraconej miłości; to subtelne, a zarazem mocne wezwanie do przełamywania barier emocjonalnych i kwestionowania szkodliwych norm społecznych.